Το δημοσίευμα δεν χρειάζεται σχολιασμό για να γίνει σαφές. Η ίδια η εικόνα και η διάταξη των προσώπων μεταφέρουν το πολιτικό μήνυμα. Στο επάνω μέρος προβάλλεται η νέα επιλογή της ηγεσίας. Στο κάτω μέρος, ο νυν βουλευτής Χριστόδουλος Στεφανάδης. Η αντιπαραβολή δεν είναι τυχαία και δεν είναι ουδέτερη.
Το δημοσίευμα καταγράφει, εμμέσως αλλά καθαρά, ότι η παρουσία του εν ενεργεία βουλευτή δεν θεωρείται πλέον δεδομένη. Η ανάδειξη νέου υποψηφίου με πρωθυπουργική απόφαση λειτουργεί ως πολιτικό σχόλιο για όσους κρίνονται «παθητικοί», «ανενεργοί» ή πολιτικά αδύναμοι να στηρίξουν το κεντρικό αφήγημα.
Ο Στεφανάδης εμφανίζεται στο δημοσίευμα όχι ως πρωταγωνιστής, αλλά ως παράδειγμα προς υπέρβαση. Δεν συνοδεύεται από πολιτικό έργο, παρεμβάσεις ή θετικό αποτύπωμα. Αντιθέτως, η θέση του στη φωτογραφία και στο ρεπορτάζ παραπέμπει σε βουλευτή που βρίσκεται σε φάση υποβάθμισης, αν όχι εξόδου από το κεντρικό πλάνο.
Το ίδιο το δημοσίευμα υπονοεί ότι η μακρόχρονη κοινοβουλευτική παρουσία δεν αρκεί όταν δεν συνοδεύεται από ενεργή πολιτική στάση. Η απουσία θορύβου, δημόσιων διαφοροποιήσεων ή ισχυρής κοινοβουλευτικής παρουσίας δεν εκλαμβάνεται ως αρετή, αλλά ως πολιτική αδυναμία.
Μέσα από αυτή τη λογική, ο Στεφανάδης εντάσσεται στην κατηγορία των βουλευτών που δεν προσφέρουν προστιθέμενη αξία στη σημερινή φάση της παράταξης. Το δημοσίευμα δεν τον κατηγορεί ευθέως, αλλά τον τοποθετεί ξεκάθαρα στη «λάθος πλευρά» της εσωκομματικής εξίσωσης.
Η σύγκριση με τον νέο υποψήφιο είναι σιωπηλή αλλά σαφής: από τη μία, η επιλογή, από την άλλη, η φθορά. Από τη μία, η πολιτική επένδυση, από την άλλη, η πολιτική αμφισβήτηση.
Το 2019, ο Μανώλης Λογοθέτης φέρεται να «κόβεται» με παρέμβαση του Αντώνης Σαμαράς. Το 2023, με αντίστοιχη παρέμβαση, «κόβεται» ο Στεφανής. Το μοτίβο είναι σαφές: η Σάμος αποτελούσε πεδίο επιρροής με συγκεκριμένο εσωκομματικό πρόσημο και καθοριστικό ρόλο τρίτων.
Σήμερα, όμως, το δημοσίευμα καταγράφει μια τομή. Ο Σαμαράς απουσιάζει από την εξίσωση και στη θέση του εμφανίζεται ευθέως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Η επιλογή Λογοθέτη αυτή τη φορά δεν «κόβεται». Αντιθέτως, προβάλλεται. Και αυτό ακριβώς συνιστά το πολιτικό μήνυμα.
Το συμπέρασμα που προκύπτει δεν είναι προσωπικό, αλλά πολιτικό: η παρουσία του Στεφανάδη, όπως αποτυπώνεται στο δημοσίευμα, δεν πείθει πλέον ούτε ως αναγκαία ούτε ως χρήσιμη για τον μελλοντικό σχεδιασμό. Και αυτό ακριβώς είναι το πιο ηχηρό μήνυμα της εικόνας.
Όταν ένα δημοσίευμα «μιλά» χωρίς να γράφει, τότε η πολιτική αποτίμηση έχει ήδη γίνει.
