Το σκηνικό γνώριμο: κυβερνητικά στελέχη επισκέπτονται το νησί, φωτογραφίες, χειραψίες, δηλώσεις, υποσχέσεις. Και γύρω τους, μια τοπική «ελίτ» σε αναμονή – να φανεί χρήσιμη, διαθέσιμη, πρόθυμη να στηρίξει, με ανταλλάγματα φανερά ή υπόγεια.
Πόσοι αιρετοί θα προστρέξουν να σταθούν δίπλα στους υπουργούς, όχι για να διεκδικήσουν λύσεις για τα προβλήματα του τόπου, αλλά για να φανούν αρεστοί στην εξουσία; Πόσοι επιχειρηματίες θα επιχειρήσουν να διασφαλίσουν «προνομιακή πρόσβαση» σε έργα, χρηματοδοτήσεις και σχέσεις με το κράτος; Και πόσοι δημοσιογράφοι θα «στρογγυλέψουν» τα ρεπορτάζ, θυσιάζοντας την αλήθεια στο βωμό της πρόσβασης και της εύνοιας;
Η πολιτική δεν μπορεί να είναι μόνο διαχείριση εικόνας και χειραγώγηση προσώπων. Και η τοπική κοινωνία δεν πρέπει να γίνεται χειροκροτητής των εκάστοτε ισχυρών. Ο τόπος έχει ανάγκη από φωνές ειλικρινείς, διεκδικητικές, ανεξάρτητες. Όχι από πλάτες στην εξουσία, αλλά από πλάτες στον λαό.
