(από την Καθημερινή της Κυριακής)
Την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008, οι φαρμακοποιοί Μαρία Β., Ανδρέας Λουλ., Θεόδωρος Κ. και Γεώργιος Γκ. συμφώνησαν να πωλήσει η πρώτη στους τρεις άλλους την επιχείρηση - φαρμακείο της στο Παγκράτι. Κατά τον πρώτο χρόνο της συνεργασίας τους...
οι τέσσερις συνάδελφοι φαρμακοποιοί θα συμμετείχαν στα κέρδη της επιχείρησης με ποσοστό 25% έκαστος. Στο συμφωνητικό εμφανίζεται όμως και ένας περίεργος όρος. Συγκεκριμένα, ορίζεται ότι «... η πωλήτρια θα είναι υπεύθυνη για την ορθή και σύννομη εκτέλεση των συνταγών έναντι των διοικητικών και δικαστικών αρχών, ακόμα και για περιπτώσεις εμπλοκής του φαρμακείου σε κατευθυνόμενη συνταγογραφία»...
Τρεις μήνες αργότερα, η πωλήτρια καλείται από τον Οργανισμό Περίθαλψης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΟΠΑΔ) να δώσει εξηγήσεις πώς το φαρμακείο της με καθαρά έσοδα 50.000 - 60.000 ευρώ ετησίως εκτίναξε τα κέρδη του στα 276.000 ευρώ!!! Στριμωγμένη από τον έλεγχο η πωλήτρια - φαρμακοποιός, που απουσίαζε από το φαρμακείο το πρώτο τρίμηνο του 2009 λόγω ασθενείας, αποφασίζει να καταγγείλει τους έως πρότινος συνεταίρους της σε υπηρεσίες, οι οποίες, όμως, δεν είναι πάντα... πρόθυμες να ακούσουν.
Η υπόθεση καταλήγει στην Υπηρεσία Ελέγχου Δαπανών Υγείας Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης (ΥΠΕΔΥΦΚΑ). Το πόρισμα των επιθεωρητών Γιάννη Β., Ειρήνης Κ. και Παρασκευής Τ. διαβάζεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα για το τι συνέβαινε στο ελληνικό «σύστημα» συνταγογράφησης με τους πολλούς «πρωταγωνιστές» το 2009, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια.
Ο έλεγχος της ΥΠΕΔΥΦΚΑ επεκτάθηκε και στο άλλο φαρμακείο του Ανδρέα Λουλ. στην Κυψέλη, σε ένα δημόσιο και τέσσερα ιδιωτικά νοσοκομεία και σε οκτώ γιατρούς ογκολόγους που συνεργάζονταν με αυτά (Νικόλαος Λ., Αντώνιος Π., Ιωάννης Στ., Γεώργιος Παπ., Χρήστος Παπαδ., Γεώργιος Λ., Στυλιανός Γ., Νικόλαος Δ.). Μεταξύ των ογκολόγων που ελέγχονται είναι και δύο πανεπιστημιακοί γιατροί, ένας στην Αθήνα και ένας σε πόλη χώρας των Βαλκανίων.
Σύμφωνα με το πόρισμα της ΥΠΕΔΥΦΚΑ, τα φάρμακα δίνονταν στους ασθενείς από τα φαρμακεία της Κυψέλης ή του Παγκρατίου χωρίς οι τελευταίοι, στις περισσότερες περιπτώσεις, να το... γνωρίζουν.
Σύμφωνα με τις απαντήσεις των ελεγχόμενων γιατρών, ούτε και οι ίδιοι γνώριζαν τα συγκεκριμένα φαρμακεία. Πολλοί από τους ασφαλισμένους που ρωτήθηκαν απάντησαν ότι τα «φάρμακα τα συνταγογραφεί ο γιατρός... Για τη χορήγηση φροντίζει αποκλειστικά ο γιατρός...». Μια καρκινοπαθής στην κατάθεσή της ήταν λίγο πιο λεπτομερής. «Οι υπογραφές στις συνταγές στη θέση του παραλήπτη δεν είναι δικές μου», λέει η ασφαλισμένη του ΟΓΑ Β. Μ. «Τα φάρμακα που συνοδεύουν τη χημειοθεραπεία μου δόθηκαν από το Ι. Κ. (σ. σ.: αναφέρεται το όνομα του νοσοκομείου). Δεν έχω επισκεφθεί και δεν γνωρίζω το φαρμακείο Λ. στην Κυψέλη».
Λεηλασία
Αν στα ταμεία ΟΑΕΕ, ΟΓΑ και ΟΠΑΔ γράφονταν ακριβά ογκολογικά φάρμακα, οι ελεγκτές ανακάλυψαν ότι έξι γιατροί του ΙΚΑ (Δημήτριος Χ., Ιωάννης Κ., Μαρία Τσ., Πιερ Τζ., Ελένη Στ., Δημήτριος Π.) έγραφαν... κάθε φάρμακο. Πολλοί από τους ασφαλισμένους που εξετάστηκαν είπαν ότι οι υπογραφές κάτω από την ένδειξη «ο παραλήπτης» δεν ήταν δικές τους, ενώ οι ταινίες γνησιότητας είχαν αφαιρεθεί από συσκευασίες ακόμα και του 2003! Από τις 165 συνταγές του γιατρού Δημητρίου Χ., που ελέγχθηκαν, 103 είχαν εκτελεστεί στο φαρμακείο του Ανδρέα Λ. στην Κυψέλη και 62 στο φαρμακείο του Παγκρατίου. Πολλοί από τους ασφαλισμένους δεν είχαν δει ποτέ τους γιατρούς που συνταγογραφούσαν ούτε τους φαρμακοποιούς! Σε τρεις περιπτώσεις έγινε συνταγογράφηση σε ονόματα νεκρών...
Σε μία περίπτωση συνταγογραφούσε γιατρός χωρίς ειδικότητα («πάγια τακτική» την χαρακτήρισε ο γιατρός...) που όταν ρωτήθηκε γιατί υπερσυνταγογραφεί σε πείσμα των ενδείξεων, απάντησε «μου το ζητούν οι ασφαλισμένοι», ενώ σε άλλη περίπτωση, δύο εμβόλια για παιδιά συνταγογραφούνται σε 60χρονη. Υπερήλικες των οποίων τα βιβλιάρια ήταν «παρκαρισμένα» σε χώρους φροντίδας ηλικιωμένων αποτελούσαν «εύκολη λεία» για το κύκλωμα. Ο φαρμακοποιός Λ. κατέθεσε στην ΥΠΕΔΥΦΚΑ ότι οι γιατροί τού παρέδιδαν τις συνταγές με αντάλλαγμα το 12% της αξίας τους. Στην κατάθεσή της η πωλήτρια του φαρμακείου Μαρία Β. ανέφερε ότι «συχνά έρχονταν φάρμακα από το στρατιωτικό νοσοκομείο που κάποιες φορές είχαν ταινίες γνησιότητας “κρατικό είδος”, ενώ άλλες φορές ήταν αποκολλημένες...»
