26 Μαρτίου 2009

Ανοιχτό ζήτημα η ακτοπλοϊκή σύνδεση της Θεσσαλονίκης με νησιά του Αιγαίου



KAΘΩΣ τα πρώτα σύννεφα στον τουρισμό λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους οι παραγωγικές τάξεις της Θεσσαλονίκης επιμένουν σε ένα αίτημα του οποίου η ικανοποίηση εκκρεμεί την τελευταία τριετία και σχετίζεται με την ανάπτυξη ακτοπλοϊκών συνδέσεων με τα νησιωτικά συγκροτήματα του Αιγαίου και με αφετήριο λιμένα τη Θεσσαλονίκη.

Οι μέχρι σήμερα ενδείξεις περί της διάθεσης των ακτοπλοϊκών επιχειρήσεων να αναπτύξουν δίκτυο από το λιμάνι της «συμπρωτεύουσας» δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας στις παραγωγικές τάξεις που εμμένουν στο αίτημα ούτε βέβαια ανάλογη αισιοδοξία και στις παραγωγικές τάξεις των νησιωτικών συγκροτημάτων που έχουν εκφράσει ήδη τους φόβους τους για την τουριστική κίνηση του φετινού καλοκαιριού. Μάλιστα το εύρος του προβληματισμού είναι τέτοιο που ανατέθηκε σε επιστημονική ομάδα να μελετήσει το όλο θέμα και να εισηγηθεί σχετικά. Ωστόσο μια δέσμη προτάσεων που εδράζονται σε ζητήματα περί το ακτοπλοϊκό, συζητούνται ή εξετάζονται σε αυτή τη χρονική συγκυρία, όπως το μεταφορικό ισοδύναμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι όσον αφορά στο μεταφορικό ισοδύναμο η κρατούσα άποψη είναι ο υπολογισμός της επιδότησης να γίνεται με την αρχή του μεταφορικού ισοδύναμου. Δηλαδή το ποσό που θα καταβάλλεται για κάθε διανυόμενο ναυτικό μίλι να είναι ίσο με το ποσό που ισχύει στη στεριά σε αντιστοιχία χιλιομετρική. Υπενθυμίζεται ότι ο συγκεκριμένος τρόπος υπολογισμού της επιδότησης έχει προταθεί από επιστημονικούς φορείς και την ΚΕΔΚΕ και εφαρμόζεται στη Γαλλία ενώ η επιστημονική ομάδα που ασχολήθηκε με το ζήτημα εκτιμά ότι αυτός ο τρόπος θα κάνει ελκυστικότερες τις γραμμές και θα προκαλέσει ανταγωνισμό στους διαγωνισμούς. Μελέτες εκτιμούν ότι με την εφαρμογή του μεταφορικού ισοδύναμου οι τιμές θα πέσουν στο 1/10, οπότε η διαφορά θα καλύπτεται από το κράτος.

Συζήτηση γίνεται και για την ενθάρρυνση ανάπτυξης συνεργιών μεταξύ φορέων της αυτοδιοίκησης, οικονομικών φορέων και ακτοπλοϊκών επιχειρήσεων για τη δρομολόγηση πλοίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογες συζητήσεις έχουν γίνει και σε νησιωτικά συγκροτήματα του Aνατολικού Αιγαίου με άγονες προσεγγίσεις, όπου κατά κύριο λόγο οι συμβάσεις δημόσιας υπηρεσίας είναι ζωτικής σημασίας για τις τοπικές κοινωνίες. Στον ίδιο καμβά επίσης, κρατούσα άποψη είναι ότι οι τοπικές κοινωνίες μέσω της αυτοδιοίκησης θα πρέπει να μετέχουν ενεργότερα σε ένα όργανο αρμοδιότητα του οποίου θα είναι ο συγκερασμός των θέσεων για τις ακτοπλοϊκές συνδέσεις, ώστε να είναι εφικτή η σχηματοποίηση της δυνατόν καλύτερης πολιτικής από το αρμόδιο υπουργείο. Υπενθυμίζεται στο σημείο αυτό ότι σχετικά πρόσφατα η ηγεσία του Yπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής είχε εξαγγείλει τη δημιουργία ειδικών οργάνων σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στην ατζέντα των οποίων εμπεριέχεται και η δέσμη των ζητημάτων που σχετίζονται με τη βελτίωση των συγκοινωνιακών συνδέσεων των νησιωτικών συγκροτημάτων, μικρών και μεγάλων, και βέβαια με το ακτοπλοϊκό ζήτημα.

Εξάλλου καθώς οι ακτοπλοϊκές επιχειρήσεις και γενικότερα οι ναυτιλιακές εταιρίες της επιβατηγού ναυτιλίας θέτουν μετ'Α επιτάσεως το ζήτημα του εξορθολογισμού των υπέρ τρίτων εισφορών έχει διαμορφωθεί και μία πρόταση η οποία θέλει τα ποσά που συλλέγονται από τις εισφορές αυτές να χρησιμοποιούνται για χρηματοδότηση γραμμών δημοσίου συμφέροντος υπό την προϋπόθεση ότι θα εκπονηθεί ειδική μελέτη για τις συνδέσεις με αφετήριο λιμένα αυτόν της Θεσσαλονίκης.