Δεν νοείται σε έναν τόπο, όπως είναι η Σάμος , να μην υπάρχει η στοιχειώδης συνεννόηση μεταξύ των κορυφαίων τοπικών αρχών και παραγόντων για το τι πρέπει να γίνει, ποια έργα και παρεμβάσεις έχουν προτεραιότητα και ποιες κινήσεις πρέπει να γίνουν από κοινού, ώστε να επιτευχθεί το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα που μπορεί να συμβάλει στην αναπτυξιακή προοπτική του νησιού μας.
Και όμως αυτό το αυτονόητο, που υπαγορεύεται και από την κοινή λογική δεν φαίνεται να αποτελεί γνώμονα των απόψεων και των ενεργειών πολλών τοπικών παραγόντων, που μέσα από τη δική τους «οπτική» σχεδιάζουν και ενεργούν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, ούτε καν στους άμεσα εμπλεκόμενους και ενδιαφερόμενους που έχουν κάθε λόγο να πουν τη γνώμη τους στα πλαίσια της αναγκαίας διαβούλευσης θεσμικών κυρίως οργάνων, τουλάχιστον για μείζονος σημασίας θέματα που απασχολούν την τοπική κοινωνία και τους φορείς της εδώ και πάρα πολλά χρόνια. .
Ωστόσο όλοι ήλπιζαν ότι με την θεσμοθέτηση της περιφερειακής αυτοδιοίκησης και τη συνένωση των πολλών δήμων σε ισχυρότερους αυτοδιοικητικούς οργανισμούς, σε πρώτη φάση στον ενιαίο δήμο Σάμου και στη συνέχεια στους δυο υφιστάμενους δήμους στο νησί, η συνεννόηση μεταξύ των αυτοδιοικητικών αρχών και η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων για έργα και παρεμβάσεις στο νησί θα ήταν πιο εύκολη, χωρίς το «καπέλο» της κεντρικής κυβέρνησης και πιο αποδοτική επί της ουσίας, γιατί δεν θα κατατριβόταν με τα «μικρά και ανούσια» , αλλά με τα μείζονα και σημαντικά που έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη του νησιού μας.
Δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει γιατί λείπει η συνεννόηση μεταξύ πρώτου και δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης, με ευθύνη κυρίως της Περιφέρειας, που αντί να παίξει τον συντονιστικό και ενωτικό της ρόλο, λόγω του ότι είναι ο κατ΄εξοχήν ενδιάμεσος θεσμός μεταξύ της κεντρικής διοίκησης και της κυβέρνησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης, και εδώ που τα λέμε διαχειρίζεται και ένα μεγάλο μέρος από τα κονδύλια που κατευθύνονται μέσω του ΠΔΕ, ως ενδιάμεσος φορέας, φαίνεται να λειτουργεί πολλές φορές ερήμην των τοπικών αρχών και ανταγωνιστικά, προτάσσοντας αντί τη συνεργασία και την κοινή δράση για να λυθούν με τον καλύτερο τρόπο υπαρκτά προβλήματα του τόπου, τις προσωπικές στρατηγικές της περιφερειακής αρχής.
Και αυτή η διαπίστωση παραπέμπει σε μια κραυγαλέα «παθογένεια» που ταλανίζει τον τόπο μας διαχρονικά δημιουργώντας πρόσθετα εμπόδια και προβλήματα που διχάζουν το τοπικό πολιτικό δυναμικό.
Είναι ακατανόητη και «μικρόνοη» αυτή η στάση, γιατί αντί να αναζητείται η μέγιστη δυνατή συνένωση δυνάμεων, ώστε οι όποιες διεκδικήσεις από την κεντρική διοίκηση να είναι πιο αποτελεσματικές και πιο πιεστικές προς αυτήν, δίνει την εικόνα μιας «διχασμένης» τοπικής ηγεσίας, όπου ο καθένας λειτουργεί κατά το δοκούν, χωρίς να δίνει ...λογαριασμό,
Χωρίς «καθαρές» λύσεις και με τις αναγκαίες συναινέσεις όλων των εμπλεκομένων φορέων σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, όπως το μεταναστευτικό, δεν μπορεί να καταστεί απολύτως διαχειρίσιμο, ακόμη και με τις κατά καιρούς εντάσεις των αφίξεων , που πρέπει να είναι πλέον το μοναδικό ζητούμενο για τον τόπο μας μια δεκαετία μετά την πρωτόγνωρη έκρηξή του.
Επιτέλους ας πάψουν κάποιοι να «αντιπολιτεύονται» τον τόπο και την κοινωνία που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Νυσάφι!
