Η μεταφορά της 6ης Βάσης Ετοιμότητας του Πυροσβεστικού Σώματος από τη Σάμο στη Λήμνο δεν είναι απλώς μια διοικητική απόφαση. Είναι πράξη υποβάθμισης ενός νησιού που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του Αιγαίου – γεωγραφικά, επιχειρησιακά, αλλά και συμβολικά.
Και όμως, μόλις δύο αιρετοί του τόπου βρήκαν το θάρρος να αντιδράσουν δημόσια:
Ο Δήμαρχος Δυτικής Σάμου, Θεμιστοκλής Παπαθεοφάνους
Ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου, Γιώργος Κυριαζής
Όλοι οι υπόλοιποι – ο Αντιπεριφερειάρχης Σάμου Ελισαίος Μαυρατζώτης, ο Δήμαρχος Ανατολικής Σάμου Πάρης Παπαγεωργίου και οι λοιποί τοπικοί φορείς – επέλεξαν τη σιωπή.
Και εδώ τίθεται το πραγματικό ερώτημα:
Αν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών δεν μιλούν για τα σοβαρά, ποιος είναι ο ρόλος τους; Να βγάζουν μόνο φωτογραφίες στις γιορτές;
📍Η Σάμος στο περιθώριο με μια υπογραφή
Η απόφαση του Αρχηγείου του Πυροσβεστικού Σώματος (αριθμ. πρωτ. 22601/23-04-2025) αλλάζει τον επιχειρησιακό χάρτη του ανατολικού Αιγαίου, μεταφέροντας τη βάση ετοιμότητας από τη Σάμο – ένα νησί με ενεργή σεισμικότητα, έντονες πυρκαγιές, δύσκολη πρόσβαση και κεντρικό ρόλο στην περιοχή – στη Λήμνο.
Καμία διαβούλευση.
Καμία τεκμηριωμένη αιτιολόγηση.
Καμία αξιολόγηση των πραγματικών αναγκών της περιοχής.
Η Σάμος δεν είναι απλώς ένα νησί – είναι κόμβος επιχειρησιακής ανταπόκρισης για Ικαρία, Φούρνους, Χίο και τμήμα των Δωδεκανήσων. Η απομάκρυνση της βάσης θέτει σε κίνδυνο την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα της πρώτης απόκρισης σε φυσικές καταστροφές.
🤐 Σιωπή ή συνενοχή;
Η απουσία αντίδρασης από κορυφαίους αιρετούς δεν είναι τυχαία – είναι επιλογή. Όταν οι αποφάσεις της κεντρικής διοίκησης περνούν χωρίς φωνή και χωρίς αντίλογο, όταν η τοπική ηγεσία στέκεται άφωνη μπροστά στην υποβάθμιση του τόπου της, τότε δεν μιλάμε για αδυναμία – μιλάμε για συνενοχή.
Η απώλεια της βάσης είναι και πολιτική και θεσμική ήττα για τη Σάμο. Και η ήττα αυτή θα χρεωθεί όχι μόνο σε αυτούς που αποφάσισαν – αλλά και σε όσους σιώπησαν.
✊ Η ευθύνη είναι συλλογική – αλλά η φωνή πρέπει να είναι τοπική
Ο Δήμαρχος Δυτικής Σάμου και ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου απέδειξαν ότι υπάρχουν ακόμη θεσμικοί παράγοντες που δεν διστάζουν να σηκώσουν ανάστημα, να διεκδικήσουν και να υπερασπιστούν τον τόπο τους.
Οι υπόλοιποι οφείλουν να πάρουν θέση. Τώρα. Όχι όταν θα είναι αργά.
Γιατί η τοπική κοινωνία δεν χρειάζεται βουβούς διαχειριστές. Χρειάζεται εκπροσώπους με φωνή, θέσεις και θάρρος.
