Από την πρώτη στιγμή της συγχώνευσης της μίας εταιρείας από την άλλη, ήταν ξεκάθαρο σε όσους παρακολουθούσαν το έργο της παράκαμψης Πυθαγορείου–Χώρας στη Σάμο ότι υπήρχαν σοβαρά προβλήματα. Τα σχετικά ρεπορτάζ του Aegaio είχαν εγκαίρως επισημάνει ότι το έργο «καρκινοβατούσε» — όμως τότε, η ανησυχία αντιμετωπιζόταν με σιωπή ή αδιαφορία.
Σήμερα, με την τουριστική περίοδο προ των πυλών, αποδεικνύεται με τον πλέον οδυνηρό τρόπο ότι όσοι προειδοποιούσαν είχαν δίκιο. Το κρίσιμο αυτό έργο, που θα μπορούσε να αποσυμφορήσει την κυκλοφορία και να ενισχύσει την εικόνα του νησιού, βρίσκεται ουσιαστικά εγκαταλελειμμένο. Η ανάδοχος εταιρεία έχει δείξει προκλητική αδιαφορία και η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου ενεργοποιείται μόλις τώρα – και μάλιστα με τραγική καθυστέρηση.
Ο Περιφερειάρχης Κώστας Μουτζούρης και ο Αντιπεριφερειάρχης Ελισαίος Μαυρατζώτης εμφανίζονται έκπληκτοι για την κατάσταση του έργου. Μα είναι δυνατόν; Δεν γνώριζαν ότι το έργο έχει «σαπίσει» λόγω αδράνειας και έλλειψης πολιτικής βούλησης; Δεν είχαν ενημερωθεί για τα συνεχή προβλήματα από δημοσιεύματα, κατοίκους και φορείς;
Η δικαίωση όσων προειδοποιούσαν δεν είναι λόγος για θριαμβολογίες — είναι λόγος για να αποδοθούν ευθύνες. Γιατί όταν ένα έργο αυτής της σημασίας φτάνει σε σημείο κατάρρευσης, δεν φταίει μόνο η εταιρεία. Φταίει και ο πολιτικός φορέας που όφειλε να εποπτεύει, να πιέζει, να παρεμβαίνει.
Η Περιφέρεια και ο ανάδοχος άφησαν το έργο να καταρρεύσει. Το ερώτημα είναι: ποιος θα πληρώσει το κόστος — πολιτικό, οικονομικό, και κυρίως κοινωνικό — αυτής της αποτυχίας;
