Το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία το 1981 υποσχόμενο ότι θα καταργήσει το «κράτος της δεξιάς». Και το έκανε. Διέλυσε το «κράτος της δεξιάς» και στη θέση του οικοδόμησε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που αποκαλείται έκτοτε «σύστημα ΠΑΣΟΚ». Όλα αυτά με έναν αδίστακτο αριστερό βερμπαλισμό και μια συνεχή δημιουργία εντυπώσεων.
Στην αρχή, κανενός δεν ίδρωνε το αυτί. Το πολιτικό χρήμα μπορούσε να ρέει ανενόχλητο, εφόσον δεν πείραζε κατεστημένα συμφέροντα. Όταν όμως ο Ανδρέας έβαλε τον Κοσκωτά να στήσει ένα νέο εκδοτικό συγκρότημα, για να απεμπλακεί από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του Λαμπράκη, του Τεγόπουλου και του Μπόμπολα, έφτασε και το πολιτικό τέλος του - κάτι ανάλογο αλλά στο πιο ξεφτιλέ επιχειρείται και τώρα, για να μην λέμε ονόματα.
Μετά την πρώτη οκταετία του ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε, το διάλειμμα Μητσοτάκη, μετά η επαναφορά του Ανδρέα και τέλος η οκταετία του κ. Σημίτη. Που χαρακτηρίζεται από την πλήρη κυριαρχία της διαπλοκής, αρχής γενομένης από την περίφημη «σύσκεψη της Μ. Βρετανίας» (Β. Παπανδρέου, Βαρδινογιάννης, Κόκκαλης, Κοπελούζος κλπ) όπου μοιράστηκε η πίτα - και ακολούθησαν τα εξοπλιστικά προγράμματα, τα κατασκευαστικά έργα, το Χρηματιστήριο και η «Ολυμπιάδα».
Με αυτά και με άλλα το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» έφτασε στο τέλος του - κουράστηκε και το ίδιο και οι διαπλεκόμενοι που το στήριζαν και κυρίως ο κόσμος που βαρέθηκε να τον κλέβουν αδιάντροπα.
Φτάσαμε έτσι στις εκλογές της 7η Μαρτίου 2004, τότε που ο Κώστας Καραμανλής, ένας νέος και αδοκίμαστος πολιτικός, ανέβηκε στην εξουσία, υποσχόμενος ότι θα καταπολεμήσει την διαπλοκή και τη διαφθορά.
Από τότε λες και δεν πέρασε ούτε μια ημέρα σε ότι αφορά την πολιτική διαφθορά. Μια από τα ίδια και χειρότερα. Η μόνη ορατή διαφορά είναι η αντικατάσταση του συστήματος ΠΑΣΟΚ από τις παρέες και τις κουμπαριές - από τον περιορισμό δηλαδή της λεηλασίας σε λιγότερους - εξ ου και η σύγκρουση με τους «νταβατζήδες».
Και τι βλέπουμε σήμερα ; Τους ίδιους διαπλεκόμενους μεγαλοεκδότες να διαμορφώνουν ένα ανάλογο σκηνικό με εκείνο το 2004. Ο «Κωστάκης» που έγινε «Κώστας», ξαναγίνεται «Κωστάκης» και ο «Γιωργάκης», «Γιώργος». Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο Καραμανλής έγινε πρωθυπουργός, ενώ κάποτε δεν το περίμενε ούτε στα πιο τρελά όνειρά του, έτσι ελπίζει να γίνει τώρα και ο Γιώργος.
Το ηθικό πλεονέκτημα του Καραμανλή και της ΝΔ το 2004 μεταποιήθηκε σε βίλες, υπεράκτιες εταιρείες, βλαχαδερής χλιδής τετρακίνητες bagnoles και εξωφρενικής αισθητικής κότερα….Ο προκλητικός σήμερα στην Ελλάδα πλούτος είναι τα κλοπιμαία του κομματικού κράτους που έστησε το ΠΑΣΟΚ και του διάδοχου κομματικού κράτους που έστησε η «Νέα Δημοκρατία»
Η πολιτική ατζέντα του 2004 παραμένει, λοιπόν, ως είχε. Το κύριο πολιτικό ζήτημα είναι πάντα η πολιτική διαφθορά και η διαπλοκή.
Αλλά δεν υπάρχουν προς το παρόν συνταγές για έξοδο από το αδιέξοδο.
Τι απομένει; Μόνο η οργή αποδεσμεύει από τον αφιονισμό του οπαδού και γεννάει λύση.
πηγή By Factorx
