26 μήνες μετά την τραγωδία των Τεμπών, η πολιτική σκηνή της χώρας καλείται να αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιας από τις πιο φρικτές καταστάσεις στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων. Στο προσκήνιο βρίσκεται η στάση των βουλευτών της Ν.Δ., οι οποίοι, κατά την διάρκεια των προανακριτικών διαδικασιών, είχαν απορρίψει τη διερεύνηση και είχαν σπεύσει να χειροκροτήσουν τον αυταρχισμό και την αδιαφορία που χαρακτήριζαν την εποχή πριν από την τραγωδία.
Αυτό που φαντάζει σήμερα ως αδιανόητο, ήταν τότε μια πραγματικότητα: οι βουλευτές που αρνούνταν να αναγνωρίσουν την έκταση των ευθυνών, τώρα προσπαθούν να κατανοήσουν ότι οι προειδοποιήσεις ήταν σαφείς και υπήρξαν δεκάδες ειδοποιήσεις και εξώδικα που είχαν ήδη αναδείξει την επικινδυνότητα της κατάστασης. Περίπου 175 προειδοποιήσεις και εξώδικα είχαν περάσει χωρίς αντίκρισμα, κι όμως η κυβέρνηση της Ν.Δ. αρνείτο να αναλάβει τις ευθύνες της.
Η "τιμιότητα" που συχνά επικαλούνται οι πολιτικοί, δεν μπορεί να είναι το άθροισμα της συνειδητής αποσιώπησης ή αδιαφορίας. Η ευθύνη των πολιτικών είναι να προστατεύουν την ασφάλεια των πολιτών τους, να ακούνε και να δρουν όταν οι προειδοποιήσεις είναι σαφείς και κατανοητές. Δεν μπορεί να αποτελεί πολιτική επιλογή η καθυστέρηση της αντίδρασης, η αμφισβήτηση των δεδομένων και η παραπλάνηση της κοινής γνώμης.
Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι όχι μόνο η δημόσια αποδοχή των λαθών, αλλά και η πολιτική κάθαρση. Οι πολίτες απαιτούν δικαιοσύνη και διαφάνεια. Δεν είναι αρκετό να "καταλάβουν" οι υπεύθυνοι τώρα, δύο χρόνια μετά. Πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη τους και να φροντίσουν ώστε τέτοιες τραγωδίες να μην επαναληφθούν ποτέ ξανά.
Η ειλικρίνεια και η τιμιότητα δεν κερδίζονται μόνο με λόγια, αλλά με πράξεις. Και η πράξη σήμερα είναι η αναγνώριση των λαθών και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του κόσμου, μέσα από την άμεση και ουσιαστική αλλαγή στον τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό σύστημα και η δημόσια διοίκηση.
