Η αμφισβήτηση των προθέσεων της κυβέρνησης απο συντριπτικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας συνοδεύεται πλέον και από την αμφισβήτηση στο εσωτερικό της ΝΔ
Είναι απολύτως αντιφατικό και προβληματικό να τοποθετείται στη θέση του υπουργείου Ενέργειας ένας υφυπουργός, ο Νίκος Τσάφος, που τα προηγούμενα χρόνια εξυπηρετούσε επιχειρηματικά συμφέροντα της Τουρκίας, αρθρογραφώντας μάλιστα ενθέρμως για τις μεγάλες δυνατότητες της γειτονικής χώρας. Προκαλεί ακόμα περισσότερα ερωτήματα το γεγονός ότι ο κ. Τσάφος ήταν σύμβουλος του κ. Μητσοτάκη σε θέματα ενέργειας, αν και ήταν πρόσφατη η ενασχόλησή του στον ιδιωτικό τομέα (ΗΠΑ κ.α.) με θέματα ενέργειας, μεταξύ των οποίων και σχέδια που εξυπηρετούσαν την Τουρκία.
Είναι απολύτως ασύμβατο ένας άνθρωπος που εξυπηρετούσε (ως ιδιώτης) επενδυτικά συμφέροντα στην Τουρκία και της Τουρκίας να τοποθετείται αμέσως μετά (ή και ταυτόχρονα;) σε καίριες θέσεις για τα συμφέροντα της Ελλάδας. Το θέμα ξεπερνά την αντίληψη ότι «κάθε λομπίστας μπορεί να μας είναι χρήσιμος». Γιατί πολύ απλά η υπόθεση αφορά κρατικά συμφέροντα. Όσα συνέβησαν στην Κάσο είναι ενδεικτικά της τουρκικής εχθρικής πολιτικής έναντι της Ελλάδας και των συμφερόντων της. Μία από τις ουσιαστικές διαφορές της Ελλάδας με την Τουρκία είναι η προσπάθεια της Άγκυρας να εμποδίσει τα ενεργειακά σχέδια της Ελλάδας, τις νόμιμες προσπάθειές της να αξιοποιήσει τον δικό της πλούτο αλλά και τη δική της γεωγραφική θέση. Το λεγόμενο τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι μία ενέργεια που αποβλέπει ακριβώς στο να εμποδίσει τα ελληνικά συμφέροντα. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να τοποθετείται στο υπουργείο Ενέργειας ο άνθρωπος που μόλις χθες εξυπηρετούσε τα εντελώς αντίθετα συμφέροντα; Πώς είναι δυνατόν να διαπραγματευτεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος τα ελληνικά συμφέροντα έναντι της Τουρκίας;
Τα ερωτήματα δεν αφορούν ούτε τον πατριωτισμό του ούτε την επαγγελματική του επάρκεια. Αφορούν την ίδια την αντικειμενική δυνατότητά του να το πράξει και το ασυμβίβαστο επί της ουσίας. Πλέον όμως δεν αφορούν μόνο τον κ. Τσάφο, αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τις επιλογές του. Η αξιοποίηση εμπειριών και γνώσεων είναι αποδεκτή και δικαίωμα του πρωθυπουργού. Αυτό, όμως, που δεν είναι αποδεκτό είναι να καθιστά κυβερνητικούς εκπροσώπους και διαχειριστές εθνικών συμφερόντων ανθρώπους που έως χθες υπηρετούσαν κάτι εντελώς αντίθετο. Ο κ. Μητσοτάκης έχει δείξει πολλές φορές ότι προτιμά τα λόμπι και τους λομπίστες στην άσκηση της κρατικής πολιτικής. Η μετάβαση από το λόμπι στην κρατική θέση είναι μια επικίνδυνη ακροβασία, που όπως είπαμε εγείρει πάμπολλα ερωτήματα.
Ούτε η Ν.Δ. το αντέχει
Ο ορισμός του Ν. Τσάφου στη θέση του υφυπουργού Ενέργειας προκαλεί περισσότερες αναταράξεις στη Ν.Δ. αλλά και γενικά στο κυβερνητικό στρατόπεδο από τις αναταράξεις που προκάλεσαν ο διορισμός και η τάχιστη αποχώρηση Δοξιάδη. Από την ώρα της τοποθέτησης του κ. Τσάφου έρχονται συνεχώς αποκαλύψεις για άρθρα και απόψεις του από το πρόσφατο παρελθόν που αφορούν την Τουρκία. Η αμφισβήτηση των προθέσεων της κυβέρνησης και προσωπικά ακόμα και του πρωθυπουργού από συντριπτικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας συνοδεύεται πλέον και από την αμφισβήτηση στο εσωτερικό του κόμματος της Ν.Δ., όπως και συνολικά στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Η ραγδαία πτώση της επιρροής της κυβέρνησης της Ν.Δ. και της δημοτικότητας του Κ. Μητσοτάκη δημιουργεί αβεβαιότητες στο κυβερνών κόμμα. Η ανησυχία για την πορεία μεγαλώνει και αυτό με τη σειρά του προκαλεί εσωτερικές αμφισβητήσεις των επιλογών και των προθέσεων του πρωθυπουργού.
Αυτή η κατάσταση αποτυπώθηκε και στον τελευταίο ανασχηματισμό, παρά το γεγονός ότι ο Κ. Μητσοτάκης διατήρησε έναν μεγάλο αριθμό υπουργών και υφυπουργών ώστε να ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερες φιλοδοξίες. Αντίδραση υπήρξε ακόμα και από τον κ. Πλεύρη, για να ακολουθήσουν αντιδράσεις από πολλούς ακόμα βουλευτές. Και αυτό, όπως είπαμε, σε ένα κλίμα γενικότερης αμφισβήτησης της κυβερνητικής πορείας. Ειδικά οι γαλάζιοι βουλευτές (οι προερχόμενοι, δηλαδή, από τον χώρο της Δεξιάς και της Ν.Δ.) αμφισβητούν εντόνως τις επιλογές Μητσοτάκη. Έχουν ερωτήματα ακόμα και για τον σχεδιασμό του σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση, όπως και τη δική του προσωπική πορεία στην πολιτική σκηνή. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο κ. Μητσοτάκης προτιμά στελέχη από τον χώρο του εκσυγχρονιστικού Κέντρου, από τη σημιτική παράδοση. Είναι, επίσης, ορατό από τις έρευνες ότι οι ψηφοφόροι από αυτό το εκσυγχρονιστικό Κέντρο είναι πιο πιστοί στον κ. Μητσοτάκη απ’ ό,τι οι δεξιοί ψηφοφόροι. Η επιλογή Τσάφου ήρθε απλώς να μεγεθύνει την αμφισβήτηση στις επιλογές Μητσοτάκη. Το ερώτημα πλέον είναι πόσο θα αντέξει ο πρωθυπουργός να κρατάει στην κυβέρνησή του τον κ. Τσάφο.
Τους κρατάει με νύχια και με δόντια
Το Μέγαρο Μαξίμου μπλόκαρε την ερώτηση 15 βουλευτών της Ν.Δ. για την τοποθέτηση του Ν. Τσάφου. Το επιτελικό κράτος, αντιλαμβανόμενο ότι ο ανασχηματισμός θα εξελιχθεί σε βατερλό μετά την αποχώρηση Δοξιάδη, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κρύψει τις αντιδράσεις στην Κ.Ο. της Ν.Δ. Φαίνεται, όμως, ότι το θέμα θα έρθει και στη Βουλή, παρά τις προσπάθειες του μητσοτακικού επιτελείου. Λόγω όλων αυτών των εξελίξεων υπάρχουν και αλλαγές στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. Νέος γραμματέας της θα είναι ο Βεσυρόπουλος και κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι οι Πλεύρης, Μηταράκης και Λαζαρίδης.
Με την αξιοποίηση του Στ. Καλαφάτη στην κυβέρνηση, την παραμονή του Θ. Πλεύρη στη θέση του πρώτου τη τάξει κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και την ένταξη στη «δεξιά ομάδα της Βουλής» του σαμαρικού Ν. Μηταράκη και του μητσοτακικού Χρ. Λαζαρίδη, ο πρωθυπουργός προφανώς επιχειρεί να κατευνάσει τα παράπονα του ανασχηματισμού. Ιδίως το γεγονός ότι παραμένει επικεφαλής της κοινοβουλευτικής μάχης ο κ. Πλεύρης, παρά την κριτική που άσκησε πρόσφατα για την υπουργοποίηση του Ν. Τσάφου, δείχνει την πρόθεση του Μαξίμου να φυλάξει τα νώτα του στα δεξιά.
ΠΗΓΗ ΑΥΓΗ
