Του Ανδρεα Παρασχου
Βασανιστικά ερωτήματα εγείρονται για την τύχη εκατοντάδων φωτογραφιών, ντοκουμέντων της τουρκικής εισβολής του '74, που μάλιστα τραβήχτηκαν από το χέρι του Τούρκου πολεμικού απεσταλμένου Εργκίν Κονούκσεβερ, ο οποίος ακολουθούσε κατά πόδας τα κατοχικά στρατεύματα. Ο Κονούκσεβερ, στις 14 Αυγούστου 1974, πιάστηκε αιχμάλωτος από Ελληνοκύπριους στρατιώτες και έτσι στα χέρια της ελληνοκυπριακής πλευράς περιήλθαν 15-16 φιλμ, όλα με φωτογραφίες από την προέλαση του τουρκικού στρατού, καταλήψεις χωριών, συλλήψεις αιχμαλώτων και, όπως λέει ο ίδιος στην «Κ», εκτελέσεις και ταφές Ελληνοκυπρίων. Κι όμως, επισήμως, διασώζονται μόνο εκείνες οι πέντε - έξι φωτογραφίες-σύμβολα με τα πέντε παλικάρια «στα γόνατα και με τα χέρια ψηλά». Τώρα, συγγενείς των αγνοουμένων και οι συμπολεμιστές τους, οργισμένοι, απαιτούν να μάθουν ποιοι πήραν τα φιλμ και γιατί εξαφανίστηκαν τα ντοκουμέντα, κάνοντας λόγο για δεύτερη προδοσία...
Ο Τούρκος φωτογράφος δηλώνει στην «Κ» ότι απαθανάτισε τη σύλληψη, την εκτέλεση και την ταφή των πέντε στρατιωτών. Ο Ελληνοκύπριος λοχίας, ο οποίος τον συνέλαβε το 1974, μαρτυρεί ότι μηχανές και φιλμ εστάλησαν από τον ίδιο στο Γενικό Επιτελείο (ΓΕΕΦ). Ο επαγγελματίας που εμφάνισε τα φιλμ δηλώνει ότι του τα πήγε εκεί έφεδρος αξιωματικός. Ο έφεδρος λέει ότι τα παρέδωσε σε αξιωματικό στο ΓΕΕΦ, ο οποίος όμως αρνείται ότι πήρε ποτέ στα χέρια του τέτοιο υλικό. Οι αποκαλύψεις για τις φωτογραφίες έλαβαν τα τελευταία 24ωρα μορφή χιονοστιβάδας, η οποία είναι απρόβλεπτο τι ή ποιους θα παρασύρει ή και διασύρει.
Μετά την ενημέρωση, πριν από μια εβδομάδα, των οικογενειών των Αντωνάκη Κορέλλη, Παναγιώτη Νικολάου, Γιάννη Παπαγιάννη, Χριστόφορου Σκορδή και Φίλιππου Χατζηκυριάκου, από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ), ότι τα λείψανά τους βρέθηκαν σε πηγάδι και με τη δημοσιότητα που δόθηκε σε Κύπρο, Ελλάδα και Τουρκία, στην επιφάνεια έρχονται συγκλονιστικά στοιχεία που συνηγορούν στο ότι: Το κραυγαλέο έγκλημα πολέμου της Τουρκίας έχει και μια σκοτεινή πτυχή που χάνεται στην αδιαφάνεια, κρατικών, στρατιωτικών και ενίοτε πολιτικών γραφείων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποτέλεσμα ήταν να κρατηθούν οι συγγενείς αγνοουμένων στο σκοτάδι για 35 ολόκληρα χρόνια και τώρα, με τις εκταφές-ταυτοποιήσεις, να αποκαλύπτεται ότι κάποιοι που γνώριζαν, αντί να ενημερώσουν τις οικογένειες, επέλεγαν να κρατούν το ζήτημα «ανοικτό», για λόγους που κανένα εθνικό συμφέρον μπορεί να δικαιολογήσει.
