«Η μόνη ανεξάρτητη πράξη των μαζών είναι να εκλέγουν τον αφέντη τους και αμέσως μετά να ξαναγυρίζουν στη κατάσταση της εξάρτησής τους».
Αlexis de Τocqueville
1821–1974, 153 χρόνια, η Ελλάδα μάχεται, γράφει ιστορία, απελευθερώνει εδάφη, βιώνει την προδοσία, το διχασμό και όμως μέσα από τα λάθη και τα πάθη της διπλασιάζεται, παράγει πλούτο, , μεγαλουργεί.
1974–2018, 44 χρόνια επίπλαστης Δημοκρατίας, χάσαμε την αξιοπρέπεια, την εθνική μας περηφάνια, την οικονομική μας ανεξαρτησία, ζητιάνοι της Ευρώπης για μια «δόση» δανικά, πουλάμε τα ζωτικά μας όργανα, τα παιδιά μας, τοξικομανείς εθισμένοι στο εύκολο χρήμα.
Ποιος φταίει; Εγώ και κανείς άλλος, εγώ φάνηκα κατώτερος των γονιών μου, εγώ εδίωξα τα παιδιά μου στη ξενιτιά, εγώ φρόντιζα να με διοικούν όμοιοι και κατώτεροι, εγώ ο βολεψάκιας που έβλεπα τη παραγωγή της χώρας μου να μαραζώνει και ζητούσα αύξηση μισθού, εγώ ο ανόητος που ήθελα εορτοδάνειο, διακοποδάνειο και ότι δάνειο κυκλοφορούσε στις τράπεζες και όσο για τη πληρωμή, ε άσε «τους κουτόφραγκους» να περιμένουν.
________________________________________
Εγώ υποθήκευσα τη χώρα για 99 χρόνια, άφησα τα σύνορα αφύλαχτα, επέτρεψα σε όλους τους τυχοδιώκτες της υφηλίου να έρθουν στη χώρα μου, αλλοίωσα την εθνική μου συνείδηση, την ιστορία μας, την παιδεία μας, τα ιδανικά μου σαν Έλληνας, απαξίωσα τη γλώσσα μας, πιθηκίζω, αντιγράφω, γέμισα το κορμί μου «τατουάζ», έσκισα τα παντελόνια μου, είμαι «in», βαλκάνιο με φωνάζουν (σημαίνει και υπανάπτυκτος) κανένας Έλληνα ή ευρωπαίο, φοβάμαι να βάλλω σημαία στο μπαλκόνι μου, να κάνω στο δρόμο το σταυρό μου, γιατί ο γείτονας ….. θα με πει φασίστα.
Τα παιδιά μας πανάξια σε όλα, τα σπουδάσαμε, τα κάναμε επιστήμονες με πτυχία, ξένες γλώσσες και διεθνή αναγνώριση , πεταμένα στην ντόπια ανεργία περιμένουν στη σειρά για ένα μεροκάματο κοινωφελούς εργασίας, εργάτες στο δήμο ή στα Hot Spot, παρακαλάμε εμείς οι γονείς τον κάθε κοτζαμπάση λες και η χώρα, το νησί μας, είναι τσιφλίκι τους, λες και τα λεφτά του κράτους είναι προίκα τους.
Μετρώ τα κέρματα στο πορτοφόλι μου και περιμένω χαρτζιλίκι από τη σύνταξη του πατέρα μου, είμαι επαναστάτης στο «face book» όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω, κατώτερος της ιστορίας μας, ραγιάς, κακομοίρης, ανεύθυνος καιροσκόπος, κατά τα άλλα ……. για όλα φταίνε οι ξένοι.
Απέτυχα στα πάντα, πούλησα τη ψυχή μου στην εύκολη ζωή, εξαγοράστηκα, εξαπατήθηκα, πρέπει να κάνω την αυτοκριτική μου, σε λίγο έρχονται εκλογές πρέπει να δείξω υπευθυνότητα, ωριμότητα. Δεν ντρέπομαι να το πω, πιάνω το εαυτό μου (κακιά συνήθεια) να τριγυρίζει και πάλι πίσω από τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες ιδέες και τις ίδιες υποσχέσεις.
Πρέπει να πάρω τη μεγάλη απόφαση, ΟΧΙ και πάλι στους ίδιους και τους ίδιους, τους προσκυνούσα, τους χειροκροτούσα, κατέστρεψαν εμένα και τη χώρα μου. Αυτοί φτιάχτηκαν, βολεύτηκαν τακτοποίησαν τα παιδιά τους και σαν καρκινικά κύτταρα απλώθηκαν στο κορμί μου.
Ναι έτσι είναι, σαν καρκινικά κύτταρα γιατί κάθε φορά που εμφανίζεται ένα υγειές, μια νέα ιδέα, ένα ανοιχτό μυαλό, ένας νέος άνθρωπος, το παιδί μας, το πνίγουν, το εξαφανίζουν γιατί έτσι βολεύει τη κοινωνία που εγώ ο ίδιος, ανεύθυνα συγκρότησα.
Αλήθεια, τι κόσμο θέλω;
Ένα κόσμο από νέα μυαλά, τα νέα παιδιά, τους επιστήμονές, το υγειές εργατικό δυναμικό μας ή ένα κόσμο από ανεπάγγελτους καιροσκόπους, αυτόκλητους φεουδάρχες και παρατρεχάμενους κολαούζους.
Αγανάκτηση και θυμός, με την πλάτη στον τοίχο, τα περιθώρια υπομονής μου τελείωσαν, ή τώρα ή ποτέ, τα καρκινώματα δεν θεραπεύονται με ασπιρίνες, κόβονται με το νυστέρι.
Η κοινωνία μας ένα καράβι γεμάτο χρέη και πάθη βουλιάζει, γιατί την κυβερνούν άσχετοι άνθρωποι σε καίριες θέσεις, το μόνο τους προσόν κατά συνήθεια «μα είναι του κόμματος.» (ατάκα από τον αξέχαστο Ελληνικό κινηματογράφο).
Και τώρα τι γίνεται, ζητείτε λύση, το μάνα εξ ουρανού μας τελείωσε, τώρα ή κουνάμε τα χέρια μας ή πνιγόμαστε, «πέτρες θα τρώμε μα θα τους ξεχρεώσουμε» (λόγια του Κολοκοτρώνη), θα σταθούμε στα πόδια μας, έχουμε την περηφάνια, μας λείπει η θέληση.
Ρωτώ τον εαυτό μου, και τώρα τι κάνω;
Την απάντηση τη δίνει ο Steve Jobs* «σκέψου διαφορετικά» (think different), μπες μπροστά, πολέμα. Άλλαξε νοοτροπία, τέρμα στα δανικά, τέρμα στη λαμουριά τέρμα στα ρουσφέτια, δουλειά και μόνο δουλειά μπροστά τα παιδιά μας, όλοι μας «από ένα μέχρι 101 χρονών» μόνο έτσι θα βγούμε απ΄ τη λάσπη.
Όλα καλά, όμως υπάρχει και φόβος, η αβεβαιότητα « Ο καλύτερος τρόπος να ελέγχεις τους ανθρώπους είναι να τους φοβίζεις λέει, ο Noam Chomsky», Δεν υπάρχει πρόβλημα δίχως λύση και Δεν υπάρχει λύση δίχως κόστος.
Δεν υπάρχει κόλαση ή παράδεισος, υπάρχει μόνο ορθή σκέψη (Αριστοτέλης), το αύριο είναι στα χέρια μου ή τολμώ ή κάθομαι στον καναπέ, άλλωστε «κατά τον λαό και οι άρχοντες» και ….. «Ο σιωπών δοκεί συναινείν»!
• Όταν σεβόμαστε κάποιον ως πρόσωπο, τον θαυμάζουμε.
•
• Όταν τον σεβόμαστε σαν φίλο, τον αγαπούμε.
•
• Όταν τον σεβόμαστε ως ηγέτη, τον ακολουθούμε. John C. Maxwell •
Λευτέρης Α. Παπαϊωάννου
Υποστράτηγος ε.α
Σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού
Επικοινωνίας και Διαχείρισης Κρίσεων
* Steve Jobs 1955 - 2011 Αμερικανός μάνατζερ, ανέλαβε μία χρεωκοπημένη εταιρεία την Apple, κατασκευάστρια των γνωστών “ I phone” και ΄΄I Pad΄΄ και με σύνθημα «think different» (σκέψου διαφορετικά, πέταξε τις παλιές ιδέες, νίκησε τον φόβο, έδωσε τόπο στα νέα μυαλά) αντικατέστησε όλα τα παλιά στελέχη, τοποθέτησε νέους και την κατέταξε μια από τις ποιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στον κόσμο.
Αlexis de Τocqueville
1821–1974, 153 χρόνια, η Ελλάδα μάχεται, γράφει ιστορία, απελευθερώνει εδάφη, βιώνει την προδοσία, το διχασμό και όμως μέσα από τα λάθη και τα πάθη της διπλασιάζεται, παράγει πλούτο, , μεγαλουργεί.
1974–2018, 44 χρόνια επίπλαστης Δημοκρατίας, χάσαμε την αξιοπρέπεια, την εθνική μας περηφάνια, την οικονομική μας ανεξαρτησία, ζητιάνοι της Ευρώπης για μια «δόση» δανικά, πουλάμε τα ζωτικά μας όργανα, τα παιδιά μας, τοξικομανείς εθισμένοι στο εύκολο χρήμα.
Ποιος φταίει; Εγώ και κανείς άλλος, εγώ φάνηκα κατώτερος των γονιών μου, εγώ εδίωξα τα παιδιά μου στη ξενιτιά, εγώ φρόντιζα να με διοικούν όμοιοι και κατώτεροι, εγώ ο βολεψάκιας που έβλεπα τη παραγωγή της χώρας μου να μαραζώνει και ζητούσα αύξηση μισθού, εγώ ο ανόητος που ήθελα εορτοδάνειο, διακοποδάνειο και ότι δάνειο κυκλοφορούσε στις τράπεζες και όσο για τη πληρωμή, ε άσε «τους κουτόφραγκους» να περιμένουν.
________________________________________
Εγώ υποθήκευσα τη χώρα για 99 χρόνια, άφησα τα σύνορα αφύλαχτα, επέτρεψα σε όλους τους τυχοδιώκτες της υφηλίου να έρθουν στη χώρα μου, αλλοίωσα την εθνική μου συνείδηση, την ιστορία μας, την παιδεία μας, τα ιδανικά μου σαν Έλληνας, απαξίωσα τη γλώσσα μας, πιθηκίζω, αντιγράφω, γέμισα το κορμί μου «τατουάζ», έσκισα τα παντελόνια μου, είμαι «in», βαλκάνιο με φωνάζουν (σημαίνει και υπανάπτυκτος) κανένας Έλληνα ή ευρωπαίο, φοβάμαι να βάλλω σημαία στο μπαλκόνι μου, να κάνω στο δρόμο το σταυρό μου, γιατί ο γείτονας ….. θα με πει φασίστα.
Τα παιδιά μας πανάξια σε όλα, τα σπουδάσαμε, τα κάναμε επιστήμονες με πτυχία, ξένες γλώσσες και διεθνή αναγνώριση , πεταμένα στην ντόπια ανεργία περιμένουν στη σειρά για ένα μεροκάματο κοινωφελούς εργασίας, εργάτες στο δήμο ή στα Hot Spot, παρακαλάμε εμείς οι γονείς τον κάθε κοτζαμπάση λες και η χώρα, το νησί μας, είναι τσιφλίκι τους, λες και τα λεφτά του κράτους είναι προίκα τους.
Μετρώ τα κέρματα στο πορτοφόλι μου και περιμένω χαρτζιλίκι από τη σύνταξη του πατέρα μου, είμαι επαναστάτης στο «face book» όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω, κατώτερος της ιστορίας μας, ραγιάς, κακομοίρης, ανεύθυνος καιροσκόπος, κατά τα άλλα ……. για όλα φταίνε οι ξένοι.
Απέτυχα στα πάντα, πούλησα τη ψυχή μου στην εύκολη ζωή, εξαγοράστηκα, εξαπατήθηκα, πρέπει να κάνω την αυτοκριτική μου, σε λίγο έρχονται εκλογές πρέπει να δείξω υπευθυνότητα, ωριμότητα. Δεν ντρέπομαι να το πω, πιάνω το εαυτό μου (κακιά συνήθεια) να τριγυρίζει και πάλι πίσω από τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες ιδέες και τις ίδιες υποσχέσεις.
Πρέπει να πάρω τη μεγάλη απόφαση, ΟΧΙ και πάλι στους ίδιους και τους ίδιους, τους προσκυνούσα, τους χειροκροτούσα, κατέστρεψαν εμένα και τη χώρα μου. Αυτοί φτιάχτηκαν, βολεύτηκαν τακτοποίησαν τα παιδιά τους και σαν καρκινικά κύτταρα απλώθηκαν στο κορμί μου.
Ναι έτσι είναι, σαν καρκινικά κύτταρα γιατί κάθε φορά που εμφανίζεται ένα υγειές, μια νέα ιδέα, ένα ανοιχτό μυαλό, ένας νέος άνθρωπος, το παιδί μας, το πνίγουν, το εξαφανίζουν γιατί έτσι βολεύει τη κοινωνία που εγώ ο ίδιος, ανεύθυνα συγκρότησα.
Αλήθεια, τι κόσμο θέλω;
Ένα κόσμο από νέα μυαλά, τα νέα παιδιά, τους επιστήμονές, το υγειές εργατικό δυναμικό μας ή ένα κόσμο από ανεπάγγελτους καιροσκόπους, αυτόκλητους φεουδάρχες και παρατρεχάμενους κολαούζους.
Αγανάκτηση και θυμός, με την πλάτη στον τοίχο, τα περιθώρια υπομονής μου τελείωσαν, ή τώρα ή ποτέ, τα καρκινώματα δεν θεραπεύονται με ασπιρίνες, κόβονται με το νυστέρι.
Η κοινωνία μας ένα καράβι γεμάτο χρέη και πάθη βουλιάζει, γιατί την κυβερνούν άσχετοι άνθρωποι σε καίριες θέσεις, το μόνο τους προσόν κατά συνήθεια «μα είναι του κόμματος.» (ατάκα από τον αξέχαστο Ελληνικό κινηματογράφο).
Και τώρα τι γίνεται, ζητείτε λύση, το μάνα εξ ουρανού μας τελείωσε, τώρα ή κουνάμε τα χέρια μας ή πνιγόμαστε, «πέτρες θα τρώμε μα θα τους ξεχρεώσουμε» (λόγια του Κολοκοτρώνη), θα σταθούμε στα πόδια μας, έχουμε την περηφάνια, μας λείπει η θέληση.
Ρωτώ τον εαυτό μου, και τώρα τι κάνω;
Την απάντηση τη δίνει ο Steve Jobs* «σκέψου διαφορετικά» (think different), μπες μπροστά, πολέμα. Άλλαξε νοοτροπία, τέρμα στα δανικά, τέρμα στη λαμουριά τέρμα στα ρουσφέτια, δουλειά και μόνο δουλειά μπροστά τα παιδιά μας, όλοι μας «από ένα μέχρι 101 χρονών» μόνο έτσι θα βγούμε απ΄ τη λάσπη.
Όλα καλά, όμως υπάρχει και φόβος, η αβεβαιότητα « Ο καλύτερος τρόπος να ελέγχεις τους ανθρώπους είναι να τους φοβίζεις λέει, ο Noam Chomsky», Δεν υπάρχει πρόβλημα δίχως λύση και Δεν υπάρχει λύση δίχως κόστος.
Δεν υπάρχει κόλαση ή παράδεισος, υπάρχει μόνο ορθή σκέψη (Αριστοτέλης), το αύριο είναι στα χέρια μου ή τολμώ ή κάθομαι στον καναπέ, άλλωστε «κατά τον λαό και οι άρχοντες» και ….. «Ο σιωπών δοκεί συναινείν»!
• Όταν σεβόμαστε κάποιον ως πρόσωπο, τον θαυμάζουμε.
•
• Όταν τον σεβόμαστε σαν φίλο, τον αγαπούμε.
•
• Όταν τον σεβόμαστε ως ηγέτη, τον ακολουθούμε. John C. Maxwell •
Λευτέρης Α. Παπαϊωάννου
Υποστράτηγος ε.α
Σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού
Επικοινωνίας και Διαχείρισης Κρίσεων
* Steve Jobs 1955 - 2011 Αμερικανός μάνατζερ, ανέλαβε μία χρεωκοπημένη εταιρεία την Apple, κατασκευάστρια των γνωστών “ I phone” και ΄΄I Pad΄΄ και με σύνθημα «think different» (σκέψου διαφορετικά, πέταξε τις παλιές ιδέες, νίκησε τον φόβο, έδωσε τόπο στα νέα μυαλά) αντικατέστησε όλα τα παλιά στελέχη, τοποθέτησε νέους και την κατέταξε μια από τις ποιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στον κόσμο.
