Η πατρίδα μας βιώνει την μεγαλύτερη ΠΑΡΑΚΜΗ που έχει βιώσει
ποτέ σε περίοδο ειρήνης.
Η κοινωνική παρακμή, με τον υπέρμετρο καταναλωτισμό και
μάλιστα με δανεικά, το εύκολο κέρδος, οι εγωκεντρικές συμπεριφορές και άλλα
πολλά έφεραν την κοινωνία μας στην άβυσσο.
Η ηθική παρακμή, με μια νεολαία χωρίς ιδανικά, με μια
παιδεία διαλυμένη χωρίς ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, με πανεπιστήμια που έχουν μετατραπεί σε
γιάφκες αναρχικών εν ονόματι της Δημοκρατίας, με Νοσοκομεία στα οποία το
φακελάκι έγινε θεσμός, εις βάρος των αδυνάτων.
Η θρησκευτική παρακμή με τις σκανδαλώδεις συμπεριφορές
πολλών ιεραρχών, και με τις γελοίες φιγούρες των Βατοπεδινών, τα διεστραμμένα μυαλά
των οποίων μέχρι off-shore εταιρίες κατάφεραν να
φτιάξουν για να μην πληρώνουν οι άγιοι φόρο!!! Ευτυχώς για την Εκκλησία ο
κορμός της κρατά γερά και παίζει τον σωστό ρόλο της, στην σημερινή κρίση.
Με όση καλή πίστη και να ψάξει κανείς δεν μπορεί να βρει
κάτι που να πηγαίνει πολύ καλά, ώστε να μας δίνει κάποια έστω και μικρή ελπίδα
για το μέλλον.
Η μεγαλύτερη ΠΑΡΑΚΜΗ που υπάρχει στην Πατρίδα μας είναι στο
πολιτικό μας σύστημα, το οποίο επηρεάζει τα πάντα. Αν ανατρέξουμε τα τελευταία
40 χρόνια με
τά την Μεταπολίτευση, το πολιτικό μας σύστημα έχει τα εξής
χαρακτηριστικά.
1. Γιγαντώνεται ο δικομματισμός, με τα δύο μεγάλα κόμματα να
προσπαθούν να εγκλωβίσουν στις τάξεις τους , κυρίως τους νέους , μοιράζοντας
πράσινες και μπλε κάρτες- διαβατήρια για διορισμό στο δημόσιο. Βάζουν τον κομματισμό στα σχολεία, ακόμη και
στα Δημοτικά, αφαιρώντας από την νεολαία όλα τα ιδανικά, καταργώντας ποδιές,
προσευχή, εικονίσματα … Το μόνο ιδανικό που τους άφησαν ήταν ο διορισμός στο
δημόσιο. Έτσι δημιουργήθηκε μια σχέση εξάρτησης τόσο ισχυρή, που ακόμη και
σήμερα που είναι αδήριτος ανάγκη να απολυθεί ένας αριθμός δημοσίων υπαλλήλων,
αυτό είναι ακατόρθωτο, ακόμη και για τους επίορκους, την στιγμή που στον
ιδιωτικό τομέα έχουν απολυθεί πάνω από ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες
άνθρωποι.
2. Όλα αυτά τα χρόνια κατόρθωναν να επιβιώνουν με δανεικά τα
οποία μοίραζαν στους ημετέρους και στους δημοσίους υπαλλήλους για να περνούν
καλά και να τους ψηφίζουν, χωρίς να κάνουν παραγωγικά έργα για να μπορέσουν να
ξεπληρώσουν τα δάνεια. Κατάφεραν να ψηφίζουν χαριστικούς νόμους για τους
ημετέρους και προστατευτικούς νόμους για τους εαυτούς τους, αλλάζοντας ακόμη
και το σύνταγμα για να εξασφαλίσουν την ατιμωρησία όταν έλθει η ώρα της
κρίσεως.
3. Κατάφεραν να αναπτύξουν δύο μακριά-δυνατά χέρια με τα
οποία κατασπάραξαν τον Ελληνικό Λαό. Το ένα ήταν ο συνδικαλισμός, ο οποίος έγινε
κράτος εν κράτει και μπορούσε συνεχώς να διεκδικεί και να επιτυγχάνει προνόμια εις
βάρος του συνόλου της κοινωνίας. Το άλλο ήταν τα ΜΜΕ, τα οποία απέκτησαν τόσο
μεγάλη δύναμη, ώστε να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Τα μέσα αυτά εξελίχθηκαν σε
μια δικτατορία χειρίστου είδους.
Έτσι οι πολιτικοί, δέσμιοι των συνδικαλιστών και των ΜΜΕ,
άρχισαν να παραπαίουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μετατρεπόμενοι σε όργανα
ανόμων πράξεων.
Οι περισσότεροι με μικρή ηθική αντίσταση γινόταν πειθήνια
όργανα των κακόβουλων ημετέρων, με το αζημίωτο φυσικά. Οι λίγοι καλοί και
έντιμοι έκαναν τα στραβά μάτια και αυτοί κατά την γνώμη μου, ήταν οι
χειρότεροι.
4. Με όλα αυτά καταφέραμε να καταργήσουμε την Δημοκρατία και
να έχουμε ψηφοσυλλεκτική Δημοκρατία, κομματοκρατία, Μιντιοκρατία, …..
Καταντήσαμε να μας κυβερνούν οι μειοψηφίες, να καταπατούνται
οι νόμοι ακόμα και μέσα στον ναό της Δημοκρατίας, την Βουλή.
Δαιμονοποιήθηκε το υγιές κέρδος και απαξιώθηκαν οι
επιχειρήσεις οι οποίες τροφοδοτούσαν τον δημόσιο κορβανά για να τρώνε οι στρατιές
των κηφήνων- δημοσίων υπαλλήλων.
Συζητώντας με φίλους από διάφορα κόμματα όλοι συμφωνούν ότι
πράγματι το ότι φτάσαμε ως εδώ φταίει πρωτίστως το πολιτικό σύστημα και
δευτερευόντως εμείς οι ίδιοι που τόσα χρόνια το στηρίζαμε. Όταν όμως τους ρωτάς
πως θα βγούμε από το αδιέξοδο σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Η λύση είναι μία και μοναδική. Οι στιγμές που περνάμε είναι
Ιστορικές και μοναδικές, για αυτό και η λύση πρέπει να είναι μοναδική και
τολμηρή.
Όπως είδαμε και παραπάνω το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Άρα πρέπει
να κόψουμε το κεφάλι και να κατασκευάσουμε ένα καινούργιο πολιτικό οικοδόμημα
με νέους υγιείς θεσμούς. Όταν γκρεμίζουμε ένα παλιό σπίτι για να φτιάξουμε ένα
καινούργιο, τα παλιά υλικά τα πετάμε και χρησιμοποιούμε καινούργια, μοντέρνα.
Ευτυχώς υπάρχει η ασφαλιστική δικλείδα στην Δημοκρατία μας
και αυτή είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Πιστεύω ότι το 2014 θα πρέπει να είναι το έτος του Κου
Παπούλια, διότι τότε θα έχει αρχίσει να σταθεροποιείται η οικονομία και θα
υπάρχει χρόνος μέχρι της επόμενες εκλογές να φτιάξουμε ένα υγιές πολιτικό
σύστημα με νέους ανθρώπους έντιμους και με οράματα.
Εν όψει της παρακμής του πολιτικού μας συστήματος, ο Κος
Πρόεδρος πρέπει να πάρει την μεγάλη απόφαση για την ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
Να καλέσει τους αρχηγούς των κομμάτων και με την απειλή της
παραίτησης, να συναποφασίσουν οι επόμενες εκλογές να γίνουν με κυβέρνηση
προσωπικοτήτων, που θα καθορίσει Συντακτική Συνέλευση από προσωπικότητες-
συνταγματολόγους ΕΓΝΩΣΜΈΝΟΥ ΚΎΡΟΥΣ, για την σύνταξη νέου Συντάγματος.
Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε, με την βοήθεια και
ξένων εμπειρογνωμόνων, να φτιάξουμε ένα νέο Κράτος με σωστή διοίκηση και ένα
σύνταγμα απαλλαγμένο από τα άρθρα που εξασφαλίζουν την ατιμωρησία των
πολιτικών.
Αν αφήσουμε τους ίδιους πολιτικούς που μας έφεραν σε αυτή
την άθλια κατάσταση να διορθώσουν το σύνταγμα, όπως ακούγεται, τότε θα
διαιωνισθεί η ίδια ανώμαλη κατάσταση.
Ευχής έργο θα ήταν να αποκλεισθούν από της επόμενες εκλογές
οι αρχηγοί κομμάτων και οι χρηματίσαντες υπουργοί, ώστε να δοθεί η ευκαιρία να
εμφανισθούν νέα κόμματα με νέους ανθρώπους.
Αν δεν καταφέρουμε τώρα να αναγεννηθούμε από την τέφρα μας,
πολλά δεινά θα αντιμετωπίσει το Έθνος μας. Η γείτονα Τουρκία συνεχώς προοδεύει
οικονομικά και αυξάνεται και πληθήνεται, εν αντιθέσει με εμάς που συνεχώς κατρακυλάμε
στην άβυσσο. Οι καιροί ου μενετοί.
Βασίλειος Βασιλείου
Πολ. Μηχανικός
