Κάνοντας το τελικό χαρακίρι, ο Γ. Παπανδρέου, στραγγάλισε και τ΄ απομεινάρια της όποιας ιδεολογικής του άποψης, ενώ γελοιοποίησε τον ίδιο του τον εαυτό, τα ίδια του τα λόγια : «δεν θα θιγούν άλλο οι εργαζόμενοι, δεν θα υπάρξουν μειώσεις μισθών!...».
Η χθεσινή επέλαση (μια ακόμα) κατά της ελληνικής κοινωνίας, συνδυαζόμενη και ως απόρροια των εξελίξεων όλης της εβδομάδας, έδωσε υλικό για να γραφτεί μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της χώρας.
Οι επιστάτες των ευρωπαίων και των διεθνών τοκογλύφων, ο Στρος Καν και ο ΄Ολι Ρεν, ήρθαν στην Αθήνα για να πιέσουν την κυβέρνηση, προκειμένου να ξεχάσει και να παραμερίσει τις όποιες διαφωνίες, τους όποιους δισταγμούς και να προχωρήσει στο τελειωτικό χτύπημα κατά του εργαζόμενου λαού. Και τα πήραν όλα! Πέρα για πέρα!...
Το εξοργιστικό είναι πως τα κατάφεραν απειλώντας να μας κόψουν, τάχα, πράγματα (την 4η δόση) ή να μην μας δώσουν κάποια άλλα (επιμήκυνση αποπληρωμής των 110 δισ. €), τα οποία, ούτως ή άλλως είναι προς το δικό τους συμφέρον να τα δώσουν. Αυτοί έχουν λαμβάνειν, όχι εμείς…
Ο Γ. Παπανδρέου, σ΄ ένα πρωτοφανές ξεβράκωμά του, παρέσυρε στο ρεζίλεμα και βασικούς θεσμούς της Δημοκρατίας, πέρα από το κόμμα (ας το ξεπεράσουμε αυτό), το υπουργικό συμβούλιο (άβουλα και άτολμα, φτωχά στρατιωτάκια στη σειρά και στη μούγκα…) και τη Βουλή, που καλείται να ψηφίσει την ανατροπή του κοινωνικού στάτους, χωρίς νάχει χρόνο και δυνατότητα να διαβάσει, καν, το νομοσχέδιο – έκτρωμα.
Δεν θάταν απαραίτητο να δικαιολογηθούν οι παραπάνω απόψεις, αλλά σε προ-απάντηση όσων καλοθελητών, όσων αφελών κι όσων αναίσθητων υποστηρίξουν, πως «σιγά το πράγμα και τι έκανε, τάβαλε με τις χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ και τα ρετιρέ των αρχόσχολών τους», να επισημανθεί πως το χθεσινό πολυνομοσχέδιο δεν αφορά μόνο τις ΔΕΚΟ και δεν βουτάει, μέσα σε μια νύχτα, από την τσέπη οικογενειαρχών έως και το 30% των καθαρών μηνιαίων αποδοχών.
Το σατανικής έμπνευσης και απόλυτης αμοραλιστικής υλοποίησης νομοσχέδιο, ξεθεμελιώνει τα εργασιακά δικαιώματα στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, καταργώντας ουσιαστικά το «συνδικαλίζεσθαι», δίνει την πρωτοβουλία και τον πλήρη έλεγχο στους εργοδότες, φέρνει το κατακρεούργημα των, ήδη, πενιχρών αποδοχών των εργαζόμενων.
Το κερασάκι στην τούρτα; Μα, το περαιτέρω μπούκωμα των επιχειρηματιών (αυτών ντε, που δεν θέλουν το κράτος και το λοιδωρούν!...), με ενισχύσεις, φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις…
΄Αλλωστε την εντολή για «Ανάπτυξη» δεν μετέφεραν οι επικυρίαρχοι της Ελλάδας; Να, που και για τον Γ. Παπανδρέου, τελικά, ανάπτυξη σημαίνει στραγγαλισμός των εργασιακών δικαιωμάτων και εισοδημάτων, από τη μια και ασύδοτη δραστηριότητα και ασύστολη ενίσχυση των εργοδοτών, από την άλλη… Μπορεί να μην είναι πρωτότυπο, αλλά είναι δοκιμασμένο, θλιβερό και συνάμα –για την περίπτωση– απείρως εξοργιστικότερο!..
.http://kostasxan.blogspot.com/2010/12/blog-post_5460.html
