Eρώτηση προς τον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και την κ. Υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας για την αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων για εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων και επιλογών μετακίνησης για όλους τους πολίτες, απηύθυνε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός. Ρωτά ενα το υπουργείο προτίθεται να προβεί στη θεσμική κατοχύρωση με νομοθετική ρύθμιση ενός ελάχιστου δημόσιου συγκοινωνιακού δικτύου στο θαλάσσιο χώρο της πατρίδας μας, εαν εχει αξιοποιηθεί το πρόγραμμα ESPON που προσφέρει τη δυνατότητα να διαμορφωθούν οι καλύτερες δυνατές μελέτες που θα υποστηρίξουν νέες πολιτικές για τα νησιά μας και πώς, εαν η Ευρωπαϊκή Ένωση μας δίνει τη δυνατότητα να εξασφαλίσουμε πόρους από τα Διαρθρωτικά Ταμεία (2007-2013) για αγορά πλοίων, για χρηματοδότηση λιμένων και για τον εν γένει εκσυγχρονισμό των θαλάσσιων συγκοινωνιών. Έχει αξιοποιήσει το ελληνικό κράτος αυτή τη δυνατότητα και με ποιο τρόπο και γιατί δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα το μεταφορικό ισοδύναμο.
«Αυτές τις μέρες, σε συνάντηση τους με την Υπουργό Οικονομίας, οι εκπρόσωποι των πλοιοκτητών ζήτησαν, μεταξύ άλλων, πλήρη απελευθέρωση της ακτοπλοϊκής αγοράς, ελεύθερη τιμολόγηση των εισιτηρίων και κατάργηση της υποχρεωτικής ελληνομάθειας του πληρώματος. Αιτήματα που πυροδοτούν αντιδράσεις τόσο από την Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, όσο και από τους κατοίκους των νησιών μας, που έχουν ήδη πληγεί οικονομικά από την πολιτική της μερικής «απελευθέρωσης» της ακτοπλοϊκής αγοράς που εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση και είχε αποτέλεσμα την ανυπαρξία ελέγχου και εποπτείας, τις αυξήσεις των τιμών των εισιτηρίων και τα ισχνά δρομολόγια.
3.500 νησιά στολίζουν τη θάλασσά μας, εκ των οποίων τα 112 κατοικούνται, καλύπτοντας το 13% του συνολικού πληθυσμού και έχοντας μεγάλη μερίδα στο ΑΕΠ της χώρας λόγω τουρισμού. Και όμως, όταν τελειώνει η τουριστική περίοδος, οι κάτοικοί τους πρέπει να κάνουν αγώνα για απρόσκοπτη και αξιόπιστη συγκοινωνία, κάτι αυτονόητο και δεδομένο για τους κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ναι μεν ζητά συμμόρφωση της ελληνικής νομοθεσίας στο κοινοτικό δίκαιο σε μια σειρά θεμάτων που αποτελούν και διεκδικήσεις των ακτοπλόων, από τη άλλη όμως παρέχει πολλές ευκαιρίες για εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων και επιλογών μετακίνησης για όλους τους πολίτες. Το δικό μας κράτος δεν εφαρμόζει καν το μέτρο για το «μεταφορικό ισοδύναμο» που στην Ευρώπη εφαρμόζεται από το 1976 και προβλέπει εξίσωση του χιλιομετρικού κόστους των εισιτηρίων τρένων και πλοίων για την ίδια απόσταση. Μέτρο ευεργετικό που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πάρει τη μορφή επιδότησης των εφοπλιστών αλλά όπως ήδη συμβαίνει σε άλλες χώρες να αποτρέπει την υπερτιμολόγηση των εισιτηρίων και την υφιστάμενη αδικία εις βάρος των νησιωτών μας».
