Λίγες ημέρες πριν την επέτειο του «Αττίλα Β΄» προβλήθηκε από τα τουρκικά φύλλα το αίτημα της διεκδίκησης των μειονοτικών δικαιωμάτων των μουσουλμάνων της Δωδεκανήσου (Ρόδος και Κως).
Η αναμόχλευση και επάνοδος στο ουσιαστικά ανύπαρκτο αυτό ζήτημα εκ μέρους της Άγκυρας δεν πρέπει να κρίνεται εντελώς τυχαίο ή αυθόρμητο γεγονός βάσει των όσων μας διδάσκει η προϊστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Με αφορμή αυτό το περιστατικό, μας προβληματίζει η στάση ελλήνων επιστημόνων μπροστά στις τουρκικές προκλήσεις.
Υπενθυμίζουμε ότι στα μέσα του Ιουνίου είχε δημοσιευθεί η έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης που περιέγραφε την αποκαρδιωτική κατάσταση των ελάχιστων πια Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου και που καλούσε την Τουρκία να «επανορθώσει αμέσως». Η έκθεση αυτή αναγνώρισε ουσιαστικά τις κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου εκ μέρους της Τουρκίας εις βάρος της εκεί ελληνικής μειονότητας, η οποία, ας σημειωθεί, όχι μόνο δεν συνέστησε ποτέ απειλή για το καθεστώς, αλλά αντιθέτως εισέπραξε ασύμμετρη βία και κακομεταχείριση.
Αναμενόμενο λοιπόν είναι το καθεστώς αυτό, το οποίο δεν ευνοείται από τις συγκυρίες και μάλιστα δέχεται τις διεθνείς και τις εσωτερικές πιέσεις για ουσιαστικό εκδημοκρατισμό του πολιτικού του συστήματος, να σπεύσει είτε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις είτε να αποπροσανατολίσει τη διεθνή κοινή γνώμη. Ο τουρκικός Τύπος, γνωστός για τις στενές σχέσεις του με το «βαθύ κράτος», δραστηριοποιήθηκε για να ανατρέψει το εις βάρος της Άγκυρας κλίμα που δημιουργήθηκε στη διεθνή σκηνή μετά τη δημοσίευση της εν λόγω έκθεσης. Εκπρόσωποι του τουρκικού Τύπου, λοιπόν, και μάλιστα φύλλα όπως η ισλαμική ημερήσια «Ζαμάν» του γνωστού συγκροτήματος που πρόσκειται στον Φετχουλάχ Γκιουλέν και που διαθέτει και αγγλική έκδοση, ανέλαβαν έργο για να διεκπεραιώσουν την αποστολή τους: Την ανάδειξη του ζητήματος των μουσουλμάνων της Ρόδου και της Κω.
Η κίνηση της «Ζαμάν» να επωμιστεί τον ρόλο αλλοτινών προβοκατόρικων ημερήσιων τουρκικών φύλλων, όπως η «Τζουμχουριέτ» και αργότερα η «Χουριέτ», δεν είναι καθόλου δύσκολο να γίνει κατανοητή εν όψει μάλιστα και της σύνταξης σχετικής έκθεσης από τους ίδιους θεσμούς (Συμβούλιο της Ευρώπης) για τη μουσουλμανική μειονότητα της δυτικής Θράκης. Ο σκοπός είναι εξόφθαλμος. Στοχεύεται να εξαναγκαστούν οι συντάκτες της έκθεσης να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα που διακυβεύονται στη δυτική Θράκη, αλλά και στη Ρόδο και στην Κω. Διότι, ως γνωστόν, οι λιγοστοί μουσουλμάνοι έλληνες πολίτες της Δωδεκανήσου, η οποία καταχωρήθηκε στην ελληνική επικράτεια το 1947 για την προσφορά της Ελλάδας στην αντίσταση κατά του φασισμού, δεν καλύπτονται από τις διατάξεις περί αμοιβαιότητας που προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 μεταξύ της μουσουλμανικής μειονότητας της δυτικής Θράκης και του ελληνορθόδοξου στοιχείου της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου.
Προβληματισμό προκαλεί η αρθρογραφία που έλαβε χώρα στην ισλαμική «Ζαμάν», καθώς μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι ο συντάκτης ανατρέχει και σε φωνές ημετέρων για να στηρίξει το θεωρητικό του κατασκεύασμα. Με μεγάλη λύπη, λοιπόν, ο αναγνώστης διαπιστώνει ότι ελληνικής καταγωγής συνεργάτες της εφημερίδας, όπως φερ' ειπείν ο Χερκούλ Μιλλάς, επικροτούν την προσπάθεια της Άγκυρας. Ο κ. Μιλλάς, καταθέτοντας την άποψη του στη «ΖΑΜΑΝ» της 8ης Αυγούστου 2008 σε άρθρο με τίτλο «Τα προβλήματα των Τούρκων της Ρόδου μεταφέρονται στην Ευρώπη», δεν διστάζει να αναγάγει κιόλας το ζήτημα σε πολιτικό «πρόβλημα» και να μιλήσει για έλλειψη «πολιτικής βούλησης» εκ μέρους της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας για την «επίλυσή του».
Κ. Βοσπορίτης, ο νεότερος
