Η Ετήσια Έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης επιβάλλεται να αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για όσους ενδιαφέρονται, συμβάλλουν και αγωνίζονται πραγματικά για την καταπολέμηση της διαφθοράς, για τη διαφάνεια, τη βελτίωση της λειτουργίας των θεσμών, για την ανανέωση της σχέσης τους με τον πολίτη και για την αναβάθμιση του κύρους και της αξιοπιστίας τους.
Δυστυχώς όμως η Ετήσια Έκθεση που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα σ΄ ό,τι αφορά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση απέχει μακράν από αυτόν τον σκοπό. Παρότι ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιτζής κάνει λόγο για «μεγάλο φαγοπότι», για αιρετούς που «θεωρούν τους εαυτούς τους βαρόνους και φεουδάρχες» που δανείζονται χωρίς μέτρο και διαχειρίζονται πακτωλό χρημάτων ανέλεγκτα, ωστόσο δεν έδωσε συγκεκριμένες περιπτώσεις παρανομούντων.
Όλοι ξέρουμε ότι οποιαδήποτε πράξη διαφθοράς έχει και συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο. Και οποιαδήποτε συγκεκριμένη καταγγελία για διεφθαρμένους δημάρχους και αιρετούς κανονικά θα έπρεπε να καταλήγει στον εισαγγελέα.
Όλα στο φως λοιπόν, κύριε Ρακιτζή, αλλά με συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο και όχι με γενικές, εντυπωσιακές και αόριστες καταγγελίες και αναφορές που ενοχοποιούν και προδικάζουν συλλήβδην όλους τους αιρετούς.
Σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που οι θεσμοί βρίσκονται στο ναδίρ της εκτίμησης των πολιτών, που χορτάσαμε από λόγια, θα περιμέναμε από εκπροσώπους τέτοιων νευραλγικών θεσμών για τη διαφάνεια και την καταπολέμηση της διαφθοράς να πράξουν τα δέοντα με την ανάλογη υπευθυνότητα.
Επίσης, προς ενημέρωση του γενικού επιθεωρητή, να σημειώσουμε ότι η ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι από τις λιγότερο χρεωμένες στην Ε.Ε των 27, ο συνολικός δανεισμός, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, είναι μικρότερος του 0,7% του ΑΕΠ. Όσο δε για το 20% που θέτει ο «Καλλικράτης» ως όριο των τοκοχρεωλυσίων των δήμων, είναι δέκα φορές μεγαλύτερο της σχέσης των σημερινών τοκοχρεωλυσίων, που πληρώνουν οι δήμοι προς τα συνολικά ετήσια έσοδά τους.
Άρα η Τοπική Αυτοδιοίκηση εν γένει δεν είναι υπερχεωμένη, υπάρχουν περιορισμένα αλλά πολύ συγκεκριμένα προβλήματα.
Όποιος, δε, θέλει να συμβάλει στη λύση τους δεν επικαλείται γενικεύσεις, ούτε χρησιμοποιεί απλουστεύσεις. Επικαλείται συγκεκριμένους τόπους, ονοματεπώνυμα, μεθόδους, υποδείξεις. Όλα τα υπόλοιπα είναι φτηνός λαϊκισμός.
