Η Σάμος, όπως και άλλα νησιά του Αιγαίου (Λέσβος, Χίος, Κως, Λέρος), βρίσκεται σε μια γεωγραφική θέση που την καθιστά σημείο πρώτης υποδοχής μεταναστών και προσφύγων. Αυτό έχει προκαλέσει σημαντικές πιέσεις, ειδικά σε περιόδους αυξημένων ροών.
Τι εννοεί η κυβέρνηση με «ανάπτυξη»;
Όταν ένα κυβερνητικό κλιμάκιο μιλά για ανάπτυξη, συνήθως αναφέρεται σε επενδύσεις σε υποδομές, τουρισμό, ενίσχυση της τοπικής οικονομίας κ.λπ. Αν η επίσκεψη σχετίζεται με τη διαχείριση του μεταναστευτικού, τότε μπορεί να αφορά τη βελτίωση των δομών, τη μείωση της επιβάρυνσης στον τοπικό πληθυσμό ή τη χρηματοδότηση έργων από ευρωπαϊκά κονδύλια.
Ωστόσο, υπάρχει η ανησυχία — και είναι θεμιτή — ότι η δημιουργία ή αναβάθμιση Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) βαφτίζεται από κάποιους «ανάπτυξη», πράγμα που από μόνο του δεν αποτελεί πραγματική πρόοδο για τον τόπο, ειδικά αν δεν συνοδεύεται από ενίσχυση της ασφάλειας, της κοινωνικής συνοχής και της τοπικής οικονομίας.
Η κατάσταση στη Σάμο και σε άλλα ελληνικά νησιά είναι πλέον εκτός ελέγχου. Η συνεχής ροή μεταναστών, σε συνδυασμό με την ανοχή ή την αδυναμία της κυβέρνησης να προστατεύσει τα σύνορα, έχει μετατρέψει την Ελλάδα – και ιδιαίτερα τα ακριτικά νησιά – σε αποθήκες ψυχών και μόνιμες δομές φιλοξενίας.
Όταν το κυβερνητικό κλιμάκιο μιλά για "ανάπτυξη", είναι λογικό να αναρωτιέται ο πολίτης αν εννοούν νέα Κέντρα Υποδοχής, ΜΚΟ, κονδύλια για υποδομές φιλοξενίας και όχι για τον Έλληνα κάτοικο. Αν η κυβέρνηση θεωρεί ανάπτυξη την επέκταση δομών μεταναστών και την παραμονή τους επ’ αόριστον, τότε όχι μόνο έχει χάσει την επαφή με την κοινωνία, αλλά λειτουργεί ως διαχειριστής ξένων σχεδίων, όχι ως υπερασπιστής των εθνικών συμφερόντων.
Η εθνική κυριαρχία, η κοινωνική συνοχή και η ασφάλεια των πολιτών πρέπει να επανέλθουν στο προσκήνιο. Δεν μπορεί η "ανάπτυξη" να είναι συνώνυμο της αλλοίωσης. Η Σάμος, η Χίος, η Λέσβος δεν είναι χώροι φιλοξενίας – είναι ελληνικά νησιά που αξίζουν στήριξη, όχι εγκατάλειψη και μετατροπή σε προκεχωρημένα φυλάκια των Βρυξελλών.
