Δημοσιεύτηκε στο Διαύγεια Προεδρικό Διάταγμα, με το οποίο φαίνεται ότι ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας απένειμε στρατιωτικούς τίτλους σε επιφανείς προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου, με τον σύμβουλό του, Πάνο Κυριακόπουλο, να προάγεται σε έφεδρο υποστράτηγο (τον είχε ανακηρύξει Ταξίαρχο ο Πάνος Καμμένος) και άλλους εξέχοντες οικονομικούς παράγοντες – όπως οι Ευάγγελος Μυτιληναίος, Κωνσταντίνος Βελέντζας και Μιχάλης Τσαμάζ οι οποίοι έχουν ήδη διοριστεί στο ΔΣ του Πολεμικού Μουσείου από τον κ. Δένδια– να ανακηρύσσονται έφεδροι ταξίαρχοι.
Κι αν νομίζετε πως οι ανώτεροι στρατιωτικοί τίτλοι δίνονται για υπηρεσίες στην πατρίδα, σκεφτείτε ξανά. Για τον υπουργό, φαίνεται ότι οι ισχυροί φίλοι στους κύκλους των βιομηχάνων και των μεγάλων εταιρειών δικαιούνται όχι μόνο δημόσιες τιμές αλλά και θέσεις σε στρατιωτικούς τίτλους.
Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς: Ποιος είναι ο στόχος αυτών των τιμητικών βαθμών; Είναι μια έμμεση αναγνώριση του ρόλου τους στη «νέα άμυνα» του κράτους ή μια ακόμα κίνηση ενίσχυσης των δεσμών μεταξύ στρατού και βιομηχανίας; Ο ίδιος ο υπουργός, στην πρόσφατη ομιλία του στο Ροταριανό Όμιλο Αθήνας, αναφέρθηκε στην ανάγκη για «ευελιξία και μείωση των αξιωματικών» στον ελληνικό στρατό – μια φράση που ίσως ακούγεται ειρωνική όταν ταυτόχρονα απονέμονται ανώτατοι βαθμοί, ακόμα κι αν πρόκειται για εφέδρους.
Το «αντίδοτο» στις υποσχέσεις του υπουργού για έναν μικρό και αποδοτικό στρατό φαίνεται να είναι οι προαγωγές σε φίλους και συνεργάτες, ένα είδος ιδιότυπης αριστοκρατίας.
Ο Πάνος Κυριακόπουλος, άνθρωπος-κλειδί και «αρχιτέκτονας» του νόμου για την αμυντική καινοτομία, γίνεται τώρα και στρατηγός, δημιουργώντας ένα παράδοξο που αντανακλά την προτίμηση του κ. Δένδια να διαπλέκει άμυνα και επιχειρηματικά συμφέροντα.
Στην ίδια του την ομιλία στο Ροταριανό Όμιλο, εξήρε τη συμβολή των βιομηχάνων στις νέες κατευθύνσεις του στρατού, την περίφημη «Ατζέντα 2030», υπονοώντας σαφώς πως οι ανάγκες της άμυνας πρέπει να καλύπτουν και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, αναθέτοντας, κατά κάποιον τρόπο, στον Σύνδεσμο Βιομηχάνων Ελλάδας (ΣΕΒ) την ευθύνη για τη διαμόρφωση του νέου στρατεύματος.
Το επόμενο βήμα είναι ο στρατός να αποτελέσει τη βάση επαγγελματικής κατάρτισης, όπου οι στρατιώτες θα εξειδικεύονται για να επανδρώσουν τις βιομηχανίες, με το υπουργείο Άμυνας να μοιάζει περισσότερο με γραφείο εύρεσης εργασίας για την ελληνική οικονομική ελίτ.
Δεν είναι, όμως, η πρώτη φορά που ο κ. Δένδιας δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτή την κάστα «αξιωματούχων» της επιχειρηματικής σκηνής. Τον περασμένο Μάρτιο, διόρισε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πολεμικού Μουσείου μερικά από τα πιο λαμπερά ονόματα της ελληνικής οικονομίας. Πρόσωπα όπως ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, ο εφοπλιστής Ευάγγελος Αγγελάκος, ο Μιχάλης Τσαμάζ και άλλοι έχουν πλέον θέση στη διοίκηση του Πολεμικού Μουσείου.
Η παράδοση δεν είναι καινούργια. Θυμόμαστε τον Άδωνι Γεωργιάδη, που το 2018 δεν έχασε την ευκαιρία να σχολιάσει με δηκτικό ύφος την απόφαση του τότε υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου να προαγάγει τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα σε υποναύαρχο. Ο κ. Γεωργιάδης, σε ένα πικρόχολο tweet, είχε σχολιάσει πως αν ο Καμμένος παρέμενε στην εξουσία, δεν θα εκπλησσόταν αν προήγαγε τον Κανάρη σε αντιναύαρχο και τον Μάρκο Μπότσαρη σε υποστράτηγο. Μάλιστα, είχε διατυπώσει την άποψη πως, ευτυχώς, δεν υπήρχε τότε αεροπορία, αλλιώς η διασπορά βαθμών θα συνεχιζόταν ακάθεκτη και εκεί.
Θα περιμένουμε τώρα με ανυπομονησία να δούμε αν ο κ. Γεωργιάδης θα σχολιάσει τις νέες τιμητικές απονομές βαθμών από τον συνάδελφό του στην ίδια κυβέρνηση, Νίκο Δένδια. Ή μήπως το σκεπτικό αλλάζει όταν πρόκειται για τους φίλους του σημερινού υπουργού Άμυνας; Διότι αν για τον Καμμένο η προαγωγή της Μπουμπουλίνας ήταν, κατά τον κ. Γεωργιάδη, «γελοία», αναρωτιέται κανείς πώς θα αξιολογήσει ο ίδιος τις πρόσφατες απονομές σε βιομήχανους και συμβούλους.
Με την κίνηση αυτή, το Υπουργείο Άμυνας διαμορφώνει ένα νέο στρατιωτικό υπόδειγμα: έναν στρατό των ισχυρών φίλων, όπου οι πραγματικοί στρατιώτες και αξιωματικοί υπηρετούν κάτω από ένα σύστημα που απονέμει στρατιωτικούς βαθμούς και ρόλους σε όσους εξυπηρετούν το οικονομικό status quo. Μια ειρωνική εξέλιξη, αν αναλογιστούμε τις διακηρύξεις για «μικρό και ευέλικτο τακτικο στρατό».
Πηγή: armyvoice
