Πυθαγόρειο – Σάμος:
Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Δύο φωτογραφίες όμως, λένε μια ιστορία περιβαλλοντικής καταστροφής – και ίσως συγκάλυψης. Στον παραθαλάσσιο δρόμο που συνδέει το Ρεματάκι του Πυθαγορείου με τη Μαρίνα, παρατηρείται ξεκάθαρη και φρέσκια απόρριψη χωμάτων και μπαζών κατευθείαν πάνω στον αιγιαλό, αλλοιώνοντας βάναυσα το φυσικό τοπίο και ρυπαίνοντας τη θαλάσσια ζώνη.
Παρά τους ισχυρισμούς αρμοδίων ότι πρόκειται για "κατολίσθηση λόγω βροχών", οι εικόνες μιλούν από μόνες τους:
Ο δρόμος δεν παρουσιάζει σημάδια καθίζησης ή μετακίνησης εδάφους, είναι καθαρός και επίπεδος.
Τα χώματα έχουν ξεκάθαρη ανθρώπινη απόθεση, σε σημείο που παραπέμπει σε οργανωμένη απόρριψη.
Στη δεύτερη εικόνα, φαίνεται πως τα μπάζα έχουν φτάσει μέχρι τη θάλασσα, καλύπτοντας τους βράχους και απειλώντας τη θαλάσσια βιοποικιλότητα.
Το ερώτημα είναι σαφές:
Ποιος το έκανε αυτό και ποιος το επέτρεψε;
Δημόσια εμπλοκή;
Το σημείο βρίσκεται σε ζώνη που συχνά εμπλέκεται σε εργασίες οδοποιίας ή καθαρισμού, με πιθανή συμμετοχή δημοτικών ή περιφερειακών φορέων. Αν πρόκειται για αυθαίρετη ενέργεια ιδιώτη, πού ήταν οι αρμόδιες αρχές; Αν πρόκειται για παρέμβαση από δημόσιο έργο, ποιος έδωσε εντολή για απόρριψη μπαζών στον αιγιαλό, παραβιάζοντας κάθε περιβαλλοντική πρόνοια;
Τι λέει ο νόμος;
Η απόρριψη μπαζών ή κάθε είδους υλικού στον αιγιαλό και τη θαλάσσια ζώνη απαγορεύεται ρητά από την ελληνική νομοθεσία (Ν. 2971/2001 περί αιγιαλού και παραλίας) και συνιστά σοβαρό περιβαλλοντικό αδίκημα. Οι παραβάτες διώκονται ποινικά, ενώ οι δημόσιοι λειτουργοί που το επιτρέπουν ή το συγκαλύπτουν φέρουν διοικητικές και ποινικές ευθύνες.
Απαιτείται άμεση παρέμβαση:
Αυτοψία από Κλιμάκιο του Λιμεναρχείου ή της Κτηματικής Υπηρεσίας.
Διερεύνηση ευθυνών από Εισαγγελέα Περιβάλλοντος.
Η σιωπή των αρχών ή η απόπειρα συγκάλυψης, δεν είναι πλέον αποδεκτές. Οι πολίτες βλέπουν, φωτογραφίζουν και καταγγέλλουν.
