ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΒΗ |
Ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Νότης Μηταράκης με την σημερινή, Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2021, κίνησή του για την επιλογή της θέσης Άκρα Παχύ στο Θόλος, ως υποψήφιας για την νέα δομή προσφύγων και μεταναστών στη Χίο, επανέλαβε τον εαυτό του.
Εξαπάτησε ακόμα μία φορά τους συνομιλητές του, όσους εν πάση περιπτώσει έχουν απομείνει, με εξαίρεση τον δήμαρχο κ. Σταμάτη Κάρμαντζη, ο οποίος αποκαλύπτεται ότι ήξερε, ήταν μιλημένος και συμφωνημένος.
Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο και με το Επιμελητήριο Χίου, που δέχθηκε να συζητήσει μαζί του, ούτε και τους περιφερειακούς συμβούλους της κας Χριστιάνας Καλογήρου, που τον συνάντησαν για το ίδιο θέμα, με προφανή στόχο να αντιπολιτευθούν τον κ. Κώστα Μουτζούρη.
Αυτό, όμως, ήταν αναμενόμενο, αφού το έκανε μία φορά, μετά βεβαιότητος θα το έκανε και δεύτερη και τρίτη και όσες χρειαστούν στο μέλλον.
Το κεντρικό ζητούμενο, ωστόσο, εν προκειμένω είναι άλλο. Είναι η επιλογή του Θόλος. Είναι πολύ μεγάλο αυτό το θέμα για να περάσει εύκολα ή ακόμα και για να γίνει πιστευτό.
Ο ίδιος ο κ. Μηταράκης πιθανόν να μην ήξερε την ιστορία του 1993 με την έλευση των ΜΑΤ στην περιοχή για την εγκατάσταση στο Θόλος μονάδας καυσίμων και διαλυτηρίου, κάτι που δεν επετεύχθη κι έφυγαν άρον άρον. Αλλά η ιστορία έμεινε. Κάποιος από τους συμβούλους του σίγουρα θα του την είχε πει, όπως – άλλωστε – ξέρει και για την υπόθεση με τα τηγανέλαια στην Λαγκάδα.
Θα πει κάποιος ότι όποια περιοχή και να επέλεγε για την δημιουργία της νέας δομής θα υπήρχαν αντιδράσεις, μικρότερες ή μεγαλύτερες. Ναι, όμως διάλεξε την περιοχή, για την οποία είναι δεδομένο ότι θα έχει τις περισσότερες και μεγαλύτερες. Αυτό δεν μπορεί να μην το ήξερε, ακόμα και αν δεν του είχαν πει κάτι οι σύμβουλοί του, καθότι είχε επιχειρήσει πριν ένα χρόνο να κάνει τα ίδια στο Αίπος και λίγο πολύ τους ίδιους με σήμερα βρήκε τότε μπροστά του.
Τότε, είχε κάνει μια επιλογή χώρου στο πουθενά. Σήμερα επιλέγει ένα σημείο, που συγκεντρώνει τόσα πολλά αρνητικά, όσο καμιά άλλη από τις κατά καιρούς συζητηθείσες θέσεις και συγκεκριμένα:
1. Το Θόλος είναι – ανεξάρτητα από τις παραγωγικές δραστηριότητες που υπάρχουν εκεί – μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους και τοποθεσίας και εν δυνάμει μια περιοχή που θα μπορούσε να αναπτυχθεί τουριστικά.
2. Το σημείο που επελέγη συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή σημαντικές οικονομικές και παραγωγικές δραστηριότητες και συγκεκριμένα το καρνάγιο, όπου επενδύει ο όμιλος Τσάκου, οι εγκαταστάσεις της τεχνικής εταιρείας ΤΕΧΝΕΤ του κ. Γιάννη Ζαννάρα, οι ιχθυοκαλλιέργειες ΦΟΡΚΥΣ και ακριβώς απέναντι στην πρώην κατασκήνωση τα Θαλασσοπούλια οι αδελφοί Γεωργούλη του bar OZ, με στόχο την αξιοποίηση της περιοχής, όπου βρίσκεται το γραφικό και πολυφωτογραφημένο εκκλησάκι του Αγίου Ισιδώρου.
3. Γειτνιάζει άμεσα με δύο χωριά, την Συκιάδα και την Λαγκάδα, που οι κάτοικοί τους ιστορικά έχουν αποδείξει ότι δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Κι από κοντά ο Βροντάδος και τα Καρδάμυλα.
Εν ολίγοις ουδεμία σχέση με το Αίπος («18»), όπου το πιο κοντινό χωριό το Πιτυός απέχει πολλά χιλιόμετρα και η μόνη παραγωγική δραστηριότητα στην περιοχή είναι η κτηνοτροφία, ούτε καν καλλιέργειες.
Όλα αυτά κι ίσως κι άλλα που θα μπορούσε κανείς να προσθέσει έχουμε κατά νου γι΄ αυτό και γράφουμε στην αρχή ότι «είναι πολύ μεγάλο αυτό το θέμα για να περάσει εύκολα ή ακόμα και για να γίνει πιστευτό».
Για την οικονομία της συζήτησης ας δεχθούμε ότι τα περί παραγωγικών δραστηριοτήτων και αναπτυξιακών προοπτικών της περιοχής πάνε αδιάβαστα και άκλαφτα.
Μπορεί, όμως, να υπερνικηθούν οι αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, που δεν είναι μόνον τα χωριά που αναφέραμε και να περάσει αυτή η επιλογή; Πιθανόν, ναι, αν έρθουν τα ΜΑΤ από όλη τη χώρα, με κυβερνητική εντολή σύγκρουση μέχρις εσχάτων και έως ότου ισοπεδωθούν τα πάντα.
Θα αποτολμήσει, όμως, η κυβέρνηση μια επανάληψη του Αίπους, για να μην πάμε πίσω στο 1993; Από πολιτικής και επιχειρησιακής απόψεως είναι πολύ παρακινδυνευμένο και δεν φαίνεται και πολύ λογικό.
Κατά καιρούς ο κ. Μηταράκης έχει πει ότι θέλει να κλείσει την ΒΙΑΛ, αλλά αν δεν βρεθεί άλλος χώρος για να δημιουργηθεί η νέα δομή μοιραία θα παραμείνει η ΒΙΑΛ, είναι η επωδός του.
Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα για το τελευταίο του χαρτί; Το Θόλος; Αν περάσει, κέρδισε. Αν δεν περάσει, πάλι κέρδισε.
Προσπάθησα, θα πει στους όψιμους συμμάχους του, τους Χαλκούσους, αλλά δεν πέτυχε.
https://astraparis.gr/
