Ειναι οι προσπάθειές τους σαν των Τρώων…
Αυτό που παίρνει χρόνια το κατάφεραν μόνοι τους σε τρεις μέρες.
Δημιούργησαν στιβαρό αντιμνημονιακό μέτωπο εκεί που μετράει.
Στη βάση!
Ο κόσμος φωνάζει : «δεν θα μάς πει κανένας, ξέρουμε τι θα ψηφίσουμε»!
Δεν χρειάστηκαν μυστικές διαπραγματεύσεις ηγεσιών, όπως κατηγορούν.
Ήταν αρκετό να δείξει πάλι το πράσινο καθεστώς το αηδιαστικό πρόσωπο του – Μέδουσα.
Μόνο που η θέα της δεν «πάγωσε» κανέναν, αλλά δημιούργησε έναν «αντιμνημονιακό» Περσέα που την Κυριακή θα της κόψει το κεφάλι.
Τα ΝΕΑ, με το σενάριο «βρώμικου 89».
Η εμετικές προσωπικές λοιδορίες κατά του Γιάννη Δημαρά.
Ο λιγδωμένος Καρατζαφέρης, που όσο πάει και θυμίζει στο στυλ Δήμο Σταρένιο, να παρέχει ήξεις-αφήξεις «στηρίξεις» εν ονόματι ψηφοφόρων που δεν ελέγχει, κλείνοντας μόνιμα το μάτι σε υπουργείο συγκυβέρνησης.
Ψαριανοί-στεριανοί και μητσοτακέϊκο που συνωστίζονται για δωσιλογικό μεζέ.
Κι ένας τίποτας, ο Μίχας, να εγκαλεί το εκλογικό σώμα
«Το μήνυμα το στείλατε, τώρα ελάτε να βγάλουμε δήμαρχο».
Σαν να λέει «σάς αφήσαμε να παίξετε, τώρα τσακιστείτε σπίτι».
Η απολυταρχική αντίληψη μιας ελέω Ανδρέα αιώνιας εξουσίας.
Από το 1981, όταν ο δημεγέρτης με τους ξεφτίλες ακολούθους άρπαξαν την εξουσία, δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με την ιδέα ότι μπορεί να κυβερνήσει άλλος.
Το 1985 έβγαλαν «χρωματιστά» ψηφοδέλτια .
Το 1989 δεν παρέδωσαν.
Το 2000 έκαναν νοθεία.
Το 2004 μίλησαν για «σύντομο διάλειμμα».
Το 2009-10 αφού εκβίασαν με συνταγματικό πρόσχημα, εξαπάτησαν με «λεφτά υπάρχουν» και πρόδωσαν τη χώρα.
Έχοντας 21 χρόνια καταχρεώσει τη χώρα για να πλιατσικολογήσουν, τη δυσφήμησαν κάνοντας σχεδόν αδύνατο τον ομαλό χειρισμό του χρέους που φόρτωσαν σε όλους.
Και εν τέλει τον Μάϊο παρέδωσαν αδίστακτα την εθνική κυριαρχία.
(Ιστορική υπενθύμιση: οι Νορβηγοί εκτέλεσαν τον Κουΐσλινγκ για εσχάτη προδοσία, για σειρά φόνων και για κλοπή της δημόσιας περιουσίας.)
Όταν ο κόσμος βγήκε στους δρόμους δολοφόνησαν.
Και 5 μέρες πριν από την κάλπη εκβίασαν τη βράβευση της προδοσίας τους.
Μόνο που το καπέλλο δεν έχει πια λαγούς. Οι εμφύλιες διαιρέσεις και τα πολωτικά σύνδρομα δεν πιάνουν.
Ποτέ δεν έπιαναν στους νοήμονες.
Περάσαμε 30 χρόνια εμπαιγμού και εθνοαποδόμησης μόνο για το σκοπό τους : να δημιουργηθεί ένα οιονεί μονοκομματικό, κρατικοδίαιτο καθεστώς-τέρας στελεχωμένο με πεινασμένα μαντρόσκυλα (τώρα αλλοδαπά).
Που όπως έγραψε κάποιος που τους ξέρει, ο Πέτρος Κωστόπουλος, : «οι ξυπόλητοι όταν έρχονται στην εξουσία δεν κάνουν σοσιαλισμό, κάνουν πλιάτσικο».
Ενδεικτικά, ιδού το προφίλ ενός απ’ αυτούς, τυπικού δείγματος πασοκάνθρωπου, δια πέννας Φίλιππου Συρίγου :
«…το λαμπρό παρελθόν (της άρσης βαρών) είναι γερά συνδεδεμένο με το θλιβερό παρόν, όχι μόνο διά του Ιακώβου που ήταν προπονητής τόσο της «ντριμ τιμ» όσο και της σημερινής (κάτω από το βάρος του τρομερού σκανδάλου…) συντρίμ-τιμ, αλλά και διά του ίδιου του υπερ-προέδρου Γιάννη Σγουρού.
Αυτοί οι δύο είναι τα κομβικά πρόσωπα στην όλη ιστορία, αυτοί έφτιαξαν το λεγόμενο θαύμα της άρσης βαρών, αυτοί πρέπει από κοινού σήμερα να λογοδοτήσουν. Και πολύ περισσότερο ο Σγουρός, γιατί εντάξει, ο Ιακώβου έβαλε την τεχνογνωσία και το γλυκό του πρόσωπο, που είχε μεγάλη πέραση προς τα έξω. Αλλά ο Σγουρός έβαλε και κυρίως εισέπραξε, ως επιβράβευση, πολλά περισσότερα.
Ποια ήταν, λοιπόν, η διαδρομή; Στρατολόγηση αθλητών από την Αλβανία και τις τέως σοβιετικές δημοκρατίες, ελληνοποιήσεις, βαφτίσια, εκδόσεις διαβατηρίων και στενές σχέσεις με την πολιτική ηγεσία -κυρίως του ΠΑΣΟΚ- που εξασφάλιζαν ελευθερία κινήσεων, και κάλυψη, όποτε αυτό ήταν αναγκαίο.
Και από την άλλη, μια προσωπική εκτόξευση άνευ προηγουμένου, καθώς από ταπεινός υπάλληλος της άλλοτε Τράπεζας Πίστεως, ο Γιάννης Σγουρός έγινε μέλος της ΕΟΕ, γενικός γραμματέας Αθλητισμού, δύο φορές νομάρχης Αθηνών και γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών. Σήμερα, λοιπόν, είναι αστείο να βάζει διαχωριστικές γραμμές, για να υπεραμυνθεί του έργου του. Οι μάσκες έπεσαν…»
Η Ντολόρες Ιμπαρούρι έχει γίνει αστρόσκονη.
Αλλά η κραυγή της παραμένει αθάνατη.
No pasaran, πράσινοι φασίστες!
Προφήτης
