Γεωπολιτικός στραγγαλισμός: Έτσι βλέπουν οι Τούρκοι πολιτικοί και διπλωμάτες τις συμφωνίες που κάνει το Ισραήλ με γειτονικές προς την Τουρκία χώρες
Μια στο καρφί και μια στο πέταλο
Λαϊκή παροιμία
Του Σάββα Καλεντερίδη
Όταν άρχισε να αναπτύσσεται η θεωρία του Νεοοθωμανισμού, με βάση την οποία η Τουρκία θα αποκτούσε σταδιακά επιρροή σε όλα τα κράτη που προέκυψαν από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στα πλαίσια ενός διακριτού ρόλου στο Σχέδιο της Διευρυμένης Μέσης Ανατολής των ΗΠΑ, για όσους γνωρίζουν την περιοχή από την πρώτη στιγμή διαπίστωσαν ένα παράδοξο.
Το παράδοξο άρχισε να προσλαμβάνει άλλες διαστάσεις, όταν η Τουρκία πέρασε από τη θεωρία στην πράξη, με την πραγματοποίηση κοινών υπουργικών συμβουλίων με τις χώρες που ήταν υποψήφια θύματα της τουρκικής νεοβαρβαρότητας, ένα από τα οποία ελέω Γιώργου Παπανδρέου και Δρούτσα, έγινε και στην Αθήνα, τρομάρα μας!Οι ΗΠΑ, στα πλαίσια του προαναφερθέντος σχεδίου, που έχει ως στόχο την εξάλειψη των ζητημάτων που αποτελούν συνεχή πηγή προβλημάτων, βίας και αστάθειας από μια εκτεταμένη περιοχή που εκτείνεται από τις δυτικές ακτές της Βόρειας Αφρικής και φθάνει μέχρι την Αραβική Χερσόνησο, το Ιράν και τον Καύκασο, αναγνωρίζουν στην Τουρκία ρόλο στρατοχωροφύλακα της περιοχής. Δηλαδή, για να μην εμπλέκονται ευθέως οι ΗΠΑ στις έριδες και τις συμπλοκές σε μουσουλμανικές χώρες της ως άνω περιοχής, θα εμπλέκονται μουσουλμανικές χώρες-δορυφόροι, όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία, με πρωταγωνιστή την Τουρκία, που είναι ταυτόχρονα και χώρα μέλος του ΝΑΤΟ.
Αυτόν το ρόλο, που αποδέχτηκε να υλοποιήσει ο Ερντογάν, κλείνοντας στη φυλακή τους στρατηγούς, που θεωρούσαν ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στη διάλυση της Τουρκίας, προσπάθησε με επενδύσει με ιστορικό και ιδεολογικό μανδύα ο Νταβούτογλου, χτίζοντας το νεοοθωμανικό όνειρο, που θέλει την Τουρκία να είναι μέσα στις δέκα ισχυρότερες χώρες του κόσμου το 2023, εκατό χρόνια μετά την ίδρυσή της.
Το παράδοξο λοιπόν που άρχισε να γίνεται πιο φανερό όσο προχωρούσαν τα πρακτικά βήματα της υλοποίησης του σχεδίου, ήταν το εξής. Ότι ανάμεσα στις χώρες που θα δορυφοροποιούνταν από την ανάδειξη της Τουρκίας σε ρόλο νεοοθωμανού στρατοχωροφύλακα της περιοχής, είναι και το Ισραήλ. Και αυτό δεν είναι απλά παράδοξο αλλά ο ορισμός του παραδόξου, αφού είναι γνωστές οι στρατηγικές σχέσεις της χώρας αυτής με τις ΗΠΑ, όπως είναι επίσης γνωστό ότι η περιοχή δεν χωράει και δεν αντέχει δυο περιφερειακές δυνάμεις. Ή ο ένας ή ο άλλος!
Δεδομένης λοιπόν της στρατηγικής σχέσης Ισραήλ-ΗΠΑ αλλά και της επιρροής που ασκεί στη χάραξη της στρατηγικής αλλά και στη λήψη αποφάσεων στην Ουάσιγκτον ο εβραϊκός παράγων, μας επιτρέπει να ισχυριστούμε ότι είναι αδύνατον ο σχεδιασμός αυτός να έγινε ερήμην του εβραϊκού παράγοντα και του κράτους του Ισραήλ.
Τί μπορεί να συνέβη λοιπόν;
Το ερώτημα αυτό μάλλον δεν απασχόλησε και πολύ την Τουρκία, η οποία θολωμένη από το νεοοθωμανικό όραμα αλλά και από την ομίχλη που δημιουργεί στο περιβάλλον της το Κουρδικού και άλλα εγγενή προβλήματα και αδυναμίες, προχώρησε με ταχείς ρυθμούς στην απόπειρα ανατροπής των ισορροπιών και ελέγχου της Γάζας και της ευρύτερης περιοχής, με αποτέλεσμα να τρακάρει στην αποφασιστικότητα του Ισραήλ, όπως τράκαραν πάνω στις καυτές σφαίρες των ισραηλινών στρατιωτών εννέα ακτιβιστές (!!!) πολίτες της από τις εκατοντάδες που επέβαιναν στο Μαβί Μαρμαρά.
Έκτοτε άρχισε να ξετυλίγεται σταδιακά το κουβάρι που δίνει αρκετές από τις απαντήσεις που απαιτούνται για να δοθεί μια εξήγηση στο παράδοξο.
Όσο η Τουρκία προχωρούσε στην υλοποίηση του νεοοθωμανικού οράματος, παράλληλα το Ισραήλ προχωρούσε σχετικά αθόρυβα στη σύσφιξη των σχέσεών του με διάφορες χώρες της ΝΑ Ευρώπης και του Καυκάσου, δημιουργώντας έναν κλοιό γύρω από την Τουρκία. Μάλιστα, το Ισραήλ, εν αντιθέσει με την Τουρκία, που λόγω του παρελθόντος της προσπαθεί να κρύψει τους επεκτατικούς της στόχους φορώντας την προβιά του εκπολιτιστή (!), προχωρά σε σύναψη στρατιωτικών συμφωνιών με όλες αυτές τις χώρες, συμφωνίες που δίνουν τη δυνατότητα σε τμήματα των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ και όχι μόνο στην πολεμική αεροπορία, να εκπαιδεύονται, να σταθμεύουν και δραστηριοποιούνται στις χώρες αυτές, αναλόγως των καταστάσεων.
Δεν είναι λίγοι οι Τούρκοι αναλυτές που ερμηνεύουν τις συμφωνίες που φέρεται να έχει υπογράψει το Ισραήλ με τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Αλβανία, την Ουγγαρία, τα Σκόπια, τη Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν, ως μια απόπειρα σταδιακού γεωπολιτικού στραγγαλισμού της Τουρκίας από τη μόνη μη μουσουλμανική μικροσκοπική χώρα της Μέσης Ανατολής.
Μάλιστα ο προβληματισμός σε κύκλους διπλωματών και αναλυτών στην Τουρκία γύρω από το θέμα γίνεται ακόμα πιο έντονος, γιατί το Ισραήλ αναπτύσσει τις σχέσεις αυτές επικαλούμενο πάντα την τουρκική απειλή και τις πικρές εμπειρίες των λαών από την οθωμανική σκλαβιά.
Δηλαδή, εδώ εμφανίζεται από τη μια πλευρά μια Τουρκία που διεκδικεί με αξιώσεις έναν νεοθωμανικό ρόλο περιφερειακής δύναμης και άσκησης επιρροής σε μια σειρά από χώρες και από την άλλη ένα Ισραήλ που επισείει την τουρκική απειλή που προέρχεται από τη συγκεκριμένη διεκδίκηση και συνάπτει μεταξύ άλλων και στρατιωτικές συμφωνίες με τις περισσότερες από τις χριστιανικές χώρες -και όχι μόνο- που συμπεριλαμβάνονται ήδη στο νεοοθωμανικό μενού των Ερντογάν Νταβούτογλου!
Ενώ όμως τα πράγματα έχουν έτσι στο χριστιανικό κόσμο που είναι στο νεοοθωμανικό στόχαστρο, η κατάσταση δεν είναι και πολύ ελπιδοφόρα για την Άγκυρα και στον μουσουλμανικό. Ενώ τα κέρδη από την εμπλοκή της Τουρκίας στις εξεγέρσεις ή επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης -όπως θέλετε πέστε το- στην Τυνησία, τη Λιβύη και την Αίγυπτο δεν είναι απολύτως εξασφαλισμένα και ορατά, ήδη η τουρκική διπλωματία μετράει ζημιές στα μέτωπα της Συρίας και του Ιράκ, ενώ το μεγάλο παιχνίδι αναμένεται να γίνει στην περίπτωση του Ιράν, όπου το ραντάρ της αντιπυραυλικής ασπίδας, που έχει εγκατασταθεί στη Μαλάτεια και θα προστατέψει το Ισραήλ σε μια ενδεχόμενη πυραυλική επίθεση, προκαλεί σοβαρές αναταράξεις στις σχέσεις της Τουρκίας με το Ιράν αλλά και με τη Ρωσία.
Φυσικά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον κρύβεται στον τρόπο με τον οποίον εμπλέκεται η Ελλάδα και η Κύπρος στη νεοοθωμανική ονείρωξη των Νταβούτογλου-Ερντογάν αλλά και στο πιθανολογούμενο από τους Τούρκους σχέδιο του Ισραήλ να περικυκλώσει στρατιωτικά την Τουρκία.
Ες Κυριακήν τα σπουδαία λοιπόν...
