Είναι «κοινό σπίτι» Ελλάδας-Τουρκίας το Αιγαίο;

Πολύ περίεργες αλλ’ όχι ανεξήγητες αντιλήψεις περί συγκατοίκησης έχει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Νταβούτογλου. Μετά από συνάντησή του με τον υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Δ. Δρούτσα, ο Τούρκος υπουργός ισχυρίστηκε με έκδηλη επιτηδειότητα ότι η θάλασσα του Αιγαίου είναι το «κοινό σπίτι» για την Ελλάδα και την Τουρκία.

Για να προσθέσει τα εξής γλυκανάλατα: «Είμαστε μια οικογένεια, Τούρκοι και Έλληνες, καθώς μοιραζόμαστε την ίδια γεωγραφία, την ίδια πολιτιστική κληρονομιά, το ίδιο τουριστικό περιβάλλον». Και φυσικά, ο Δρούτσας απέφυγε να απαντήσει στις πρωτοφανείς διαστρεβλώσεις από τον Νταβούτογλου, μάλλον για να μη χαλάσει το κλίμα… και οι διακοπές τους. Ο Τούρκος υπουργός αναδεικνύεται σε μέγα και ανεκδιήγητο διαστροφέα της πολιτικής και ιστορικής πραγματικότητας, στο πλαίσιο της καλά γνωστής τουρκικής προσπάθειας οικειοποίησης και τουρκοποίησης των πάντων.

Πρώτα απ’ όλα, Έλληνες και Τούρκοι δεν είναι «σαν μια οικογένεια». Διότι αν ο νταής Νταβούτογλου εννοεί την οικογένεια όπως εμείς οι Έλληνες την εννοούμε, δεν έπρεπε ποτέ η Τουρκία να επιχειρήσει, ούτε για μια φορά, όλες αυτές τις αφόρητες προκλήσεις και αμφισβητήσεις του εναέριου, χερσαίου και θαλάσσιου κυριαρχικού χώρου της Ελλάδας. Τι σόι ελληνοτουρκική οικογένεια οραματίζεται ο Νταβούτογλου, όπου επιμένει να ισχύει το οθωμανικό δίκαιο; Και τι οικογένεια είναι αυτή, όπου η Τουρκία δεν περνά μέρα χωρίς να επιτίθεται εναντίον του άλλου μέλους της οικογένειας, της Ελλάδας; Οι δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών αποκαλύπτουν ξανά, αν χρειαζόταν, και επιβεβαιώνουν όσα αναλύει εν εκτάσει στο βιβλίο του, «Στρατηγικό Βάθος», που εμφανώς ο Δ. Δρούτσας δεν μπήκε στον κόπο να μελετήσει, αν μη τι άλλο για να γνωρίζει τι το άλλο μέλος της ελληνοτουρκικής «οικογένειας» σκέφτεται να επιβάλει στην Ελλάδα.

Αν ο Δρούτσας και οι Έλληνες διπλωματικοί και ο Γ. Παπανδρέου μελετούσαν το βιβλίο Νταβούτογλου, θα κατανοούσαν σε όλη την ανατριχιαστική εκτύλιξή της την τουρκική στοχοθεσία κατά του Αιγαίου. Και πόσο σημαντικός είναι αυτός ο θαλάσσιος χώρος για την υλοποίηση των φιλοδοξιών της Τουρκίας να μετεξελιχθεί από περιφερειακή σε υπερδύναμη, με ρυθμιστικό ρόλο στην περιοχή μας και στον κόσμο. Ο Νταβούτογλου θεωρεί, από την άλλη, τη γεωγραφία ως πάρα πολύ σημαντικό παράγοντα στις προσπάθειες της Τουρκίας να αξιοποιήσει τους υδάτινους, ενεργειακούς και χερσαίους πόρους για να υλοποιήσει τους στόχους της. Η Τουρκία, κατά τον Νταβούτογλου, οφείλει να αξιοποιήσει τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο ώστε να καταστεί μεγάλη ναυτική δύναμη, ακριβώς για να αποβάλει το σύνδρομο του δήθεν αποκλεισμού της από την Ελλάδα, τη Ρωσία και άλλες δυνάμεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ενίσχυσης της ναυτικής της δύναμης πρέπει να ενταχθεί και η σύντονη προσπάθεια της Τουρκίας να ναυπηγήσει η ίδια τα δικά της πλωτά, εμπορικά και στρατιωτικά μέσα.

Ύστερα, ποια κοινότητα υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στον τομέα του πολιτισμού; Ποιον πολιτισμό… μοιράζεται η Τουρκία με την Ελλάδα; Αυτόν που δημιούργησαν πριν από χιλιετηρίδες ελληνικά και ιωνικά χέρια και σήμερα λυμαίνεται η βαρβαρική ορδή, που επέλασε από τις στέπες της Ασίας; Ο Νταβούτογλου ψεύδεται και ασυδοτεί εκ του ασφαλούς, επειδή, πρώτον, γνωρίζει την ελληνική μιζέρια και αναξιοπρέπεια. Αντί ο Δρούτσας να χαριεντίζεται με το φίλο του, Αχμέτ (!) όφειλε τουλάχιστον να τον επαναφέρει στην τάξη, επισημαίνοντάς του ότι δεν πρέπει να παρεκτρέπεται και να ψεύδεται. Τίποτε δεν είπε, απλώς απόλαυσε τους μεζέδες του… Δεύτερον, ο Νταβούτογλου γνωρίζει ότι στο σημείο οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής αδυναμίας, που βρίσκεται η Ελλάδα, αυτή τρέμει και την παραμικρή κρίση. Γι’ αυτό σιωπά και ανέχεται τις προσβολές, τους χλευασμούς και τις επιθέσεις της Τουρκίας. Πιστεύει, αφελέστατα και επικίνδυνα, ότι η εξημέρωση του τουρκικού θηρίου και το καλόπιασμά του θα αποτρέψει ή και θα στομώσει την επιθετικότητά του. Προφανώς, ούτε ο Δρούτσας ούτε κανείς άλλος στην Ελλάδα κατανοούν το του Δημοσθένη. Ότι δεν αποφεύγει τον κίνδυνο εκείνος που δεν θέλει να τον αντιμετωπίσει. Η Ελλάδα απειλείται συνεχώς από μια αποθηριωμένη Τουρκία, που απλώς περιμένει υπομονετικά πότε θα ωριμάσει και θα πέσει από μόνο του το ελληνικό σύκο… Και δεν υπάρχει στον ελληνικό ορίζοντα καμία σαφής ένδειξη αξιοπρεπούς και πατριωτικής αντίστασης και αντίδρασης στους σχεδιασμούς του Τούρκου Αττίλα…
ΣΗΜΕΡΙΝΗ