Έληξε όλο πανηγυρισμούς το 2021, επετειακό έτος για τα διακόσια χρόνια από την κήρυξη τoυ εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων ενάντια στον μακραίωνο Οθωμανικό ζυγό, ολοκληρώνονται σιγά- σιγά φέτος οι γιορτές για τα διακόσια χρόνια από την περιώνυμη ναυμαχία της Σάμου, μία από τις μεγαλύτερες στιγμές της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, όμως καμμιά ενέργεια αποκατάστασης ιστορικών δομών, εμβληματικών κτιρίων και μνημειακών λειψάνων εκείνης της περιόδου δεν βρίσκεται σε εξέλιξη στα νησιά του Νομού μας.
Οι προμαχώνες του Βυζαντινού κάστρου στο Πυθαγόρειο, ο Πύργος του καπετάν Λαχανά στο Πάνω Βαθύ, η Αγία Παρασκευή της Χώρας ,Μητρόπολη τότε του νησιού, οι ντάπιες για τα κανόνια και τα λιανοντούφεκα στα παράλια και οι βαρδιόλες (οι ναυτικές σκοπιές ) του Αη Γιάννη του Ελεήμονα και των Κοντακαιίκων περιμένουν καρτερικά δράσεις ανάδειξης και διάσωσής τους.
Μοναδική εξαίρεση αποτελεί ο ιστορικός ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στο Πυθαγόρειο που, μάλλον επειδή οι ζημιές του είναι μικρές και η φροντίδα του Δεσπότη μας μεγάλη, βρίσκεται ήδη σε τροχιά αναστήλωσης και διάσωσής του.
Αναρωτιέται κανείς γιατί οι τοπικοί μας άρχοντες, επί τη ευκαιρία των εορταστικών αυτών επετείων αλλά και του καταστροφικού σεισμού, δεν φρόντισαν για την εκπόνηση μελετών διάσωσης, ανάδειξης και αξιοποίησης των ιστορικών αυτών μνημείων, δημοσία δαπάνη, ως ελάχιστο φόρο τιμής στους ανθρώπους της εποχής εκείνης που με το αίμα και τις θυσίες τους στέριωσαν την πατρίδα.
Και η επίσημη Πολιτεία που σπαταλά με προκλητική και ανοίκεια άνεση τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων για τις Φαραωνικές φυλακές των ικετών του Κόσμου στου Ζερβού τι έχει άραγε προγραμματίσει ανάλογα και δρομολογήσει σχετικά;
Δυστυχώς τίποτε ακόμα.
Μένουμε μόνο στις γιορτές μνήμης που όσο πάνε και ξεθωριάζουν καθώς χορταριάζουν τα μνήματα, γκρεμίζονται τα ιερά και τα όσια, οι αναθηματικές στήλες ανασαίνουν στα απόβλητα της καθημερινότητάς μας ,δίχως να ντρέπεται κανείς και οι καμπάνες που ήχησαν για την λευτεριά μας, κλειδωμένες στους νάρθηκες, δεν ηχούν πια.
Αυτή η δυσβάσταχτη παρακμή δεν μετριέται με όβολα αλλά με τον αέρα που όλο και λιγοστεύει απειλώντας να πνίξει το Μέλλον και τους ανθρώπους του.
Αυτό το φονικό χάσμα πρέπει να κλείσει πριν μας καταπιεί σαν ακαταμάχητη Λερναία Ύδρα.
Είναι αδήριτη ανάγκη και κοινή μας υποχρέωση να το τολμήσουμε..
Στο όνομα της πατρίδας μας στεριανής και γαλάζιας…
Μανώλης Ν. Κάρλας
Γιατρός
