26 Ιουνίου 2017

Η σύμβαση είναι μονιμοποίηση


Της Μαρίας Dawkinson
Η πρόσληψη περιορισμένου χρόνου είναι κατά τας γραφάς, περιορισμένου χρόνου. Αυτονόητο.

Όταν κάποιοι για πολιτικούς λόγους υπόσχονται ότι η εποχιακή πρόσληψη προϋποθέτει μονιμοποίηση, απλά δε λένε την αλήθεια και στηρίζονται στην παραπλάνηση εκείνων που θέλουν να ακούν μόνο αυτό που τους συμφέρει, για την περισυλλογή ψήφων και μόνο. Γνωστή πρακτική από αρχαιοτάτων χρόνων. Σαν να μην ήξεραν οι υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια τι αντίδραση υποκινούν στους αποδέκτες των υποσχέσεών τους.


Και θα έλεγες, ότι μετά από δύο χρόνια τόσων και τόσων φρούδων υποσχέσεων και τόσων και τόσων πεπραγμένων που ακυρώνουν καθημερινά τη λογική, δε θα υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ποντάρουν σε αυτές τις υποσχέσεις και που αγνοούν μνημόνια και νομοθεσίες που αντιτίθενται κάθετα στα τάματα. Μην το λες, διόλου. Γιατί εκείνοι που τους τα έταζαν όλα αυτά ξέρουν ότι ο εκβιασμός είναι η μόνος τρόπος για την πραγμάτωση των ουτοπικών και κατά την κοινή λογική, αδύνατων επιθυμιών τους. Και έχουν δίκιο. Επειδή ο εκβιασμός πιάνει τόπο σε κατάσταση χάους. Πάντα. Τι κι αν η χώρα βρίσκεται στη δίνη της κρίσης, τι κι αν η δημόσια υγεία τίθεται σε κίνδυνο, τι κι αν εν μέσω τουριστικής περιόδου ο Γουίλ Σμιθ είναι ο μόνος που μαζεύει τα σκουπίδια. Όλα αυτά είναι ένα τίποτα μπροστά στην πραγμάτωση του αδύνατου και αντισυνταγματικού, εφόσον τελικά, ο εκβιασμός αυτός θα πιάσει τελικά τόπο και το αδύνατο θα γίνει δυνατό και καλά θα κάνει. Το δίκιο του συνδικαλιστή είναι υπεράνω κάθε άλλης κατάστασης. Υπερέχει της προβληματικής οικονομίας και του δημόσιου καλού, αφού η υπόσχεση είναι υπόσχεση.

Ήδη συζητείται η μονιμοποίηση και οι προσλήψεις λόγω 'έκτακτης ανάγκης'. Θα γίνουν παρακάμπτοντας εμπόδια.

Οι υπάλληλοι της καθαριότητας θα τα καταφέρουν. Γιατί απλά δεν υπάρχει άλλη λύση, πέρα από τις μόνιμες προσλήψεις των συμβασιούχων. Δεν υπάρχει η προοπτική της επιστράτευσης και η εναλλακτική του ιδιωτικού τομέα για την συγκομιδή των σκουπιδιών, όπως θα γινόταν σε άλλη χώρα. Εδώ, ο μόνος τρόπος είναι η διακύβευση όλων υπέρ της συντεχνιακής δύναμης.

Σε αντίθεση, αν δεν είσαι συνδικαλισμένος και οργανωμένος δεν έχεις καμία ελπίδα. Δες όλους εμάς του πρώην ιδιωτικού τομέα (αιωνία του η μνήμη), δες τους 'Παραιτηθείτε', δες όλους τους ανοργάνωτους πολίτες που είναι έρμαια και όμηροι της ανεργίας και της εφορίας. Πλίνθοι κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι στη χώρα του 'ποτέ ποτέ', να διαμαρτύρονται στο facebook και να μην μπορούν να βρουν το δίκιο τους στην πραγματική ζωή. Θα μου πεις ποτέ κανένας δεν τους υποσχέθηκε τίποτα, για ακριβώς αυτούς τους λόγους. Επειδή δεν ήταν ποτέ οργανωμένοι και δεν αποτέλεσαν ποτέ απειλή για κανέναν.
liberal.