Η ακρίβεια γίνεται μια μόνιμη συνθήκη. Είναι το νέο «Μνημόνιο». Σκληρό, αδυσώπητο και χωρίς τέλος
Δύο στοιχήματα μπαίνουν για τον Κυριάκο Μητσοτάκη μετά την ήττα των ευρωεκλογών. Πρώτον, πώς θα καταφέρει να ισορροπήσει ανάμεσα στα γαλάζια στρατόπεδα που «σηκώνουν κεφάλι» και δεύτερον, πώς θα ανακόψει τη μεγάλη φυγή ψηφοφόρων (πάνω από 1.000.000) από την κάλπη της Ν.Δ.
Ως προς το πρώτο, φρόντισε να δείξει αποφασιστικότητα και με τον ανασχηματισμό να προχωρήσει σε μικροδιορθώσεις σχετικά με τις «σφαίρες επιρροής» στους κυβερνητικούς θώκους, ξορκίζοντας την ακροδεξιά στροφή αφού ήδη είναι στην κυβέρνηση.
Ως προς το δεύτερο, επιχειρεί με τα «μπαξίσια» -ήτοι τη στρατηγική των στοχοπροσηλωμένων παρεμβάσεων- να εξαγοράσει δυσαρεστημένους ψηφοφόρους. Και ξαφνικά βρήκε λεφτόδεντρα από αυτά που δεν υπάρχουν για να σταθεροποιήσει τον ΦΠΑ για τον καφέ στο χέρι στο 13% και να υποσχεθεί έκτακτο επίδομα Χριστουγέννων σε χαμηλοσυνταξιούχους. Απρόθυμα έβαλε στην άκρη το δημοσιονομικό κόστος, που είναι η σταθερή αφορμή για να μην προχωρά σε κανενός είδους κοινωνική πολιτική, για να δώσει ακόμα ένα passατέμπο μέχρι τις εκλογές, που είναι ξεκάθαρο πλέον ότι δεν θα αργήσουν και τόσο.
Η επιβολή της χαμηλότερης δυνατής εισφοράς στα διυλιστήρια, η «φορολόγηση» των υπερκερδών -πράγμα ανήκουστο για κάθε νεοφιλελεύθερο Βοναπάρτη- αποδείχθηκε ότι δεν είναι καμιά «επαναστατική» πράξη των συνωμοτών της αντιπολίτευσης, αλλά κάτι που προβλέπεται από την Ε.Ε. Είναι μια πολιτική που η κυβέρνηση θα μπορούσε είχε επιλέξει εξαρχής αν ήθελε να λάβει κάποια μέτρα υπέρ της κοινωνίας.
Καθώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι προσηλωμένη στην τακτική των ελαχιστότατων παροχών αλλά των πηχυαίων τίτλων, τα ψίχουλα μετατρέπονται σε φέιγ βολάν που κρατούν ερμητικά κλειστά τα μάτια των ανθρώπων. Η ουσία είναι ότι η κυβερνητική πολιτική δεν παρεκκλίνει ούτε ένα χιλιοστό από την ευθυγράμμισή της με τα πιο ακραία θατσερικά νεοφιλελεύθερα προτάγματα. Το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ άλλωστε είναι χαρακτηριστικό. 78 άνθρωποι με τις οικογένειές τους πετιούνται στον δρόμο.
Την ίδια ώρα, η ακρίβεια γίνεται μια μόνιμη συνθήκη. Είναι το νέο «Μνημόνιο». Σκληρό, αδυσώπητο και χωρίς τέλος. Ειδικά όταν ο νέος υπουργός Ανάπτυξης συνεχίζει, στα χνάρια του προηγούμενου, να «χαϊδεύει» τους σουπερμακετάδες και τα καρτέλ. Και η Ν.Δ. ψηφίζει νύχτα το ακαταδίωκτο για τους τραπεζίτες, ώστε να παίρνουν ακόμα πιο άνετα τα σπίτια των ανθρώπων που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Κι αν δυσανασχετείτε με όλα αυτά, πηγαίντε μέχρι τον Πειραιά. Πάρτε κι έναν καφέ στο χέρι και χαλαρώστε απολαμβάνοντας τα πλοία που λύνουν τους κάβους για τα νησιά φορτωμένα με τουρίστες να πηγαίνουν εκεί που εσείς δεν μπορείτε να πάτε. Θαυμάστε «ανάπτυξη» και το καλοκαίρι θα περάσει...
