Από δρυ και από πέτρα 
- ένα βιβλίο που χαράζεται στη ψυχή και στη καρδιά
της Θεοδοσία Κοντζόγλου
Με τη φροντίδα της δημοσιογράφου Καλλιόπης Δράκου - υπεύθυνης της Λέσχης Βιβλίου "ΦΩΣ" του Συλλόγου Αποφοίτων της Ιωνιδείου Σχολής έγινε η παρουσίαση του βιβλίου της Νοέλ Μπάξερ। η οποία στο τέλος χάρησε αμέτρητα αυτόγραφα όπως αυτό που χαρίζει στη φωτογραφία στον Ναυπηγό Γρηγόρη Κουναμά
Κυπριακής καταγωγής। Καταπληκτική υπήρξε η ανάλυση του βιβλίου από την ιστορικό-φιλόλογο Αρχοντία Παπαδοπούλου। Στο κοινό η Λέσχη Βιβλίου ΦΩΣ επεφύλαξε και μια ιδιαίτερη έκπληξη με τη μεταφορά αποσπάσματος του βιβλίου σε θεατρική μορφή με τη συμμετοχή τεσσάρων ηθοποιών.
Νοέλ;
Νοέλ Μπάξερ!
Το όνομά της ...Νοέλ, μου θύμισε ένα από τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που λέγαμε στο γυμνάσιο όπου η madame των Γαλλικών επέμενε να παρουσιάσουμε στη
Χριστουγεννιάτική μας γιορτή। Noel, Νoel voice le redunder… ή κάπως έτσι।
Γεννήθηκα στην Αθήνα, την άκουσα να μου λέει στο τηλέφωνο, από Άγγλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα.
Υποτίθεται ότι θα μιλούσαμε για 3 ή 4 λεπτά. Για να κλείσουμε το ραντεβού της Κυριακής όπου θα παρουσίαζα τη συγγραφέα του βιβλίου «Από δρυ παλιά και πέτρα». Είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, αλλά όχι το πρώτο της έργο. Όταν έγραψε για πρώτη φορά, το έκανε για τη κορούλα της που σήμερα είναι 10 χρονών. Της έγραψες παραμύθια τα οποία δεν εξέδωσε ποτέ. «Είναι δικά της, μόνο δικά της» την άκουσα να μου λέει. Και ύστερα βαλθήκαμε να μιλάμε για τη συγγραφή των βιβλίων, για τον τρόπο που «στήνει» τους χαρακτήρες, για το κάτι περισσότερο που δίνει στον έναν και το κάτι διαφορετικό με το οποίο «κτίζει» στον άλλο χαρακτήρα του βιβλίου.
Μιλήσαμε για το πρώτο της αυτό μυθιστόρημα, που οργώνει κυριολεκτικά τον 20ο αιώνα, περνώντας από τις αλησμόνητες πατρίδες, τη Σμύρνη, τη Κερύνεια, - τη δική μου Κερύνεια – κι ύστερα το Αιδίνι, την Αθήνα, ως και την μακρινή Ινδία. Μιλήσαμε για τις έρευνες που έκανε μέσα από συγγράμματα και ιστορικά βιβλία, μιλήσαμε για συναισθήματα, για χαρακτήρες, για τις ώρες που καθόταν καθημερινά από τις 8.00 το πρωί μέχρι τις 2.00 το μεσημέρι για να το γράψει, για τους τέσσερις μήνες που κράτησε η όλη προσπάθεια, για το συνδυασμό της συγγραφικής εργασίας με τα καθήκοντα της μαμάς... Και τελικά μιλήσαμε για ώρα, για ώρες...
Η Νοέλ Μπάξερ ανέτειλε μέσα στην ελληνική λογοτεχνία και ο ήλιος της σκαρφάλωσε αυτόβουλα και μεσουρανεί από το πρώτο της μυθιστόρημα καθώς από τον Ιούνιο του 2008 που εκδόθηκε, έφθασε στα χέρια μου ένα αντίτυπο της 17ης χιλιάδας. Και είναι ακόμα 2 Νοεμβρίου 2008.
Και τώρα;
Στη λέσχη βιβλίου "Φως" των αποφοίτων της Ιωνιδίου Σχολής, η Νοέλ Μπάξερ δέχθηκε τα καλύτερα και θερμότερα σχόλια για το καταπληκτικό βιβλίο της από ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών που κατέκλεισαν τον χώρο το βράδυ της 16ης Φεβρουαρίου। Αποσπάσματα από το βιβλίο ανέγνωσε η εκπληκτική ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη, η οποία και συγκίνησε το κοινό ενώ δάκρύα απέδρασαν και από τα δικά της μάτια όταν με τη φωνή της μετέφερε την απόγνωση της κόρης που αναζητούσε τη δική της χαμένη μάνα। Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία της η κ। Μαρία Ιωάννου, (δεξιά)δήμαρχος της αλησμόνητης Κυπριακής πόλης Κερύνεια. Στη φωτογραφία με τη σειρά από αριστερά: Νοέλ Μπάξερ, Θεοδοσία Κοντζόγλου, Αιμιλία Υψηλάντη, Μαρία Ιωάννου.
«Ήρθε η ώρα να σου πω για το σκισμένο γράμμα, για ένα τόπι κασμίρι και για μια Κύπρια που μύριζε η αγκαλιά της πασχαλιά. Για μια μαγευτική πόλη, τη Σμύρνη μου, που κάηκε σαν φωτογραφία και για ένα πλοίο που μετέφερε μια γυναίκα που έσταζε γάλα. Για μια Τουρκάλα που χάθηκε και σώθηκε μόνο το τραγούδι της. Κι αν θέλεις, μόνο αν το θέλεις, θα σε αφήσω να κρατήσεις στα χέρια σου τα δυο μονάκριβα κλειδιά μου, του σπιτιού στο Αϊδίνι και του σπιτιού στη Σμύρνη. Από το Αϊδίνι και τη Σμύρνη ως την Κύπρο, την Αθήνα και την εξωτική Ινδία, ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας σύγχρονης Πηνελόπης με φόντο τις Χαμένες Πατρίδες. Γύρω από την Πηνελόπη, σαν γαϊτανάκι, πρόσωπα που τη σημάδεψαν: η Ζόι, ο Καλφατζής που "ξέρει να σώζει", ο Παρασκευάς με το "παρασκευάκι" του, η Κατίνα που ο "Ιορδάνης της πέθανε", ο βροχερός Φίλιππος και ο φωτεινός Φώτης, η μαγείρισσα η Φραγκώ… Ένα πληθωρικό μυθιστόρημα, που στριφογυρίζει με τρυφερότητα γύρω από την ιστορία του ελληνικού 20ου αιώνα, πλημμυρισμένο με εικόνες και μυρωδιές εποχής.
Για όποιον επιθυμεί μια απευθείας επικοινωνία με τη συγγραφέα, υπάρχει το προσωπικό της ιστολόγιο: http://noellebaxer.psixhogios.gr
- ένα βιβλίο που χαράζεται στη ψυχή και στη καρδιάτης Θεοδοσία Κοντζόγλου
Με τη φροντίδα της δημοσιογράφου Καλλιόπης Δράκου - υπεύθυνης της Λέσχης Βιβλίου "ΦΩΣ" του Συλλόγου Αποφοίτων της Ιωνιδείου Σχολής έγινε η παρουσίαση του βιβλίου της Νοέλ Μπάξερ। η οποία στο τέλος χάρησε αμέτρητα αυτόγραφα όπως αυτό που χαρίζει στη φωτογραφία στον Ναυπηγό Γρηγόρη Κουναμά
Κυπριακής καταγωγής। Καταπληκτική υπήρξε η ανάλυση του βιβλίου από την ιστορικό-φιλόλογο Αρχοντία Παπαδοπούλου। Στο κοινό η Λέσχη Βιβλίου ΦΩΣ επεφύλαξε και μια ιδιαίτερη έκπληξη με τη μεταφορά αποσπάσματος του βιβλίου σε θεατρική μορφή με τη συμμετοχή τεσσάρων ηθοποιών.
Νοέλ;
Νοέλ Μπάξερ!
Το όνομά της ...Νοέλ, μου θύμισε ένα από τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που λέγαμε στο γυμνάσιο όπου η madame των Γαλλικών επέμενε να παρουσιάσουμε στη
Χριστουγεννιάτική μας γιορτή। Noel, Νoel voice le redunder… ή κάπως έτσι।
Γεννήθηκα στην Αθήνα, την άκουσα να μου λέει στο τηλέφωνο, από Άγγλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα.
Υποτίθεται ότι θα μιλούσαμε για 3 ή 4 λεπτά. Για να κλείσουμε το ραντεβού της Κυριακής όπου θα παρουσίαζα τη συγγραφέα του βιβλίου «Από δρυ παλιά και πέτρα». Είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, αλλά όχι το πρώτο της έργο. Όταν έγραψε για πρώτη φορά, το έκανε για τη κορούλα της που σήμερα είναι 10 χρονών. Της έγραψες παραμύθια τα οποία δεν εξέδωσε ποτέ. «Είναι δικά της, μόνο δικά της» την άκουσα να μου λέει. Και ύστερα βαλθήκαμε να μιλάμε για τη συγγραφή των βιβλίων, για τον τρόπο που «στήνει» τους χαρακτήρες, για το κάτι περισσότερο που δίνει στον έναν και το κάτι διαφορετικό με το οποίο «κτίζει» στον άλλο χαρακτήρα του βιβλίου.
Μιλήσαμε για το πρώτο της αυτό μυθιστόρημα, που οργώνει κυριολεκτικά τον 20ο αιώνα, περνώντας από τις αλησμόνητες πατρίδες, τη Σμύρνη, τη Κερύνεια, - τη δική μου Κερύνεια – κι ύστερα το Αιδίνι, την Αθήνα, ως και την μακρινή Ινδία. Μιλήσαμε για τις έρευνες που έκανε μέσα από συγγράμματα και ιστορικά βιβλία, μιλήσαμε για συναισθήματα, για χαρακτήρες, για τις ώρες που καθόταν καθημερινά από τις 8.00 το πρωί μέχρι τις 2.00 το μεσημέρι για να το γράψει, για τους τέσσερις μήνες που κράτησε η όλη προσπάθεια, για το συνδυασμό της συγγραφικής εργασίας με τα καθήκοντα της μαμάς... Και τελικά μιλήσαμε για ώρα, για ώρες...
Η Νοέλ Μπάξερ ανέτειλε μέσα στην ελληνική λογοτεχνία και ο ήλιος της σκαρφάλωσε αυτόβουλα και μεσουρανεί από το πρώτο της μυθιστόρημα καθώς από τον Ιούνιο του 2008 που εκδόθηκε, έφθασε στα χέρια μου ένα αντίτυπο της 17ης χιλιάδας. Και είναι ακόμα 2 Νοεμβρίου 2008.
Και τώρα;
Στη λέσχη βιβλίου "Φως" των αποφοίτων της Ιωνιδίου Σχολής, η Νοέλ Μπάξερ δέχθηκε τα καλύτερα και θερμότερα σχόλια για το καταπληκτικό βιβλίο της από ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών που κατέκλεισαν τον χώρο το βράδυ της 16ης Φεβρουαρίου। Αποσπάσματα από το βιβλίο ανέγνωσε η εκπληκτική ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη, η οποία και συγκίνησε το κοινό ενώ δάκρύα απέδρασαν και από τα δικά της μάτια όταν με τη φωνή της μετέφερε την απόγνωση της κόρης που αναζητούσε τη δική της χαμένη μάνα। Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία της η κ। Μαρία Ιωάννου, (δεξιά)δήμαρχος της αλησμόνητης Κυπριακής πόλης Κερύνεια. Στη φωτογραφία με τη σειρά από αριστερά: Νοέλ Μπάξερ, Θεοδοσία Κοντζόγλου, Αιμιλία Υψηλάντη, Μαρία Ιωάννου.
«Ήρθε η ώρα να σου πω για το σκισμένο γράμμα, για ένα τόπι κασμίρι και για μια Κύπρια που μύριζε η αγκαλιά της πασχαλιά. Για μια μαγευτική πόλη, τη Σμύρνη μου, που κάηκε σαν φωτογραφία και για ένα πλοίο που μετέφερε μια γυναίκα που έσταζε γάλα. Για μια Τουρκάλα που χάθηκε και σώθηκε μόνο το τραγούδι της. Κι αν θέλεις, μόνο αν το θέλεις, θα σε αφήσω να κρατήσεις στα χέρια σου τα δυο μονάκριβα κλειδιά μου, του σπιτιού στο Αϊδίνι και του σπιτιού στη Σμύρνη. Από το Αϊδίνι και τη Σμύρνη ως την Κύπρο, την Αθήνα και την εξωτική Ινδία, ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας σύγχρονης Πηνελόπης με φόντο τις Χαμένες Πατρίδες. Γύρω από την Πηνελόπη, σαν γαϊτανάκι, πρόσωπα που τη σημάδεψαν: η Ζόι, ο Καλφατζής που "ξέρει να σώζει", ο Παρασκευάς με το "παρασκευάκι" του, η Κατίνα που ο "Ιορδάνης της πέθανε", ο βροχερός Φίλιππος και ο φωτεινός Φώτης, η μαγείρισσα η Φραγκώ… Ένα πληθωρικό μυθιστόρημα, που στριφογυρίζει με τρυφερότητα γύρω από την ιστορία του ελληνικού 20ου αιώνα, πλημμυρισμένο με εικόνες και μυρωδιές εποχής.
Για όποιον επιθυμεί μια απευθείας επικοινωνία με τη συγγραφέα, υπάρχει το προσωπικό της ιστολόγιο: http://noellebaxer.psixhogios.gr
