Επειδή βλέπουμε στη διαύγεια ο δήμος ανατολικής Σάμου χορηγεί παράταση ωραρίου λειτουργίας μουσικής και από την άλλη ....να παρεμβαίνει η αστυνομία ....αν η χορήγηση παράτασης ωραρίου λειτουργίας είναι νόμιμη γιατί οι ιδιοκτήτες εστίασης δεν βγάζουν απλά άδειες παράτασης ωραρίου;
Για τα κέντρα που λειτουργούν σε ανοικτό
χώρο μέχρι την 02:00 ώρα αναφέρει η απόφαση με προϋποθέσεις !!!
.jpeg)
Στη Σάμο, το τελευταίο διάστημα παρατηρείται ένα φαινόμενο που προκαλεί εύλογα ερωτήματα στην τοπική κοινωνία και ιδιαίτερα στους επαγγελματίες της εστίασης και της ψυχαγωγίας: ενώ από τη μία πλευρά η Αστυνομία πραγματοποιεί συλλήψεις και επιβολή προστίμων για παραβάσεις του ωραρίου μουσικής, από την άλλη ο Δήμος Ανατολικής Σάμου εγκρίνει παρατάσεις ωραρίου για τα ίδια καταστήματα.
Πώς γίνεται ένα κατάστημα, το οποίο λειτουργεί με άδεια μουσικής και έχει πάρει παράταση από τον Δήμο να οδηγείται σε αυτόφωρη διαδικασία λόγω "παραβίασης ωραρίου"; Πρόκειται για διοικητική ασυνέπεια ή για ελλιπή εφαρμογή της νομοθεσίας;
Η απάντηση δεν είναι απλή, αλλά η αντίφαση είναι ξεκάθαρη. Σύμφωνα με την Αστυνομική Διάταξη 3/96, η μουσική επιτρέπεται μέχρι τις 23:00 το καλοκαίρι και μέχρι τις 22:00 τον χειμώνα, με δυνατότητα παράτασης μέχρι τις 02:00 ή 03:00 υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Αυτή η παράταση μπορεί να δοθεί από τον Δήμο, εφόσον υποβληθεί αίτηση και προσκομιστεί τεχνική έκθεση ηχοπροστασίας, ιδιαίτερα για υπαίθριους χώρους.
Ωστόσο, η ύπαρξη της άδειας δεν αρκεί. Αν το κατάστημα δεν τηρεί τα τεχνικά όρια, ξεπερνά τα decibel, ή δεν διαθέτει πλήρη τεκμηρίωση, τότε η αστυνομική παρέμβαση είναι βάσιμη. Όμως όταν οι άδειες δίνονται από τον Δήμο χωρίς αποτελεσματικό έλεγχο, τότε η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο τους επαγγελματίες.
Το πρόβλημα εντοπίζεται στην έλλειψη συντονισμού ανάμεσα στον Δήμο και την Αστυνομία. Ο Δήμος χορηγεί άδειες ωραρίου μουσικής χωρίς να διασφαλίζει τον έλεγχο εφαρμογής των τεχνικών προϋποθέσεων, ενώ η Αστυνομία, λειτουργώντας βάσει των δικών της κανονισμών, εστιάζει αποκλειστικά στην επιτόπια διατάραξη.
Το αποτέλεσμα είναι μια παράλογη κατάσταση όπου η ίδια επιχείρηση μπορεί να θεωρείται νόμιμη από τον Δήμο και παραβάτης από την Αστυνομία.
Η πραγματικότητα αυτή φέρνει σε δύσκολη θέση τόσο τους επιχειρηματίες όσο και τους κατοίκους. Οι πρώτοι αισθάνονται εκτεθειμένοι νομικά, ενώ οι δεύτεροι νιώθουν ότι οι ενοχλήσεις δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς. Το αποτέλεσμα είναι ένα κλίμα ανασφάλειας και αμοιβαίας καχυποψίας.
Οφείλουμε, ως κοινωνία και θεσμοί, να απαιτήσουμε μεγαλύτερη συντονισμένη δράση ανάμεσα σε Δήμο και Αστυνομία. Οι παρατάσεις να δίνονται με διαφάνεια και αυστηρό έλεγχο. Η Αστυνομία να δρα με βάση τα πραγματικά δεδομένα και όχι απλώς καταγγελίες, και οι επαγγελματίες να συμμορφώνονται πλήρως με τους τεχνικούς όρους.
Η λύση δεν είναι ούτε η σιωπή, ούτε η γενική απαγόρευση. Είναι ο σεβασμός στον κανόνα, η ισορροπία μεταξύ ψυχαγωγίας και κοινής ησυχίας, και η σαφής γραμμή μεταξύ άδειας και αυθαιρεσίας.
Όταν η Διοίκηση στέλνει διπλά και αντικρουόμενα μηνύματα στους πολίτες, το πρόβλημα δεν είναι μόνο νομικό ή διοικητικό – είναι βαθιά πολιτικό και κοινωνικό. Και η επίλυσή του απαιτεί συνεννόηση, υπευθυνότητα και κυρίως, διάθεση να υπηρετηθεί το κοινό καλό, χωρίς εξυπηρετήσεις και χωρίς εξιλαστήρια θύματα.
