Μπορεί η Κυβέρνησις να φέρει την κυρία ευθύνη για την άσκηση της πολιτικής και, ιδιαιτέρως της διεθνούς πολιτικής, της χώρας, σε μια δημοκρατία όμως έχει και η αντιπολίτευσις τον ρόλο της. Εκτός εάν τον απεμπολεί η ιδία. Και δυστυχώς φαίνεται ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει στην Ελλάδα.
Η Κυβέρνησις οδήγησε την χώρα σε μια σειρά ταπεινωτικών υποχωρήσεων στα νοτιοανατολικά του ελληνικού αρχιπελάγους, στις περιοχές Καρπάθου και Κάσου και η αντιπολίτευσις δεν είπε λέξη.
Ούτε ο κ. Κασσελάκης, ούτε ο κ. Ανδρουλάκης βρήκαν χρόνο να ασχοληθούν με ένα θέμα που είναι εξόχως εθνικό και θα έπρεπε να το έχουν πρώτο στην ατζέντα τους. Τηρούν όμως σιγή.
Η Κυβέρνησις οδήγησε την χώρα σε μια σειρά ταπεινωτικών υποχωρήσεων στα νοτιοανατολικά του ελληνικού αρχιπελάγους, στις περιοχές Καρπάθου και Κάσου και η αντιπολίτευσις δεν είπε λέξη.
Ούτε ο κ. Κασσελάκης, ούτε ο κ. Ανδρουλάκης βρήκαν χρόνο να ασχοληθούν με ένα θέμα που είναι εξόχως εθνικό και θα έπρεπε να το έχουν πρώτο στην ατζέντα τους. Τηρούν όμως σιγή.
Ο πρώτος είναι φαίνεται επαρκώς απησχολημένος με την προσπάθειά του να επιπλεύσει στο κόμμα τον οποίο του ανέθεσε την ηγεσία του και ο δεύτερος με την προσπάθεια άγρας εσωκομματικών ψήφων προκειμένου να επανεκλεγεί. Μπορεί όμως ο κ. Κασσελάκης να ασχολείται και με την προετοιμασία του γάμου του.
Κάποια ολίγα σχόλια έχουν διατυπωθεί από την κ. Ρένα Δούρου και τον αρμόδιο τομεάρχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά εφ’ όσον δεν ομιλούν οι αρχηγοί των δύο κομμάτων για τα εθνικά θέματα, οι λοιπές τοποθετήσεις φαίνονται μάλλον προσχηματικές.
Όπως και να έχει το πράγμα, η Κυβέρνησις αυτή την στιγμή είναι ανεξέλεγκτη με την ανυπαρξία της αντιπολιτεύσεως που είτε είναι διεφθαρμένη, είτε είναι πλήρως διαβρωμένη. Και το όλον πολιτικό σύστημα φαίνεται στα μάτια των πολιτών σαν μια «μεγάλη παρέα» που προωθεί τον συμβιβασμό. Έναν συμβιβασμό που έχει φέρει την χώρα σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς.
Ούτε μία λέξη δεν έχουμε ακούσει για τα τα πρόσφατα γεγονότα στην Κάσο, ούτε από τον κ. Κασσελάκη, ούτε από τον κ. Ανδρουλάκη. Σαν να μην συνέβησαν ποτέ για τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως.
Ο μεν κ. Κασσελάκης φαίνεται να έχει αναλάβει να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο κ. Ανδρουλάκης να κοπιάζει για να κρατήσει το ΠΑΣΟΚ κάτω από το 10%. Και περιφερειακώς κινείται και ο κ. Πολάκης, η συμπεριφορά του οποίου λειτουργεί μάλλον αποπροσανατολιστικά για όποιον προσπαθεί να αναλύσει τις πολιτικές εξελίξεις.
Εξ ίσου αποπροσανατολιστικές είναι οι ενέργειες της βουλευτού κ. Αθηνάς Λινού, το ινστιτούτο της οποίας χρηματοδοτείται με εκατομμύρια ευρώ από κυβερνητικούς φορείς. Η κ. Λινού, όχι μόνον αρνείται να παρατηθεί του αξιώματός της, μετά τις αποκαλύψεις, αλλά απειλεί και με μηνύσεις τον ίδιο τον κ. Πολάκη!
Και όμως υπήρχε μια εποχή που όταν επρόκειτο για εθνικά θέματα τα κόμματα ομονοούσαν.
Ενίοτε η αντιπολίτευσις υπερθεμάτιζε στις εθνικές θέσεις λέγοντας αυτά που δεν μπορούσε να πει η Κυβερνήσις. Η ψήφος των κομμάτων στα θέματα της εθνικής αμύνης ήταν ομόθυμος. Αλλά τότε οι εποχές ήσαν άλλες και το επίπεδο των βουλευτών και των πολιτικών εν γένει ήταν πολύ διαφορετικό. Το εθνικό φρόνημα ήταν ισχυρό.
Ενώ τώρα βλέπουμε τα κόμματα να εκπροσωπούνται από πρόσωπα που δείχνουν να μην έχουν συναίσθηση της σοβαρότητος των στιγμών ή των καταστάσεων.
Τόσο πολύ έχει προχωρήσει η διάβρωσις, που η αντιπολίτευσις δεν είναι πλέον εις θέσιν να ανταποκριθεί στην θεσμική αποστολή της.
ΠΗΓΗ Εφημερίδα «Εστία»
