Τοῦ Μανώλη Κοττάκη
ΑΝΤΙ κυρίου ἄρθρου σήμερα ἐπαναφέρουμε στήν συλλογική μνήμη τί γράφαμε γιά τίς ἐπικείμενες ἀμερικανικές ἐκλογές ἕναν ἀκριβῶς μῆνα πρίν, στίς 6 Ὀκτωβρίου, τόν καιρό πού τό ἑλληνικό πολιτικό κατεστημένο ἐπένδυε «μεθυσμένο» στήν νίκη τῆς Καμάλα Χάρρις. Οἱ πληροφορίες πού περιεῖχε τό σημείωμά μας ἐκεῖνο ἀποκτοῦν πρόσθετη ἀξία ὑπό τό φῶς τῶν νεωτέρων ἐξελίξεων.
Πῶς οἱ ἰδεοληψίες Μητσοτάκη μέ τούς Δημοκρατικούς καί ἡ ἐμπάθειά του γιά τόν Πούτιν θέτουν τώρα σέ κίνδυνο τήν Ἑλλάδα
Τοῦ Μανώλη Κοττάκη
ΑΝΤΙ κυρίου ἄρθρου σήμερα ἐπαναφέρουμε στήν συλλογική μνήμη τί γράφαμε γιά τίς ἐπικείμενες ἀμερικανικές ἐκλογές ἕναν ἀκριβῶς μῆνα πρίν, στίς 6 Ὀκτωβρίου, τόν καιρό πού τό ἑλληνικό πολιτικό κατεστημένο ἐπένδυε «μεθυσμένο» στήν νίκη τῆς Καμάλα Χάρρις. Οἱ πληροφορίες πού περιεῖχε τό σημείωμά μας ἐκεῖνο ἀποκτοῦν πρόσθετη ἀξία ὑπό τό φῶς τῶν νεωτέρων ἐξελίξεων.
«Μέ μεγάλη ἀνησυχία καί τεταμένη τήν προσοχή παρακολουθεῖ ἡ Ἀθήνα τίς συγκλονιστικές ἐξελίξεις στήν Μέση Ἀνατολή, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν τόν προάγγελο γιά δραματικές ἀλλαγές συνόρων, μαζικές μετακινήσεις πληθυσμῶν, ἀνακατανομή ἰσχύος καί διεθνῶν ἰσορροπιῶν μέσα στό 2025.
Ἔκπληκτη ἡ κυβέρνηση τῆς ΝΔ, ἡ ὁποία ἑόρτασε μέ ἕνα πάρτυ δρόμου τά γενέθλιά της τήν Παρασκευή τό βράδυ στήν Ρηγίλλης, ἀπόντων τῶν πρώην Πρωθυπουργῶν Κώστα Καραμανλῆ καί Ἀντώνη Σαμαρᾶ, βλέπει νά ἀπειλεῖται μέ κατάρρευση ἡ στρατηγική τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς της, ἡ ὁποία βασιζόταν μέχρι σήμερα σέ τέσσερεις πυλῶνες.
1. Στήν ἔνθερμη ὑποστήριξη τῶν Δημοκρατικῶν τῶν ΗΠΑ καί στήν ἀποφυγή κάθε γέφυρας πρός τήν ὑποψηφιότητα Τράμπ, τήν ὁποία βδελύσσεται καί μισεῖ τό ἐπαρχιώτικο κατεστημένο τῶν Ἀθηνῶν.
2. Στήν ἄνευ προηγουμένου στήριξη τοῦ καθεστῶτος Ζελένσκυ στήν Οὐκρανία, ὑλική καί ρητορική.
3. Στήν ἐκτόξευση προσωπικῶν ἐπιθέσεων τοῦ Πρωθυπουργοῦ στόν Πρόεδρο Πούτιν. Σέ σημεῖο πού ἡ Ἑλλάδα νά περιληφθεῖ στά ἐχθρικά κράτη τῆς Ρωσσίας.
4. Στήν ἄκριτη στήριξη τῆς εἰσβολῆς τοῦ Ἰσραήλ στόν Λίβανο μέ τήν παράλληλη ὑποταγή στά κελεύσματα τῆς Τουρκίας στό Αἰγαῖο καί στήν Ἀνατολική Μεσόγειο.
Καί οἱ τέσσερεις αὐτοί πυλῶνες, πάνω στούς ὁποίους ἔχει βασίσει τήν ἐξωτερική του πολιτική ὁ κύριος Μητσοτάκης, δείχνουν νά τελοῦν ὑπό κατάρρευση. Εἰδικῶς, ὁ πυλῶνας Δημοκρατικοί καί ὁ πυλῶνας τοῦ ἀντιρωσσικοῦ μετώπου. Ἕνας νέος ἀναθεωρητικός κόσμος στόν ὁποῖο πρωταγωνιστεῖ καί ἡ Δύση, ὄχι μόνον ἡ Ρωσσία, ἀνατέλλει. Οἱ δύο πρώην Πρωθυπουργοί, κύριοι Καραμανλῆς καί Σαμαρᾶς, πού προκάλεσαν μούδιασμα στό Μέγαρο Μαξίμου μέ τήν ἀπουσία τους ἀπό τό πάρτυ τῆς Ρηγγίλης, ἔχουν προειδοποιήσει ρητῶς μέ διαφορετικές ἀποχρώσεις ὁ καθένας τόν κύριο Μητσοτάκη γιά τίς συνέπειες τῆς πολιτικῆς τοῦ “προβλέψιμου συμμάχου”. Γιά τήν ἀποφυγή κάθε προσπάθειας προσέγγισης τοῦ Ντόναλντ Τράμπ. Γιά τίς ὑποχωρήσεις του στό Αἰγαῖο καί τήν Μεσόγειο καθώς καί γιά τήν ἀδιαφορία του περί τό Κυπριακό. Γιά τήν ἐμμονή του στόν πόλεμο καί τήν στήριξή του στόν Πρόεδρο Ζελένσκυ, ἡ ὁποία εἶχε ὡς συνέπεια σύμφωνα μέ ὁμολογία τοῦ Πρωθυπουργοῦ στό περιθώριο τῆς Συνόδου τοῦ ΝΑΤΟ τήν ἐξασθένηση τῆς ἀμυντικῆς ἱκανότητας.
Κάπως ἔτσι ἡ Ἑλλάς βρίσκεται σήμερα ἀνάμεσα σέ δύο στενά, κινδυνεύοντας νά γίνει “σάντουιτς” μεταξύ ἀντιμαχομένων καί χωρίς μερτικό στόν νέο κόσμο: Στήν Νέα Γιάλτα πού σχεδιάζουν οἱ Τράμπ-Πούτιν-Νετανυάχου πού ἔχουν ἁρμονικές σχέσεις μεταξύ τους. Νέα Γιάλτα, ἡ ὁποία ἀπό πλευρᾶς ΗΠΑ ἔχει ὡς τελικό στόχο τήν ἀναμέτρηση μέ τήν Κίνα πρός τό 2030.
Ἄς ξεκινήσουμε ἀπό τά βασικά. Ὅλοι ἐκεῖνοι πού πανηγύριζαν χουλιγκανικῶς τήν “νίκη” τῆς Καμάλα Χάρρις ἀπέναντι στόν Ντόναλντ Τράμπ στό ντημπαίητ καί ἔκαναν ὡσάν καί ἔχουμε ἐκλογές στήν Ἑλλάδα, ἔκπληκτοι διαπιστώνουν τίς τελευταῖες μέρες τήν στροφή τοῦ βαθέος κατεστημένου τῶν ΗΠΑ ὑπέρ τοῦ Τράμπ. Ἡ ἀριστερόστροφη ἐξωτερική πολιτική τῆς Χάρρις στήν Μέση Ἀνατολή καί ἡ ἀπουσία ἡγετικῶν ἱκανοτήτων στήν μονίμως χαχανίζουσα ὑποψήφια τῶν Δημοκρατικῶν δημιουργοῦν αὐτή τήν στιγμή μία νέα δυναμική πού μένει νά ἐπιβεβαιωθεῖ στίς κάλπες. Ἡ Καμάλα δέν πείθει ὅτι ἔχει τό ἐκτόπισμα γιά νά διαχειριστεῖ μιά τέτοια ἱστορικῶν διαστάσεων κρίση. Ὁ Τράμπ, ὁ ὁποῖος στήν προηγούμενη θητεία του ἔδωσε δείγματα γραφῆς μέ τίς Συμφωνίες Ἰσραήλ – Ἀραβικῶν κρατῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἰράν (συμφωνίες τοῦ Ἀβραάμ) καί μέ τήν ἀναβάθμιση τῆς Ἱερουσαλήμ σέ πρωτεύουσα τοῦ Ἰσραήλ, θεωρεῖται πλέον ἀπό τά ἰσχυρά λόμπυ τῆς Οὐάσιγκτων ὁ μόνος κατάλληλος νά διαχειριστεῖ τήν κρίση στήν Μέση Ἀνατολή.
Στήν οὐσία τό Ἰσραήλ μέ τήν στρατιωτική βοήθεια τῶν ΗΠΑ καί τῶν βάσεών τους (Σούδας καί Ἀλεξανδρούπολης περιλαμβανομένων) βοηθοῦν τόν Πρωθυπουργό Νετανυάχου σέ ἕνα ἄκρως ριψοκίνδυνο ἐγχείρημα: νά ἐκκαθαρίσει ὅλο τόν ἄξονα τῆς Μέσης Ἀνατολῆς γιά λογαριασμό τῆς Δύσεως διαδοχικά στόν Λίβανο, στήν Βόρεια Συρία (ὅπου τζιχαντιστές τοῦ Ἰσλάμ ἔχουν βρεῖ καταφύγιο σέ ἐδάφη ὑπό τουρκική κατοχή), στήν Τουρκία καί, στό τέλος, στό Ἰράν. Τά λόμπυ αὐτά ἐνθαρρύνουν τόν Νετανυάχου νά ἐπιτεθεῖ στήν Τουρκία μετά τήν ἐκλογή τοῦ Τράμπ καί στήν Βόρεια Συρία, μέ προοπτική τήν ἵδρυση κουρδικοῦ κράτους, ἀλλά καί στό ἔδαφος τῆς Τουρκίας. Ὁ Ἐρντογάν μᾶλλον ἀνήσυχος ἀπό τίς ἐξελίξεις ἐπιχείρησε ἀνεπιτυχῶς νά συναντήσει τόν Τράμπ κατά τήν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στήν Νέα Ὑόρκη, καί μόλις ἐπέστρεψε στήν Τουρκία, μετέβη στήν Ἐθνοσυνέλευση γιά νά “ἀνοίξει” χειροκροτούμενος ἀπό ὅλες τίς πτέρυγες, πλήν τῶν Κούρδων, θέμα ἐθνικῆς ἀσφαλείας.
Ἤτοι εἶπε εὐθέως ὅτι ἡ Τουρκία εἶναι στόχος τοῦ Ἰσραήλ. Τήν ἴδια ὥρα, ἡ ἐπιτυχής ἔκβαση τῆς δολοφονίας τοῦ ἡγέτη τῆς Χαμάς μέσα σέ ἰρανικό ἔδαφος καί ἡ πτώση τοῦ ἑλικοπτέρου πού μετέφερε τόν Πρόεδρο τοῦ Ἰράν ἀπό παρεμβολές ἀγνώστου προελεύσεως, ἔχουν δημιουργήσει στήν Δύση τήν ἐντύπωση ὅτι τό καθεστώς Χαμενεΐ εἶναι εὐάλωτο καί δύναται νά ἀνατραπεῖ. Πόσῳ μᾶλλον ἄν ἰσχύει ἡ πληροφορία ὅτι Ἰρανός ἔμπιστος ἦταν αὐτός πού ἔβαλε “κοριό” στόν ἡγέτη τῆς Χεζμπολλάχ Νασράλα καί κατέστη εὔκολος ὁ ἐντοπισμός καί ὁ βομβαρδισμός του. Στόν ἄξονα αὐτό λοιπόν ὁ χάρτης Τράμπ μπορεῖ νά περιλαμβάνει ἵδρυση κουρδικοῦ κράτους, ἐξαφάνιση τῆς ἡγετικῆς ἐπιρροῆς τοῦ Ἰράν στόν ἀραβικό κόσμο καί ἀναβάθμιση τῶν κρατῶν τοῦ κόλπου, καί πίεση τῆς Τουρκίας γιά πλήρη ὑποταγή στήν Δύση.
Καί βεβαίως πλήρη καί βελούδινη διχοτόμηση τῆς Κύπρου. Τό ἐρώτημα εἶναι πῶς θά ἀντιδράσει σέ αὐτή τήν περίπτωση ὁ συνήθης ἐπιτήδειος οὐδέτερος Τουρκία μέ τόν Ἐρντογάν, πού μετά 22 χρόνια στήν ἐξουσία βρίσκεται στάς δυσμάς τῆς πολιτικῆς του διαδρομῆς: Θά ξεσπάσει κατά τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου οἱ βάσεις, τῶν ὁποίων ὡς προβλέψιμων συμμάχων εἶναι ὁρμητήρια ἐπιθέσεων στήν Μέση Ἀνατολή ἤ θά ἀνταλλάξει τόν ἀκρωτηριασμό τοῦ ἐδάφους τῆς χώρας του μέ τό κουρδικό στά ἀνατολικά μέ ἕναν ἑλληνικό θαλάσσιο ἀκρωτηριασμό στά δυτικά; (ΑΟΖ, γκρίζες ζῶνες, ὑφαλοκρηπῖδα κ.λπ.).
Αὐτός πρέπει νά εἶναι λογικά ὁ πονοκέφαλος τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη. Ἀλλά τά στενά Ἰσραήλ – Τουρκίας δέν εἶναι τά μόνα δύσκολα γιά τόν κύριο Μητσοτάκη. Ὑπάρχουν καί τά στενά τῶν σχέσεών του μέ τόν Πούτιν μέ τόν ὁποῖο δέν ὑπάρχει ὁ παραμικρός δίαυλος ἐπικοινωνίας. Ἀπό τήν κυβέρνησή του μόνο ὁ Νῖκος Δένδιας εἶχε ὡς Ὑπουργός καλές προσωπικές σχέσεις μέ τόν ὁμόλογό του καί πρύτανι τόν ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρώφ. Τί θά πράξει ἆρά γε ἡ Ἀθήνα ἄν ὁ τυχόν νεοεκλεγείς Τράμπ τά βρεῖ ταχύτατα μέ τόν Πρόεδρο Πούτιν καί λήξει ὁ πόλεμος, ὅπως δηλώνει δημοσίως;
Τί θά κάνει ἄν μέ μεσολάβηση Τράμπ τόν ὁποῖο ἐπίσης ἀναζήτησε ἐναγωνίως ὁ Πρόεδρος Ζελένσκυ στίς ΗΠΑ κατοχυρωθεῖ στήν Ρωσσία τό νέο ἐδαφικό στάτους στήν Οὐκρανία, καί εἰδικά στήν Κριμαία; Ὁ κύριος Μητσοτάκης ἔπαιξε ὅλα αὐτά τά χρόνια προσωπικό ἡγετικό παιχνίδι καί πολύ δευτερευόντως ἐθνικό παιχνίδι. “Πούλησε” στίς ΗΠΑ τήν εἰκόνα τοῦ ἡγέτη πού μετέστρεψε μιά φιλορωσσική χώρα, τήν ἔβαλε στόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας μέσῳ τοῦ στρατηγικοῦ δρόμου ἀνεφοδιασμοῦ τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως καί ἔστειλε ἄφθονο πολεμικό ὑλικό χωρίς ἰδιαίτερες ἀντιδράσεις.
Ἀλλά καί χωρίς νά πάρει τό παραμικρό ἐθνικό ἀντάλλαγμα. Ἄν καταρρεύσει καί ὁ ἀντιρωσικός πυλῶνας τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς ΝΔ, τί θά γίνει; Ἡ Ἀλεξανδρούπολη βεβαίως καί θά διατηρήσει τήν στρατηγική της σημασία γιά τά Βαλκάνια στά ὁποῖα ἐπενδύει (Σερβία – Ἀλβανία) ὁ γαμπρός τοῦ Τράμπ Κοῦσνερ γιά νά ἐξουδετερωθοῦν μέ τό χρῆμα ὅλοι οἱ ἐθνικιστικοί θύλακες ἀναταραχῶν στήν Βοσνία, στό Κόσοβο καί τά Σκόπια. Τόν ρόλο πού εἶχε κάποτε ἡ Ἑλλάδα στήν περιοχή τόν κατοχυρώνουν τώρα ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός Ἔντι Ράμα καί ἡ σερβική ἡγεσία, πού μέ τήν ἀνεξάρτητη ἐξωτερική της πολιτική καί τίς σχέσεις μέ τήν Κίνα (ἄν λέει αὐτό κάτι στόν κύριο Μητσοτάκη) ἀνάγκασε τήν Ἀμερική νά ἐπενδύσει στό ἔδαφός της.
Ἡ Ἀλεξανδρούπολη θά διατηρήσει τήν σημασία της λοιπόν ἀλλά ὄχι καί ὁ Πρωθυπουργός, πού ἐξ ἀντικειμένου, λόγῳ παρελθόντος, θά δυσκολευτεῖ νά διεκδικήσει ρόλο καί μερτικό στόν νέο κόσμο»…
