Δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνδέουν τις επιθέσεις εναντίον Κεφαλογιάννη με τις αποκαλύψεις για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αν ισχύει όμως κάτι τέτοιο, τότε θα πρόκειται ουσιαστικά για πόλεμο καραμανλικών – μητσοτακικών και των ευρύτερων συμφερόντων που συμπαρατάσσονται γύρω από αυτούς τους δύο πόλους. Προσέξτε λοιπόν τα εξής: Όπως αποκαλύπτει σήμερα ο Θανάσης Αργυράκης στον ΕΤ, στις 6-10-1997 εστάλη από το γραφείο του κ. Ηλία Γεωργίου (σημαίνοντος στελέχους της Ζήμενς που βρέθηκε στη δημοσιότητα με αφορμή τις καταγγελίες της συνδικαλίστριας της ΔΑΚΕ, κ. Α. Μάρκου) σημείωμα «για πληροφόρηση» για εσωτερική πληροφόρηση των τότε στελεχών της Siemens Hellas, κ.κ. Καραβέλα και Σταυριανού: Γράφει το σημείωμα: «Υποβοηθητικές ενέργειες του κ. Κιουλάφα (βλέπε συνημμένα). Μου έχει γίνει τον τελευταίο καιρό στενός κορσές. Πάντως, είναι αλήθεια ότι με τις ενέργειές του βοηθά στη γενικότερη διαμόρφωση του κλίματος. Γι’ αυτό το συνέδριο (ημερίδα) στη Σάμο. Την ουσιαστική βοήθεια θα την έχει από το χωριό. Από μας ζήτησε γύρω στο ένα-δύο εκατ. δραχμές. Φρονώ ότι δεν μπορούμε να αρνηθούμε». Ποιος ήταν ο Κυριάκος Κιουλάφας; Πρόσωπο της στενής επιρροής της οικογένειας Μητσοτάκη και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ επί κυβέρνησης Τζανετάκη , δηλαδή αμέσως μετά την πρώτη οκταετία ΠΑΣΟΚ. Επί εποχής του άρχισε η άλωση του ΟΤΕ από την Ζήμενς και την Ιντρακόμ. Να λοιπόν πως έχει μια ιστορία που επιβεβαιώνει ότι αυτά που ζούμε σήμερα άρχισαν πολλά χρόνια πριν.
Στο post «η Ζήμενς, ο ΟΤΕ, η διαπλοκή και το ΠΑΣΟΚ» εξηγούσαμε πως στο ΚΥΣΕΑ της 16ης Σεπτεμβρίου 1986, υπό την προεδρία του Α. Παπανδρέου και με εισήγηση της Β. Παπανδρέου ανατέθηκε η προμήθεια των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ στις εταιρείες SIEMENS και ΙΝΤΡΑΚΟΜ και άρχισε να εκτυλίσσεται συστηματικά αυτό που ο Μητσοτάκης χαρακτήρισε αργότερα ως «διαπλοκή». Στις 2 Ιουνίου 1989 ο Τόμπρας αναθέτει χωρίς, διαγωνισμό στις ΖΗΜΕΝΣ και την ΙΝΤΡΑΚΟΜ την προμήθεια 470.000 ψηφιακών παροχών (συμβάσεις 7220 και 7230). Από το σημείο αυτό ο ΟΤΕ υποδουλώθηκε ουσιαστικά στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ εφόσον δεσμεύτηκε ουσιαστικά και για την υπογραφή των επόμενων συμβάσεων. Στις 13 Ιουλίου 1989 όμως και ύστερα από πιέσεις της κυβέρνησης Τζαννετάκη ,που ανέλαβε στο μεταξύ την διακυβέρνηση της χώρας, ο Τόμπρας παραιτείται και αναλαμβάνει η διοίκηση Κιουλάφα . Αρχίζει τότε μια αδίστακτη σύγκρουση επιχειρηματικών και πολιτικών συμφερόντων, η οποία συνεχίζεται μέχρι τις ημέρες μας. Στον επίκεντρο ο Μητσοτάκης που θέλει να κάνει το χατίρι της Ζήμενς και του Κόκκαλη, αλλά δεν μπορεί να περάσει μόνος του με την αριστερά την σύμβαση. Περιμένει έτσι να έρθει η οικουμενική (αυτό είναι και υπόμνηση για τις κυβερνήσεις συνασπισμού).
Τον Νοέμβριο του 1989, ορκίζεται η οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα και ο αναπληρωτής υπουργός Επικοινωνιών Γιάννης Κεφαλογιάννης πιέζεται από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς να συναινέσει στην υπογραφή των συμβάσεων ,αλλά αντιδρά και ξεσπά κυβερνητική κρίση. Πίσω από την σύγκρουση Κεφαλογιάννη – Μητσοτάκη διακρίνεται εμφανώς η σύθγκρουση Βαρδινογιάννη – Κόκκαλη που μαίνεται από τότε. Τελικά, στις 31 Ιανουαρίου 1990 συνεδριάζει ατύπως το συμβούλιο των αρχηγών και με την συμμετοχή του γηραιού Ζολώτα αποφασίζουν να δώσουν την προμήθεια στον Κόκκαλη. Καθοριστικό ρόλο παίζει ο Χαρίλαος Φλωράκης που ζήτησε από τους άλλους να βοηθήσουν «το γιο του Πέτρου». Τον Ιανουάριο του 1992 ο 7ος Τακτικός ανακριτής Νεκτάριος Βαζαίος ασκεί δίωξη για την σύμβαση των 470.000 παροχών εναντίον των εκπροσωπών των εταιρειών Ιντρακόμ και ΖΗΜΕΝΣ και των διοικήσεων του ΟΤΕ που εμπλέκονται στις συμβάσεις των 470.000 ψηφιακών (Μαντέλης, Τόμπρας, Μήνης, Κιουλάφας). Η δίωξη τέθηκε στο αρχείο, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη πάντα , το Μάρτιο του 1993, με τη συνήθη μέθοδο του απαλλακτικού βουλεύματος.Τώρα ποιο είναι «το χωριό» από το οποίο έλεγε ο Γεωργίου ότι «θα έχει την ουσιαστική βοήθεια» ο Κιουλάφας, τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια. Στην Παιανία έχουν …γάτες;
πηγή anti
