Συζήτηση έγινε σήμερα το πρωί στη Βουλή των Ελλήνων για την ακτοπλοία, με αφορμή σχετικής ερώτησης βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Γιώργος Βουλγαράκης επιχείρησε να απαντήσει στις αιτιάσεις των βουλευτών της αντιπολίτευσης και μάλιστα επικαλέστηκε ότι η σύνδεση της Αθήνας και του Αιγίου, του Πειραιά και της Καλύμνου, δεν είναι το ίδιο πράγμα και τόνισε ότι δεν μπορεί να συγκρίνουμε το τρόλει με το καναρίνι, επειδή και τα δύο είναι κίτρινα...
Αναλυτικά τα βασικά σημεία της ομιλίας του υπουργού έχουν ως εξής:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω και σε άλλη ευκαιρία τονίσει ότι προφανώς υπάρχει ένα πρόβλημα αντιπολιτευτικής τακτικής εκ μέρους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Και λέω «προφανώς», διότι αντιλαμβάνομαι τη διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου, όπου η Αντιπολίτευση πρέπει να ελέγχει την Κυβέρνηση –και ορθώς και καλώς-, δεν αντιλαμβάνομαι όμως να γίνεται μια συζήτηση, η οποία να μην έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και η οποία –πολύ περισσότερο- να γνωρίζουμε όλοι ότι παραβιάζει ανοικτές θύρες. Και θα εξηγήσω στη συνέχεια τι εννοώ και πώς ακριβώς στοιχειοθετώ αυτά, τα οποία λέω.
Πρακτικά, δηλαδή, λέω ότι πολλές φορές όπως στη ζωή, έτσι και στην πολιτική, ξέρετε ότι η υπερβολή ακυρώνει ακόμα και την ουσία, ακόμα και την πραγματικότητα. Και αυτό προφανώς το αντιλαμβάνονται και οι Έλληνες πολίτες, αλλά πολύ περισσότερο οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ.
Εάν κανείς άκουγε τις τοποθετήσεις των συναδέλφων, οι οποίοι μίλησαν από το Βήμα αυτό, θα μπορούσε να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι προ του 2004 θέμα ακτοπλοΐας εν Ελλάδι υφίστατο! Έτσι θα καταλάβαινε. Αν δηλαδή κάποιος τρίτος από μια άλλη χώρα άκουγε τι λέγεται στο Κοινοβούλιο, θα έλεγε «ρε παιδί μου, τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι; Υπήρχαν καράβια, υπήρχαν συνδέσεις, υπήρχαν τακτικές και καθημερινές συγκοινωνίες όχι μόνο με τα νησιά, αλλά και με τα χωριά των νησιών και ξαφνικά αυτά όλα χάλασαν.» Αυτό θα καταλάβαινε κανείς.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ: Και έτσι είναι!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να πω ότι το πρόβλημα της ακτοπλοΐας είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό, σοβαρό, εθνικό και μεγάλο ζήτημα, το οποίο προφανώς αν ήταν εύκολο να λυθεί, θα είχε λυθεί.
Επίσης, πιστεύω ότι αν αυτό το πράγμα υπήρχε τρόπος να προσεγγιστεί με τελεσίδικο τρόπο, προφανώς δεν θα υπήρχε θέμα συζήτησης στην Αίθουσα αυτή. Δεν θα υπήρχε στο παρελθόν, δεν θα υπήρχε σήμερα και δεν θα υπήρχε στο μέλλον.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι υπάρχει ένα δύσκολο ζήτημα, για το οποίο πρέπει κανείς να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να μπορεί συνεχώς να απαντά με τον καλύτερο τρόπο, ανάλογα με τη συγκυρία, ανάλογα με τα μέσα, τα οποία κάθε φορά διαθέτει.
Γνωρίζετε –διότι οι περισσότεροι που βρίσκονται στην Αίθουσα σήμερα είναι από ή έχουν σχέση με νησιά- ότι η Ελλάδα έχει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία δημιουργούν συγκεκριμένους περιορισμούς στην επίλυση του ζητήματος. Έχει, ας πούμε, το χαρακτηριστικό της πολυνησίας. Ευλογία μεν, από την άλλη όμως μεριά έχει ιδιαίτερα προβλήματα.
Γνωρίζετε ότι υπάρχει το πρόβλημα της διαθεσιμότητας των μέσων. Το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά. Φαντάζομαι οι Υπουργοί που διετέλεσαν στη θέση αυτή πριν από εμένα, με νομικό καθεστώς πολύ διαφορετικό από το σημερινό –και θα επανέλθω στη συνέχεια μ’ αυτό- θα ήλθαν πολλές φορές στη δύσκολη θέση να έχουν γραμμή, να δίνουν χρήματα και να μην υπάρχει πλοίο. Να καταλογίσουμε, λοιπόν, στους Υπουργούς αυτούς δόλο; Να καταλογίσουμε αναλγησία; Να καταλογίσουμε εγκληματική αμέλεια; Να πούμε ότι δεν τους ενδιέφερε να κάνουν βήματα;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι άλλο πράγμα να προσεγγίζεις τα προβλήματα με διάθεση κριτικής, η οποία οδηγεί σε βελτίωση των συνθηκών, και άλλο πράγμα μέσα από την υπερβολή να ακυρώνεις και την ουσία του ζητήματος, το οποίο πράγματι υφίσταται και θα υφίσταται και συνεχώς θα υφίσταται, παρά τα βήματα που γίνονταν, που γίνονται και που θα συνεχίσουν να γίνονται –είμαι βέβαιος γι’ αυτό.
Υπάρχουν, λοιπόν, τα χαρακτηριστικά αυτά, στα οποία προστίθεται και το χαρακτηριστικό των καιρικών συνθηκών. Διότι προφανώς η σύνδεση Αθηνών-Αιγίου δεν διακόπτεται ποτέ, η σύνδεση όμως της Καλύμνου μπορεί να διακοπεί πάρα πολλές μέρες το χρόνο για λόγους αντικειμενικούς και ανεξάρτητους από τη θέληση του εκάστοτε Υπουργού ή του εκάστοτε χειριστή του συγκεκριμένου ζητήματος.
Άρα, λοιπόν, δεν μπορεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να συγκρίνουμε το τρόλεϋ με το καναρίνι, επειδή και τα δύο είναι κίτρινα! Βεβαίως, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, αλλά δεν είναι ίδια πράγματα. Μιλάμε για διαφορετικά πράγματα.
Διαχρονικά, λοιπόν, έγιναν βήματα -πράγματι έγιναν βήματα- και διαχρονικά λύθηκαν κάποια προβλήματα. Βεβαίως λύθηκαν προβλήματα. Η κατάσταση είναι ίδια το 2008 με το 2004 ή το 1999; Η κατάσταση δεν είναι ίδια ούτε το 2008 με το 2007, ούτε το 2007 με το 2006, ούτε το 2006 με το 2005, ούτε το 2005 με το 2004, ούτε το 2004 με το 2003 και καλώς δεν είναι. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ο στόχος ποιος είναι; Ο στόχος είναι κάθε φορά να γίνεται ένα βήμα παραπάνω ή όσα περισσότερα βήματα μπορούν παραπάνω, γιατί αυτή είναι η αέναος προσέγγιση μιας πολιτικής η οποία μπορεί να πάει τα πράγματα παραπέρα. Και ο καθένας πρέπει να στηρίζεται σε ένα καθεστώς το οποίο θα του δίνει τη δυνατότητα να επεκτείνει τις πολιτικές του, κάνοντας βήματα που θα οδηγήσουν κάπου. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής σε τελική ανάλυση και από εκεί κρίνεται και το αποτέλεσμα. Και φυσικά στην πολιτική, όπως και στη ζωή, αυτό το οποίο μετράει είναι το αποτέλεσμα.
Μέσα, όμως, σε αυτά τα χαρακτηριστικά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει άλλο ένα χαρακτηριστικό, το οποίο είναι κατά τη γνώμη μου και ένας σημαντικός περιοριστικός παράγων στη διαδικασία επίλυσης του ζητήματος. Εξ’ όσων θυμάμαι, μέγα επίτευγμα των προηγούμενων κυβερνήσεων περιόδου ΠΑ.ΣΟ.Κ ήταν η συμμετοχή της χώρας στην ΟΝΕ. Ορθώς το θυμάμαι και ορθώς ήταν και επίτευγμα.
Αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχε φυσικά θετικά και είχε και υποχρεώσεις. Και μέρος των υποχρεώσεων, ως καλά γνωρίζετε, ήταν και η ενσωμάτωση της πολιτικής μας σε σειρά πολιτικών, στις οποίες μέχρι τότε η ελληνική πολιτεία δεν είχε καταφέρει να προσαρμοστεί.
Γνωρίζετε πολύ καλύτερα από εμένα ότι η κατάσταση στην ακτοπλοΐα διέπεται ουσιαστικά από ένα νομικό καθεστώς, το οποίο ισχύει στην Ευρώπη καθ’ υπόδειξιν τουλάχιστον από το 1992 και ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο το 2001. Διαφωνούσατε μ' αυτό; Θα μπορούσατε να είχατε κάνει τέτοιες διαδικασίες οι οποίες να το εξαιρέσουν. Θα μπορούσατε; Η απάντηση μου είναι ότι δεν θα μπορούσατε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Αφού, λοιπόν, γνωρίζετε ότι το καθεστώς αυτό πρακτικά είναι μια απελευθερωμένη αγορά, της οποίας η τάση είναι η πλήρης απελευθέρωση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, είναι δυνατόν να διατυπώνονται εδώ ισχυρισμοί, οι οποίοι να κατατείνουν στο επιχείρημα ότι από την πλευρά της Κυβερνήσεως δεν υπάρχει αυτή η ευαισθησία ή εν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει πρόθεση λύσης ή εν πάση περιπτώσει δεν συμπεριλαμβάνει υπ' όψιν της εκείνες τις κοινωνικές παραμέτρους οι οποίες θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν, παρά το γεγονός ότι η πολιτική είναι διαφορετική;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μιλάμε για μια απελευθερωμένη αγορά και μιλάμε για μια διαδικασία η οποία ουσιαστικά επιφυλάσσει για την κάθε πολιτεία, συνεπώς και για την ελληνική, τα μίνιμα, προκειμένου να υπάρξουν οι απαραίτητοι εκείνοι όροι, οι οποίοι θα εξασφαλίζουν τη σύνδεση με όλους τους προορισμούς.
Έχω μία ερώτηση. Χαρακτηριστικό της Ελλάδος είναι φυσικά η πολυνησία. Το ερώτημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι: Οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά συμπεριφέρθηκαν στα νησιά με τον τρόπο που έπρεπε; Δηλαδή φρόντισαν να οπλίσουν τους κατοίκους των νησιών με εκείνες τις υποδομές οι οποίες θα επέτρεπαν, όχι μόνο στους κατοίκους να παραμείνουν στα νησιά τους, αλλά να μπορέσουν να λειτουργήσουν και ως πόλοι ανάπτυξης, στους οποίους θα στηρίζονταν επιμέρους πολιτικές που κατά καιρούς είχε αποφασίσει η ελληνική πολιτεία να κάνει;
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς στην Αίθουσα αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η απάντηση είναι όχι. Και φαίνεται ότι είναι όχι, ανεξάρτητα από το ποια ρητορεία μπορεί ο καθένας να αρθρώσει, από το μέγεθος της περιπλοκής των αρμοδιοτήτων οι οποίες υπάρχουν στα ελληνικά Υπουργεία, στην ελληνική Κυβέρνηση, προκειμένου να αποφασιστεί μία πολιτική που αφορά τα νησιά ή τα λιμάνια.
Ποιοι κατασκευάζουν λιμάνια σήμερα στην Ελλάδα; Ποιος τα κατασκευάζει; Δεν θα έπρεπε κανονικά το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής να έχει αυτό το προνόμιο; Το έχει; Γνωρίζετε πως όχι. Με ποια κριτήρια κατασκευάζονται λιμάνια; Υπάρχουν κριτήρια τα οποία έχουν καθοριστεί διαχρονικά με προτεραιότητες οι οποίες θα στηρίζονται σε ένα χωροταξικό σχεδιασμό που θα εδράζεται σε μία οικονομική ανάπτυξη που θα έχει προτεραιότητες βάθος χρόνου; Το έχετε δει πουθενά αυτό γραμμένο; Υπάρχουν διαδικασίες οι οποίες να οδηγούν σε συγκεκριμένα μοντέλα ανάπτυξης, προκειμένου να πει κανείς ότι στηρίζει την πολιτική του για να κάνει βήματα;
Για να υπάρξει ένα σωστό ακτοπλοϊκό σύστημα, για παράδειγμα, να αναπτυχθεί όχι μόνο η ακτοπλοϊα, αλλά και η κρουαζιέρα και άλλες μορφές, λιμάνι δεν πρέπει να έχει μόνο ο Πειραιάς, αλλά θα πρέπει να έχουν και τα άλλα νησιά. Για να μπορέσει ένα γρήγορο πλοίο να προσεγγίσει ένα νησί, θα πρέπει αυτό το νησί να έχει το κατάλληλο λιμάνι για να μπορέσει να έχει την υποδομή να το υποδεχθεί.
Και υπάρχει και μία σειρά άλλων ζητημάτων τα οποία τίθενται σήμερα. Ένα ζήτημα, επίσης, είναι η διαχείριση των ίδιων των λιμένων, ποιοι ασχολούνται με τη συντήρησή τους, ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι επιδιορθώνουν τις βλάβες τους, ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι προσφέρουν τις υποδομές που πρέπει να προσφερθούν.
Όλα αυτά, κυρίες και κύριοι, είναι ζητήματα τα οποία είναι αναπάντητα. Θέλετε το πιο ακραίο παράδειγμα; Αυτό είναι η διάκριση ανάμεσα στα μέχρι πρότινος υφιστάμενα δύο διαφορετικά Υπουργεία, δηλαδή το πρώην Υπουργείο Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής και το πρώην Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Άλλο σχεδιασμό θαλασσίων μεταφορών έκανε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, άλλο σχεδιασμό έκανε το Υπουργείο Αιγαίου. Το αποτέλεσμα είναι ότι το μεν Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας είχε την αρμοδιότητα για τα δρομολόγια από την ηπειρωτική Ελλάδα προς τα νησιά, ενώ το Υπουργείο Αιγαίου είχε την αρμοδιότητα για τα ενδονησιωτικά. Ήταν πάρα πολλές οι περιπτώσεις που υπήρχε βαπόρι το οποίο έφθανε στις τέσσερις η ώρα από τον Πειραιά, ενώ το προηγούμενο είχε φύγει στις δύο η ώρα ή στις τρεις η ώρα και αναγκάζονταν οι κάτοικοι να κάθονται εκεί όλο το βράδυ ή εν πάση περιπτώσει να διανυκτερεύουν προκειμένου να φύγουν με το επόμενο πλοίο την επόμενη μέρα, αν υπήρχε.
Κυρίες και κύριοι, θέλω να πω ότι αν ζητηθεί ένας τίτλος στη χώρα, ο τίτλος είναι ότι στην Ελλάδα –μέχρι σήμερα τουλάχιστον που γίνονται κάποια βήματα, δεν είναι της παρούσης, αλλά θα τα πούμε αργότερα- δεν υπήρξε ποτέ η προσέγγιση με βάση τις συνδυασμένες μεταφορές. Ποτέ! Αυτή είναι η αλήθεια, γιατί αν υπήρχε αυτή η προσέγγιση, σειρά ζητημάτων που θα μπορούσαν να έχουν επιλυθεί, θα είχαν ήδη επιλυθεί.
Και δεύτερον και κυριότερον, υπήρξε μία περιπτωσιολογία αντιμετώπισης των διαφόρων πραγμάτων, τα οποία στη συνέχεια με κάποιο τρόπο, είτε βελτιώνονταν, είτε παρέμεναν ίδια, είτε σε κάποιες άλλες περιπτώσεις αυτά τα πράγματα πισωγύριζαν.
Είναι ίδια η κατάσταση, όμως, κυρίες και κύριοι, σε σχέση με το παρελθόν; Η απάντηση είναι ότι δεν είναι ίδια. Οι κάτοικοι των νησιών γνωρίζουν πολύ καλά –θα αναφερθεί στη συνέχεια ο συνάδελφος κ. Καμμένος με περιπτωσιολογικές αναφορές- ότι σήμερα έχουμε μία εντελώς διαφορετική εικόνα και στα Δωδεκάνησα, αλλά και στις Κυκλάδες. Έχουμε πολύ περισσότερες συνδέσεις σε όλα τα Δωδεκάνησα και σε όλες τις Κυκλάδες, αλλά και σε άλλα μέρη. Και έχουμε, επίσης, πολύ συχνότερες γραμμές, όπως επίσης έχουμε και πολύ σύγχρονα πλοία.
Αν εξαιρέσει κανείς το μέτρο της ενοποίησης των δύο Υπουργείων που από μόνο του βελτιώνει την κατάσταση σε σημαντικό βαθμό, δώσαμε την ευκαιρία για σύναψη δωδεκαετών συμβάσεων, πράγμα που επιτρέπει σ’ εκείνους οι οποίοι μπορούν, να εκμεταλλευτούν αυτό το ευεργέτημα, να συνάψουν δωδεκαετείς συμβάσεις και έτσι να φέρουν καινούρια πλοία να μπουν στις γραμμές, πράγμα το οποίο σήμερα ήδη έχει προχωρήσει.
Επίσης, δόθηκε η δυνατότητα οι κάτοικοι των μικρών νησιών που αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα, να ταξιδεύουν εντελώς δωρεάν, μέτρο το οποίο επίσης έχει τύχει ευρείας χρήσεως.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι σαφές ότι σήμερα υπάρχει μία έκρηξη στην αγορά του πετρελαίου. Και αυτή η έκρηξη έχει συμπαρασύρει στην πορεία της οικονομίες ισχυρών κρατών, αλλά και όλου του κόσμου. Μπορεί κανείς να αγνοήσει ότι αυτή η έκρηξη του πετρελαίου που συμμετέχει από 40% έως 70% στην τιμή του ναύλου, δεν μπορεί να συμπαρασύρει και αυξήσεις οι οποίες ως εκ τούτου γίνονται σε όλες εκείνες τις συνδέσεις οι οποίες χρησιμοποιούν βασικά το πετρέλαιο μέσα στο κόστος τους;
Ελέχθησαν διάφορες ανακρίβειες. Θα καταθέσω στα Πρακτικά πίνακα με την ποσοστιαία αύξηση του καθαρού ναύλου σε σχέση με το 2007. Αναφέρομαι, φυσικά, σε μέσες τιμές, σε μέσους όρους. Ο μέσος όρος όλων των εταιρειών είναι περίπου 16,23%. Υπάρχουν, φυσικά, αυξήσεις οι οποίες είναι 32%, υπάρχουν και αυξήσεις οι οποίες είναι 5%. Σε κάθε περίπτωση αυτό που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν είναι ότι οι αυξήσεις της τιμής του πετρελαίου είναι πάνω από 100%, πράγμα που σημαίνει ότι αν η συμμετοχή στο ναύλο είναι της τάξεως του 70%, θα έπρεπε κατ’ αναλογίαν να μιλάμε για υπερδιπλασιασμό αυτών των τιμών.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Γεώργιος Βουλγαράκης καταθέτει για τα Πρακτικά τον προαναφερθέντα πίνακα, ο οποίος βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Αυτό το πράγμα, λοιπόν, δεν συμβαίνει. Αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν έγινε ούτε δια μαγείας ούτε ξαφνικά. Έγινε μετά από πολύ μεγάλες διαβουλεύσεις, μετά από συνεχείς συζητήσεις, μετά από συνεχείς διαπραγματεύσεις, γίνεται με μία συνεχή πίεση, διότι γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι η πολιτεία επιφύλαξε για λογαριασμό της μόνο την τιμή για τις οικονομικές θέσεις στη δημόσια υπηρεσία και μόνο για αυτοκίνητα μέχρι τεσσεράμισι μέτρα. Όλες οι υπόλοιπες τιμές, ως καλά γνωρίζετε, από το 2001 είναι απελευθερωμένες. Συνεπώς, ό,τι έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα, έχει επιτευχθεί μέσα από αυτές τις διαδικασίες συνεχούς συζήτησης και συνεχούς διαβούλευσης με τις εταιρείες.
Από την άλλη πλευρά, ασκήθηκε κριτική διότι ζητήθηκε μία σειρά από στοιχεία τα οποία δεν έχουν δοθεί, απ’ ό,τι είπε η κυρία συνάδελφος, η πρώτη επερωτώσα.
Με βάση την πληροφόρηση που έχω από τον κ. Καμμένο, θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν έχουμε τέτοιου είδους αιτήσεις στο Υπουργείο. Εάν παρ’ όλα αυτά έχετε να μας κάνετε συγκεκριμένες ερωτήσεις, ξέρετε ότι η πόρτα του Υπουργείου είναι πάντα ανοιχτή και φυσικά, είμαστε πάντα στη διάθεσή σας. Για παράδειγμα, υπάρχουν δημοσιοποιημένες εγκύκλιοι για την απελευθέρωση των συνδέσεων οι οποίες είναι και ανηρτημένες στο διαδίκτυο, όπως άλλωστε προσπελάσιμες στον καθένα μέσω του Διαδικτύου είναι και όλες οι αποφάσεις του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Μπορεί ο καθένας πολύ εύκολα να τις δει.
Το καταθέτω και αυτό στα Πρακτικά για να το έχετε στη διάθεσή σας. Όμως, μπορείτε να δείτε και ό,τι άλλο χρειάζεστε.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Γεώργιος Βουλγαράκης καταθέτει για τα Πρακτικά την προαναφερθείσα εγκύκλιο, η οποία βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Επίσης, καταθέτω στα Πρακτικά τη σύγκριση των ακτοπλοϊκών συνδέσεων ανάμεσα στο 2007 και στο 2008. Θα δείτε ότι υπάρχουν συνδέσεις σε νησιά τα οποία είχαν χρόνια να δουν βαπόρι. Νησιά τα οποία στις προηγούμενες και παραπροηγούμενες εκλογές αρνήθηκαν να ψηφίσουν γιατί δεν είχαν καράβι. Νησιά τα οποία ήταν αποκομμένα. Νησιά στα οποία μπήκαν ταχύπλοα, όπως για παράδειγμα στην Κύθνο –αίτημα πολλών ετών- που δεν είχαν μπει καθόλου όλο αυτό το διάστημα, για να μην αναφερθώ στα Δωδεκάνησα και τη Μυτιλήνη όπου έχουμε βάλει νέες γραμμές οι οποίες έχουν ήδη ξεκινήσει.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Γεώργιος Βουλγαράκης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για λόγους οικονομίας καταθέτω επίσης στα Πρακτικά όλες τις νέες συνδέσεις με εξυπηρετήσεις οι οποίες έχουν γίνει και οι οποίες επίσης είναι στη διάθεσή σας.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Γεώργιος Βουλγαράκης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ζήτημα της ακτοπλοΐας είναι, όπως είπα στην αρχή, ένα διαρκές πρόβλημα το οποίο ζητά τη λύση του. Και είναι ένα διαρκές πρόβλημα, διότι οι συνθήκες διαφοροποιούνται και οι ανάγκες κάθε εποχής είναι επίσης διαφορετικές.
Γνωρίζετε ότι η διαδικασία είναι καθορισμένη. Υπάρχουν ελεύθερες γραμμές και γραμμές οι οποίες δεν εξυπηρετούνται. Μετά από μία συγκεκριμένη διαδικασία, υπάρχει η επιλογή της δημόσιας υπηρεσίας και από την άλλη μεριά, υπάρχει η δυνατότητα της πολιτεία να παρέμβει μέσα από αυτό το συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο.
Επίσης γνωρίζετε -αφού παρακολουθείτε τις συνεντεύξεις του Υπουργείου- ότι μόνο για φέτος έχουμε δώσει 12.000.000 παραπάνω για τη δημόσια υπηρεσία. Έχουμε δώσει περίπου 20.000.000 παραπάνω για τη μεταφορά νερού στα νησιά. Έχουμε βάλει νέα ρο-ρο τα οποία λύνουν το πρόβλημα του εφοδιασμού των νησιών με εμπορεύματα. Έχουμε επιχειρήσει νέες ενδονησιωτικές συνδέσεις οι οποίες στο παρελθόν δεν υπήρχαν. Έχουν μπει νέα πλοία σε σχέση με το παρελθόν. Ο μέσος όρος ηλικίας των πλοίων είναι σαφώς μικρότερος από αυτόν που ήταν πριν από τρία, τέσσερα και δέκα χρόνια.
Υπάρχει διαχωρισμός τιμών. Υπάρχουν παραδείγματα –θα αναφερθεί αργότερα ο κ. Καμμένος- συγκεκριμένων γραμμών με διαχωρισμό τιμών, ανάλογα με το αν είναι Πέμπτη, Παρασκευή ή Σάββατο και με το αν είναι πρωί ή βράδυ και είναι θέμα πλέον της δικής μας καταναλωτικής κουλτούρας να μπορέσουμε να επιλέξουμε εκείνες τις γραμμές οι οποίες θα έχουν την καλύτερη προσφορά και την καλύτερη δυνατότητα επιλογών, σε σχέση με τις διασυνδέσεις τις οποίες έχουν.
Με λίγα λόγια, αυτό το οποίο θέλω να επισημάνω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι η κατάσταση προφανώς δεν είναι η ίδια όχι μόνο με το 2004, αλλά ούτε και με πέρυσι. Ελπίζω και εύχομαι ότι θα είναι πολύ καλύτερη του χρόνου, όπως επίσης ελπίζω ότι κάθε χρόνο θα γίνεται καλύτερη, γιατί τα ελληνικά νησιά χρειάζονται την υποστήριξη της πολιτείας.
Συμφωνώ –και το είπα πρώτος στην ομιλία μου- ότι η ελληνική πολιτεία διαχρονικά δεν έχει δώσει στα νησιά το βάρος που θα έπρεπε να δώσει. Αν αναλογιστεί κανείς πόσα χρήματα έχουν μπει στην περιφερειακή Αθηνών-Πατρών-Θεσσαλονίκης και πόσα χρήματα έχουν δαπανηθεί για τις ακτοπλοϊκές συνδέσεις, δεν είναι ούτε μονοψήφιο ποσοστό στα χρήματα που έχουν δοθεί. Γίνεται μια διαρκής προσπάθεια σε επίπεδο ευρωπαϊκής επιτροπής, για να υπάρξουν κάποιες εξαιρέσεις, αλλά επειδή ακόμη είμαστε σε διαπραγμάτευση δεν θέλω να τις ανακοινώσω, διότι δεν έχουν ολοκληρωθεί.
Να πω ότι πρόσφατα η Ελλάδα ανέλαβε leader ενός προγράμματος για τη νησιωτικότητα, όπου θα καταθέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις που θα οδηγήσουν σε μέτρα ενίσχυσης των νησιών και της ακτοπλοΐας.
Να πω ότι πρόσφατα έγινε μια σύσκεψη επιτρόπων, στην οποία θα αναφερθεί ο κύριος Υφυπουργός αναλυτικά, όπου υιοθετούν με ψήφισμά τους την ανάγκη να βοηθηθεί η ακτοπλοΐα με πρόσθετα χρηματοδοτικά εργαλεία, διότι πράγματι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ζήτημα το οποίο πρέπει να απασχολήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, να ενσωματωθεί ο προβληματισμός της αύξησης της τιμής του πετρελαίου που οδηγεί σε αυξήσεις που δεν ελέγχονται υπό κανονικάς συνθήκας, οι οποίες, επίσης, δεν μπορούν να ρυθμιστούν και με λίγα λόγια να υπάρξει εκείνη η διαδικασία η οποία θα δώσει τη δυνατότητα να δοθούν λύσεις.
Σε όλα αυτά θεωρώ πολύ μεγάλη επιτυχία και επίτευγμα το γεγονός ότι η νησιωτικότητα προστατεύεται πλέον από το Σύνταγμα. Είναι ανοικτές οι πολιτικές οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε πρακτικές λύσεις. Και είναι, επίσης, ανοικτές οι πολιτικές εκείνες που θα οδηγήσουν τα νησιά σε ένα καλύτερο μέλλον.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
