Με πρωτοβουλία του ίδιου του Πρωθυπουργού, όπως ενημερώνει ο Βουλευτής του Νομού, κατεβαίνει ολόκληρη η κυβερνητική νομενκλατούρα στη Σάμο: υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς — μισό Υπουργικό Συμβούλιο. Κι όλα αυτά για να παρουσιάσουν, λέει, "τον σχεδιασμό έργων και δράσεων". Δηλαδή τι; Να εξηγήσουν γιατί δεν έγιναν ακόμα όσα έχουν ήδη υποσχεθεί;
Αν αυτό είναι απόδειξη κυβερνητικού ενδιαφέροντος, τότε πώς εξηγείται ότι:
Τα σχολεία του νησιού ακόμα λειτουργούν σε προκάτ αίθουσες;
Η αποκατάσταση των σεισμικών ζημιών προχωράει με ρυθμούς χελώνας;
Οι επαγγελματίες πνίγονται στη φορολογία και τις καθυστερήσεις;
Το νοσοκομείο παραμένει υποστελεχωμένο;
Και το μεταναστευτικό, υποτίθεται "λυμένο", επιστρέφει σιωπηλά στην ατζέντα, με το ΚΥΤ δίπλα στο σπίτι μας σαν μόνιμη σκιά;
Όχι, δεν έρχονται γιατί "νοιάζονται". Έρχονται γιατί φοβούνται. Έρχονται γιατί βλέπουν το πολιτικό τους έδαφος να υποχωρεί. Βλέπουν τον κόσμο να γυρίζει την πλάτη σε λόγια χωρίς αντίκρισμα. Βλέπουν ότι το ΚΚΕ, με τον Κουτσούμπα παρόντα, έχει βάση, ανθρώπους, παρουσία. Και βλέπουν ότι η ανοχή της κοινωνίας δεν είναι ανεξάντλητη.
Η Σάμος, η Ικαρία και οι Φούρνοι δεν χρειάζονται άλλες φιέστες και επισκέψεις τύπου "PR". Χρειάζονται έργο με χρονοδιάγραμμα, όχι διαφάνειες PowerPoint. Χρειάζονται αληθινό σεβασμό, όχι σκηνοθετημένες ευχαριστίες και ευγενικές χειραψίες.
Η κάθοδος των "εκλεκτών" της κυβέρνησης δεν δείχνει ισχύ. Δείχνει αδυναμία, πανικό, και μια φτηνή προσπάθεια εντυπώσεων. Η κοινωνία όμως δεν είναι πια θεατής. Και η πολιτική φθορά δεν κρύβεται με δελτία τύπου.
