Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές στη Σάμο, ακούσαμε πολλά. Υποσχέσεις, δεσμεύσεις, μεγάλα λόγια περί "ανεξαρτησίας", περί "αγώνα για τον δημότη", για "σύγκρουση με τα συμφέροντα". Υποψήφιοι που αυτοπροβάλλονταν ως άφθαρτοι, ανεξάρτητοι, έτοιμοι να συγκρουστούν με το παλιό και να δώσουν προτεραιότητα στις πραγματικές ανάγκες του τόπου.
Και τι είδαμε τελικά; Τη γνωστή μεταμόρφωση – τη μετάλλαξη από δήθεν ανεξάρτητους πολίτες, σε πρόθυμα εργαλεία κομματικών μηχανισμών. Οι περισσότεροι που σήμερα διοικούν τον Δήμο, είναι άνθρωποι με ενεργή, φανατική παρουσία στη Νέα Δημοκρατία, και φρόντισαν να μεταφέρουν αυτή την κομματική τους ταυτότητα μέσα στην ίδια τη λειτουργία του Δήμου. Ξεχάστηκαν οι δεσμεύσεις προς τους πολίτες. Ξεχάστηκαν τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ξεχάστηκε το νησί.
Αντί για ανεξαρτησία, είδαμε υποταγή. Αντί για αγώνα για τον δημότη, είδαμε φωτογραφίσεις με κομματικά στελέχη και χειροκροτήματα σε κυβερνητικούς επισκέπτες. Αντί να υψώσουν φωνή για το νοσοκομείο, για τα σχολεία, για τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, για τις ελλείψεις υποδομών, προτίμησαν τη σιωπή. Μια σιωπή που πληρώνει ο Σαμιώτης με εγκατάλειψη και μαρασμό.
Το νησί βουλιάζει – όχι μόνο από τις πολιτικές εγκατάλειψης της κεντρικής εξουσίας, αλλά και από τη συνενοχή εκείνων που τάχα "δεν ανήκουν σε κόμμα", αλλά στην πράξη λειτουργούν ως κομματικοί εντολοδόχοι.
Η Σάμος αξίζει καλύτερα. Και οι πολίτες της πρέπει να θυμούνται: οι "ανεξάρτητοι" που γίνονται αυλοκόλακες της εξουσίας, δεν είναι παρά προσωπεία μιας βαθιά κομματικής και πελατειακής αντίληψης, που καταστρέφει την τοπική αυτοδιοίκηση.
