Το άρθρο-παρέμβαση του καθηγητή του ΕΜΠ στην «Εφ.Συν.» προκάλεσε αίσθηση στο νησί και κάποιοι προσπάθησαν να διαστρέψουν τα γραφόμενά του.
Αίσθηση και ευρύ δημόσιο διάλογο προκάλεσε στη Χίο και όχι μόνο το άρθρο-παρέμβαση του Νίκου Μπελαβίλα στην «Εφ.Συν.» στις 8/2/25 για το θέμα του αντιμονίου, όπου ο γνωστός καθηγητής του ΕΜΠ παρουσίασε μια πρόταση που είχε καταθέσει το 1997 επιστημονική ομάδα του ΕΜΠ, για τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής της Βόρειας Χίου μέσω δημιουργίας υπαίθριου μουσείου.
Περιοχή η οποία τώρα προορίζεται για απέραντο ορυχείο. Απόδειξη της επιρροής του άρθρου ήταν και η προσπάθεια αποδόμησης που ξεκίνησε από τους ολίγους υποστηρικτές της εξόρυξης, που με σαθρά επιχειρήματα προσπαθούν να διαστρέψουν την ουσία του κειμένου, ανακαλύπτοντας μεταξύ άλλων ότι ο καθηγητής στην αρχική του πρόταση προς την τότε Νομαρχία Χίου είχε χαρακτηρίσει ακίνδυνη την προοπτική της εξόρυξης, ενώ χρεώνουν και στον αείμνηστο τότε νομάρχη Γιώργο Καλουτά σκέψεις επαναλειτουργίας των μεταλλείων.
Το άρθρο-παρέμβαση
Σε αυτή την παραφιλολογία έρχεται να απαντήσει και ο ίδιος ο συγγραφέας της μελέτης, ο οποίος σε γραπτή του δήλωση διαψεύδει κάθε τέτοιο ισχυρισμό. «Η μελέτη δεν έμεινε σε θεωρητικό επίπεδο· κατέληξε σε σαφή, κοστολογημένη πρόταση, με ενδεικτικό προϋπολογισμό 585.500.000 δρχ. για 18 μικρά και μεσαία υποέργα, τα οποία θα συνέθεταν το μουσείο και τον περιβάλλοντα χώρο του. Η υλοποίηση προβλεπόταν να διαρκέσει 36 μήνες, από τις μελέτες έως την κατασκευή. Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, το Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου, το οποίο αναπτύχθηκε την ίδια περίοδο στα ερείπια της πρώην Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου -μιας εγκατάστασης σχεδόν δεκαπλάσιας έκτασης από τα μεταλλεία της Κεράμου- ολοκληρώθηκε με προϋπολογισμό 3,6 δισ. δρχ. για τα κτιριακά έργα και τον περιβάλλοντα χώρο. Αυτή ήταν η πλήρης και ρεαλιστική πρότασή μας».
Παράλληλα, για τον ισχυρισμό ότι η μελέτη του 1997 υποστήριξε πως το αντιμόνιο είναι ακίνδυνο και ότι δεν υπήρχε πρόβλημα επανέναρξης της εξόρυξης, απαντά πως «πρόκειται για πλήρη διαστρέβλωση!» και επικαλείται και την Οικονομοτεχνική Εκθεση του 1998: «Αν το 1997 θέλαμε να προτείνουμε την εξόρυξη αντιμονίου, θα το γράφαμε ξεκάθαρα στη μελέτη μας. Οσοι την υπογράψαμε πορευτήκαμε πάντα με διαφάνεια στην επιστημονική μας σταδιοδρομία. Δεν θα το κρύβαμε σε “ψιλά γράμματα” στις πίσω σελίδες» καταλήγει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΓΟΥΔΗΣ
ΠΗΓΗ ΕΦΣΥΝ
