Σε μια χώρα που το δημόσιο χρήμα ρέει άφθονο... αλλά όχι προς το δημόσιο συμφέρον, το έργο-φάντασμα του περιφερειακού δρόμου της Σάμου αποτελεί το πιο χτυπητό παράδειγμα της απόλυτης περιφρόνησης προς τον πολίτη, τον φορολογούμενο, τη λογική.
Το έργο που δεν τελειώνει ποτέ, και όταν τελειώνει... γκρεμίζεται. Με απανωτές εργολαβίες, "έκτακτες" παρεμβάσεις, επιτροπές, αναθέσεις, μελέτες επί μελετών, και τελικά – για ακόμα μία φορά – «σταθεροποιήσεις» στο ίδιο ακριβώς κομμάτι του δρόμου που καταρρέει χρόνια τώρα. Όχι από τη φύση, αλλά από τη διαχρονική πολιτική αδιαφορία, τις κακοτεχνίες και την ύποπτη διαχείριση πόρων.
Έπρεπε η εισαγγελική αρχή να ξετυλίξει το κουβάρι της διασπάθισης δημόσιου χρήματος,
Αντί να ελεγχθούν τα έργα, οι εργολάβοι, οι υπεύθυνοι της τοπικής και κεντρικής διοίκησης που υπέγραφαν και πληρώνονταν, θάβονται τα ερωτήματα κάτω από μπαλώματα ασφάλτου και κορδέλες εγκαινίων χωρίς ουσία.
Η Σάμος δεν είναι σκηνικό. Είναι νησί με ανθρώπους που ζουν, κινούνται, πληρώνουν και δικαιούνται δρόμους που δεν τους κοροϊδεύουν.
Πόσα εκατομμύρια ακόμα θα «σταθεροποιήσουν» το ίδιο σημείο; Πόσες εργολαβίες χρειάζονται για να γίνει ένα έργο σωστά από την αρχή; Και κυρίως, πόσες φορές θα ανεχθούμε το ίδιο έργο να γίνεται θέατρο σκοτεινών συμφερόντων εις βάρος μας;
Περιφερειακός δρόμος
Το χρονικό μιας διαρκούς κοροϊδίας.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ… γκρεμιζόταν.
Και τώρα; Το "σταθεροποιούν" – πάλι. Ξανά. Με νέα κονδύλια. Με νέα εργολαβία. Με νέα υπόσχεση ότι αυτή τη φορά... θα κρατήσει.
Πόσα εκατομμύρια ακόμα θα πεταχτούν σ’ αυτό το έργο-μπάλωμα;
Πόσοι υπέγραψαν, πληρώθηκαν και χάθηκαν χωρίς καμία απολογία;
Πού είναι η εισαγγελία να ερευνήσει τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος;
Γιατί οι πολίτες της Σάμου πρέπει να κυκλοφορούν μέσα σε εργοτάξια-νάρκες, με κίνδυνο τη ζωή τους;
Αυτή η εικόνα δεν δείχνει "ανάπτυξη".
Δείχνει διαχρονική εγκατάλειψη, προκλητική ατιμωρησία και σκόπιμη ανικανότητα.
Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμα.
Οι φορολογούμενοι δεν είναι κουμπαράς εργολάβων.
Η Σάμος δεν είναι εργοτάξιο διαρκείας.
Αρκετά με τα έργα-βιτρίνες και τις εργολαβίες φάντασμα.
Η κοινωνία απαιτεί λογοδοσία – και θα την έχει.
