Ελληνισμός και Τουρκική επεκτατική πολιτική

Αιγαίο - Κύπρος - Μειονότητες

Εισαγωγή
Το ζήτημα του Αιγαίου καθώς και της μεθοριακής γραμμής ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία καθορίζεται στο μεγαλύτερο κομμάτι της κυρίως με την γνωστή συνθήκη της Λοζάνης καθώς και σε μικρότερη μέρη της με άλλες συνθήκες, όπως για παράδειγμα η συμφωνία για την παράδοση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από την Ιταλία.
Η πραγματικότητα όμως είναι πως ποτέ η Άγκυρα δεν αναγνώρισε ουσιαστικά τα όσα ορίζουν στο μεγαλύτερο κομμάτι αυτές οι συνθήκες, θεωρώντας πως στρατηγικά τα νησιά του Αιγαίου μέχρι τον 25 μεσημβρινό είναι προέκταση του ηπειρωτικού χώρου που κατέχει και θα έπρεπε να έχει τον πλήρη έλεγχο ως εκεί.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και αφού ο κόσμος άρχισε να βγαίνει σιγά σιγά από την φρίκη του, οι επιτελείς της Άγκυρας άρχισαν να εφαρμόζουν με συνέπεια (οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε) τα σχέδια τους για την αναπροσαρμογή όσων θεωρούσαν πως έχασαν και τα εδικαιούντο.
Ξεκίνησαν λοιπόν πρώτα να τακτοποιήσουν τα ανοικτά εσωτερικά μέτωπα φροντίζοντας να μην έχουν προβλήματα με τους Έλληνες που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη (οι Κούρδοι ακόμη δεν είχαν ξεκινήσει ένοπλο αγώνα). Είχαμε λοιπόν τα γνωστά γεγονότα του Σεπτεμβρίου 1955.
Το επόμενο βήμα ήταν να κλείσει το για αυτούς μέτωπο της Κύπρου, εκεί λοιπόν άρχισαν τις επεμβάσεις τους με τους γνωστούς βομβαρδισμούς του 1963/64 δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο πως το μόνο που περίμεναν ήταν απλά την κατάλληλη στιγμή. Μην ξεχνάτε την στρατηγική θέση της Κύπρου σχετικά με την Μέση Ανατολή και τις δυνατότητες που δίνει σε όποιον την ελέγχει για επιτήρησή της και επεμβάσεις.
Είναι σαφές πως το βήμα που έκανε η Τουρκία το 1974 δεν ήταν τίποτα λιγότερο από την εφαρμογή των σχεδίων που για χρόνια ήταν έτοιμα στα συρτάρια και της Άγκυρας αλλά και των Υπουργείων Εξωτερικών μεγάλων χωρών του ΝΑΤΟ. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν το λάθος που θα έκανε η Ελληνική και Ελληνοκυπριακή πλευρά.
Μέχρι στιγμή διακρίνουμε την συνέπεια στην εφαρμογή των σχεδίων της Άγκυρας με μια ευλαβική τήρηση της λογικής να θέλει ένα μείζον επεισόδιο ανά δεκαετία.

Αιγαίο
Έχοντας κλείσει τα μέτωπα των μειονοτήτων (Εκτός Κούρδων βέβαια οι οποίοι πλέον έχουν πάρει τα όπλα) αλλά και της Κύπρου το επόμενο βήμα ήταν το Αιγαίο.
Πάγια επιδίωξη της είναι η διχοτόμησή του στον 25 μεσημβρινό με τον πλήρη έλεγχο της περιοχής.
Κάνω μια παρένθεση, εξηγώντας πως άλλο το γνωστό FIR Αθηνών και άλλο τα εθνικά χωρικά ύδατα και ο εθνικός εναέριος χώρος.
Το πρώτο ταυτίζεται με την μεθόριο με πλήρη έλεγχο όλου του εναέριου χώρου από την Ελλάδα με υπογραφή της Άγκυρας όταν έγινε ο ορισμός του. Το δεύτερο είναι ο εναέριος χώρος και τα χωρικά ύδατα που δικαιούται να έχει υπό τον πλήρη έλεγχό της μια χώρα και εκτείνεται από την οριογραμμή του ηπειρωτικού κορμού ενός νησιού ή της χώρας.
Αυτό ορίζεται παγκοσμίως στα 6 ναυτικά μίλια και για τα δύο (ύδατα-αέρα) με την δυνατότητα κατόπιν της γνωστής συμφωνίας του Montego Bay το 1982 να επεκταθεί στα 12 ναυτικά μίλια. Υπενθυμίζω μια ακόμη κίνηση κλιμάκωσης απο πλευράς Τουρκίας, με την ανακοίνωση πως πιθανή εφαρμογή της συνθήκης απ την Ελλάδα στο Αιγαίο, αποτελεί casus beli δηλαδή αιτία πολέμου.
Ήθελα να ήξερα ήμαστε κυρίαρχο κράτος;
Το παράδοξο της Ελλάδος είναι πως για λόγους έγκαιρης προειδοποίησης μονομερώς από το 1931 με προεδρικό διάταγμα. Είναι κάτι το οποίο έχει γίνει μονομερώς από την πλευράς μας και δεν το αναγνωρίζει το ΝΑΤΟ.
Κλείνω λοιπόν την παρένθεση συνεχίζοντας με τις συνεπείς προσπάθειες της γείτονος μετά το 1974 στο θέατρο του Αιγαίου.
Ξεκινάμε με την πρώτη προσπάθεια εν έτη 1976 και την πρόθεσή της να βγάλει για έρευνες υδρογοναθράκων στο Αιγαίο το ερευνητικό σκάφος "ΧΟΡΑ" κάτι το οποίο τελικά δεν έγινε.
Εν έτη 1987 η συνεπής στρατηγική των ανά τακτικά χρονικά διαστήματα κρίσεων συνεχίστηκε με την προσπάθεια να κάνει έρευνες στο Αιγαίο με το ερευνητικό "Σισμίκ".Η σθεναρή στάση της Ελλάδος και η ετοιμότητα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για κάθε ενδεχόμενο οδήγησε την Τουρκία στο να μην πραγματοποίηση την κίνησή της.
Εννέα χρόνια μετά τον Ιανουάριο του 1996 εν μέσω ακυβερνησίας ένεκα της ασθένειας του εκλεγμένου πρωθυπουργού οι Τούρκοι δεν έχασαν την ευκαιρία.
Με όχημα την κίνηση των δημοσιογράφων της Χουριέτ και στην εξέλιξη της κρίσης που είχε αρχίσει να κλιμακώνεται οι ναυτικές δυνάμεις (κυρίως) των δυο χωρών βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής γύρω από τα νησάκια. Η κατάληξη τραγική, τρεις έλληνες νεκροί και υποστολή της ελληνικής σημαίας από ελληνικό έδαφος για πρώτη φορά τα τελευταία 51 χρόνια (άλλο κεφάλαιο η Κύπρος). Οι γκρίζες ζώνες ήταν πλέον στη ζωή μας...
Επίλογος
Είναι προφανές πως η γείτονα χώρα με συνέπεια προγραμματισμό και τακτική προσπαθεί να επιτύχει τους σκοπούς της.
Σε μια διαρκή κρίση λοιπόν με συνεχής φθορά του ελληνικού κράτους τόσο οικονομικά σε εξοπλιστικά προγράμματα όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό γνωρίζει πως τα όρια της χώρας εξαντλούνται και με μαθηματική ακρίβεια κάποια στιγμή θα καταρρεύσει.
Το ζήτημα λοιπόν είναι προλαβαίνοντας αυτή την κατάρρευση, πότε επιτέλους η ελληνική πλευρά θα αποφασίσει να προασπίσει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού;
Κάθε σοβαρό κράτος αντιδρά και φροντίζει να κάνει σαφές πως δεν είναι δυνατό να επιβουλεύονται τα δικαιώματά του.
Γιατί δεν το κάνει;
Γιατί προτιμά την επιλογή του κατευνασμού όπως έχει περιγραφεί;
Γιατί πολλές φορές η ίδια ακολουθεί πρακτικές που την αποδυναμώνουν;
Γιατί δεν δίνουμε στους πολίτες αυτής της χώρας την πιθανότητα για ένα καλύτερο μέλλον μέσα από τον υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου;
Τα γιατί είναι πολλά και με πολιτικές προεκτάσεις στις οποίες δεν θα επεκταθούμε.
Ο ελληνισμός στην μακραίωνη ιστορία του επιβίωσε χάρις στην θάλασσα και την κατοχή του Αιγαίου... αλήθεια ήμαστε σίγουροι πως ένα διχοτομημένο Αιγαίο με ελληνικά νησιά και εναέριο χώρο (6+6) υπό τουρκική έρευνα και διάσωση θα μπορέσουν να επιβιώσουν από μια πληγωμένη Ελλάδα;
Αν ναι για πόσο... και για πόσο θα αντέξει η ηπειρωτική χώρα και η Θράκη με τον Τούρκο τόσο κοντά;
Θα πρέπει να αποφασίσουμε λοιπόν κάποια στιγμή ενδεχομένως αν θέλουμε να υπάρχουμε ως κράτος ή όχι.
Θέλουμε να είμαστε ανεξάρτητοι ή μήπως εξυπηρετεί κάποιους εγχώριους καλοθελητές να γίνουμε προτεκτοράτο;
Τελειώνοντας σημειώστε κάτι πολύ σημαντικό, η Τουρκία όλες τις μεγάλες κινήσεις της τις έκανε εν μέσω πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα.
Αν αναλύσουμε όλα τα μείζονα επεισόδια ανά δεκαετία θα το διακρίνουμε:
Σεπτεμβριανά 1955: Προεκλογική περίοδος για τις εκλογές του 02/1956
Βομβαρδισμοί 1963/64: Προεκλογική περίοδος για τις εκλογές του 2/1964
Εισβολή 07/1974: Δικτατορία στην Ελλάδα, πτώση της, ακυβέρνητη χώρα.
Άνοιξη 1987: Φαίνεται σαν να μην υπάρχει τίποτα αλλά στην πραγματικότητα ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου βρίσκεται σε προεγχειρητική κατάσταση για την επέμβαση ανοικτής καρδιάς που υπεβλήθη τον επόμενο χρόνο.
Ιανουάριος 1996 Ίμια: Πρακτικά η χώρα είναι ακυβέρνητη, ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός της χώρας βρίσκεται στο νοσοκομείο και πεθαίνει.
20ΧΧ: Κανείς δεν ξέρει την επόμενη φορά, μακάρι πάντως όταν έρθει η ώρα της να έχουμε κατάληξη που δεν θα πληγώσει τον ανεπανόρθωτα τον ελληνισμό.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Casius