Γιατί η Ελλάδα πρέπει να αρχίσει διάλογο με την Τουρκία, με σαφές πλαίσιο, οδικό χάρτη και συγκεκριμένες κομβικές συνομιλίες
Υπερπαραγωγή άρθρων γύρω από ζητήματα εθνικής ασφάλειας είχαμε τις τελευταίες ημέρες. Πλήθος ερωτημάτων για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δόγματα και υποδόγματα υπό μορφή φροντιστηριακών μαθημάτων διαβάσαμε , εθνικιστικές κορώνες ακούσαμε, αλλά δεν διατυπώθηκε ούτε μια ιδέα για την ανάγκη επαναπροσέγγισης Αθήνας -Άγκυρας.
Ακόμη και το πιο αυτονόητο ζήτημα ορθολογικής πολιτικής όπως τα χωρικά ύδατα φάνταζε σαν βεντέτα στα ΜΜΕ και όχι ως διπλωματικό ζήτημα.
Σε αυτόν τον κυκεώνα , αφορισμού της Τουρκίας κατά κύριο λόγο , απουσίαζε εντελώς η πιο σημαντική παράμετρος. Ο διάλογος, ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο η Ελλάδα θα λύσει τα προβλήματά της όχι μόνο με την Τουρκία, αλλά και με την Αλβανία, το Κόσοβο , τη Βόρεια Μακεδονία, την Λιβύη και φυσικά το Κυπριακό.
Οι εξοπλισμοί όμως σε πρώτο πλάνο. Η απουσία σκόπιμη. Η κυβέρνηση κατευθύνει με απόλυτη πειθαρχία τα ΜΜΕ στο δικό της τέμπο, προκαλώντας συσκότιση.
Φυσικά υπάρχει ένας ατέλειωτος κατάλογος λέξεων που πλεονάζουν στα κείμενα αυτά. Λέξεις όπως η πατρίδα, το έθνος, η άμυνα, η επιθετικότητα, ο αναθεωρητισμός. Πώς θα λυθούν όλα αυτά αν όχι με διάλογο και αφού κανείς δεν εισηγείται πόλεμο;
Για έναν οδικό χάρτη
Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο πρωτίστως των ΗΠΑ και δευτερευόντως ορισμένων ευρωπαικών χωρών με την Γαλλία και την Γερμανία να έχουν την μεγαλύτερη επιρροή.
Καμία απόφαση δεν λαμβάνεται και καμία ιδέα δεν πρόκειται να προωθηθεί , αν πρώτα δεν την εισηγηθεί ή δεν την εγκρίνει η Ουάσιγκτον.
Παραδείγματα:
πρώτο, η Ελλάδα έχει προβεί σε μερική αποδυνάμωση της άμυνας των νησιών για να μεταφέρει οπλικά συστήματα στην Ουκρανία
Δεύτερο, η κυβέρνηση δεν πρόκειται να επεκτείνει να χωρικά ύδατα στην Κρήτη αν δεν πάρει έγκριση από ΗΠΑ -ΕΕ.
Τρίτο ακόμη και η συνάντηση των διπλωματικών συμβούλων των Μητσοτάκη -Ερντογάν, Μπούρας και Καλίν αντίστοιχα, πραγματοποιήθηκε μετά από συνεννόηση ΗΠΑ -Γερμανίας.
Η απουσία ενός απευθείας ελληνοτουρκικού διαλόγου, που ήταν η συμφωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν στο περίφημο γεύμα με θέα το Βόσπορο, υπονομεύθηκε από τον Έλληνα πρωθυπουργό, γιατί δεν του επιτρέπουν τον διάλογο οι Καραμανλής -Σαμαράς.
Όμως την πραγματικότητα δεν είναι μόνο όμηρος ο Μητσοτάκης, είναι η Ελλάδα. Η πολιτική του μη διαλόγου είναι εις βάρος των εθνικών συμφερόντων.
Ακόμη και αν ο Έλληνας πρωθυπουργός χρησιμοποιεί την τουρκική ρητορική για να δικαιολογήσει τους εξοπλισμούς, η χρησιμότητα αυτής της στάσης έχει ολοκληρωθεί προ πολλού.
Η Τουρκία κάνει διάλογο με τους πάντες, το Ισραήλ αναπτύσσει στρατηγική συμμαχία με αραβικές χώρες και μόνο η Ελλάδα εμφανίζεται καθηλωμένη σε μια άρνηση που μόνο ζημιά προκαλεί.
Φυσικά όχι στην ατζέντα που απαιτεί η Τουρκία. Πάντα υπάρχουν τρόποι να αρχίσει ένας δομημένος διάλογος που αφού καταλήξει να εξελιχθεί σε διαπραγμάτευση.
Υπάρχει διαφορά μεταξύ διαλόγου και διαπραγμάτευσης, αλλά σκοπίμως η κυβέρνηση ταυτίζει αυτά τα δύο .
Γιατί η Ελλάδα πρέπει να αρχίσει διάλογο με την Τουρκία το 2023
Η αποσιώπηση λοιπόν της ανάγκης να υπάρξει ελληνοτουρκικός διάλογος προκαλεί εύλογα ερωτηματικά. Γιατί, είτε θέλει η κυβέρνηση , είτε δεν θέλει, δεν μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων για να κάνει εξωτερική πολιτική. Και δεν θα κρατήσει για πολύ ακόμη.
Το ίδιο ισχύει και για την βαλκανική πολιτική της χώρας που εμφανίζει σημάδια αποσύνθεσης.
Η περιοχή διψάει για αλλαγές, η φτώχεια και η απουσία προσανατολισμού των χωρών των δυτικών βαλκανίων είναι δυναμίτης στα θεμέλια της σταθερότητας, αλλά η κυβέρνηση δεν ακουμπά καν την ουσία.
Ότι δηλαδή στα βαλκάνια πρέπει να συζητά με βάση σχέδια και συγκεκριμένες πολιτικές.
Είναι πραγματικότητα, εφιαλτική πραγματικότητα, ότι το δίδυμο Μητσοτάκης -Δένδιας συναντήθηκαν δεκάδες φορές με τις κυβερνήσεις της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας και δεν υπήρξε ούτε ένα χιλιοστό του μέτρου πρόοδος σε κανένα εκκρεμές ζήτημα.
Ειδικότερα ως προς το Βόρεια Μακεδονία και ως προς την πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών, η στάση και των δύο είναι πέρα από αποτυχημένη και ντροπιαστική.
Η Ελλάδα δεν έχει ιδέες , η Ελλάδα δεν συζητά. Το πλήθος των άρθρων που διαβάσαμε στα κατά τα άλλα, ενδιαφέροντα αφιερώματα των εφημερίδων, απουσιάζει η κεντρική ιδέα για το πως πρέπει μια χώρα να επιλύει τις διαφορές της.
Η Ελλάδα δεν θέλει πόλεμο. Σωστά. Η Ελλάδα δεν θέλει διάλογο, αλλά έχει προβλήματα. Πως θα λύσει τα προβλήματα; άγνωστο. Η ΝΔ δεν έχει ιδιαίτερους λόγους να επείγεται, ποτέ στην ιστορία της δεν έλυσε προβλήματα , τα ωθούσε στους επόμενους και μετά έκανε κριτική.
Το 2023 θα είναι ίσως η πιο δύσκολη και πιο επικίνδυνη χρονιά για την Ελλάδα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις,.
Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο θα πρέπει να υπάρξει κινητικότητα για διάλογο, με σαφές πλαίσιο, οδικό χάρτη και συγκεκριμένες κομβικές συνομιλίες ώστε βήμα -βήμα να επιλύονται προβλήματα.
Αν δεν γίνει αυτό το βήμα, δεν θα είναι απλά ένα ακόμη λάθος, αλλά ένα έγκλημα με απροσδιόριστες προς το παρόν συνέπειες.
πηγή Του Σωτήρη Σιδέρη στο omegapress.gr
