Ο Νότης Μηταράκης ανέλαβε ένα υπουργείο μεγαλύτερο απ’ το μπόι του. Και δεν εννοώ το σωματικό του ύψος, γιατί υπήρξαν πολύ κοντύτεροι απ’ αυτόν στην πολιτική σκηνή του τόπου, που ήταν τεράστιοι πολιτικοί άνδρες. Μιλώ για το πολιτικό του ανάστημα.
Ο Νότης Μηταράκης φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων αυτή την κρίσιμη για τον τόπο συγκυρία, με το μεταναστευτικό να είναι από τα σημαντικότερα εθνικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και εκείνος να φαίνεται ανίκανος να το διαχειριστεί.
Για να σωθεί στην εκλογική του περιφέρεια που είναι η Χίος, νησί του βορειανατολικού Αιγαίου, μεταφέρει εν μέσω πανδημίας και σκληρών περιοριστικών μέτρων, νύχτα και εν κρυπτώ, χωρίς σχεδιασμό, όπου βρει κι όπου του υποδείξουν κενά στρατόπεδα, χιλιάδες μετανάστες, κάθε λογής.
Το χειρότερο είναι ότι σπρώχνει προς τον Έβρο, μια πολύ ευαίσθητη περιοχή, χιλιάδες απ’ αυτούς, οι οποίοι δεν είναι μόνο πρόσφυγες από τη Συρία, αλλά και μετανάστες επικίνδυνοι σκληροπυρηνικοί μουσουλμάνοι, ύποπτοι για τη συμμετοχή τους σε Τζιχαντιστικές ομάδες.
Σαν να μην φτάνει το κακό που κάνει, γίνεται εριστικός και απειλητικός απέναντι σε μια κοινωνία που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στα εθνικά μας θέματα και στην ασφάλεια της μεθορίου, κάτι που απέδειξε έμπρακτα στο πεδίο της μάχης και όχι κρυμμένη πίσω από πολιτικά γραφεία με κλειστές πόρτες. Τότε που απωθούσε τις ορδές των μεταναστών που προσπαθούσαν με τη βία να εισβάλλουν στη χώρα κατ’ εντολή του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερτνογάν, προκειμένου να προκαλέσουν εσωτερική αναταραχή στην Ελλάδα.
Αλλά οι ακρίτες, ήταν εκεί και δεν τους το επέτρεψαν.
Σ’ αυτούς τους ανθρώπους, πήγε προχθές, κούνησε το δάχτυλο και απείλησε με εκδικητικό ύφος για τη θερμή υποδοχή που του επιφύλαξαν, πως επειδή είναι στο χέρι του και μπορεί, θα το κάνει κιόλας, να τους φέρει άλλους 10.000 μετανάστες, για να μάθουν να διαμαρτύρονται κατ’ αυτό τον τρόπο στις αποφάσεις του.
Ο ρόλος του υπουργού δεν μπορεί να είναι εκδικητικός απέναντι σε πολίτες που διαφωνούν μαζί του για τις πολιτικές του αποφάσεις. Δεν είναι ο ρόλος του να κλείνει με αυτό τον τρόπο τις γέφυρες επικοινωνίας με το λαό.
Το κακό είναι ότι αυτός ο τόσο μικρόψυχος πολιτικός βρίσκει υποστηρικτές, οι οποίοι αβίαστα βγαίνουν μπροστά να στηρίξουν ως κομματικά φερέφωνα, την όποια λάθος στάση του κάθε Μηταράκη και να χαρακτηρίσουν συλλήβδην, όλο τον κόσμο που διαφωνεί μαζί του, ως ακροδεξιούς και φασιστοσυριζαίους.
Αυτοί οι χυδαίοι χαρακτηρισμοί προς την κοινωνία, από ένα οργανωμένο σύστημα που καθοδηγείται από το στενό περιβάλλον του υπουργού και τα κυβερνητικά γραφεία, μόνο συμφορά μπορούν να επιφέρουν στους ίδιους αλλά και στον κύριο Μηταράκη.
Ο Έβρος δεν είναι για πειράματα από μαθητευόμενους μάγους της πολιτικής. Ο νομός Έβρου είναι μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή και θέλει σκεπτόμενους και έμπειρους ανθρώπους να χειριστούν αυτές τις τόσο λεπτές υποθέσεις, τη στιγμή που έχεις στην απέναντι πλευρά των συνόρων ένα δαιμόνιο και αδίστακτο πολιτικό σαν τον Ερντογάν.
Με Μηταράκηδες δεν αντιμετωπίζεται ο Τούρκος πρόεδρος, γιατί είναι πολιτικοί νάνοι μπροστά του. Θέλει πολιτικούς άνδρες με ανάστημα κι απ’ αυτούς δυστυχώς υπάρχει έλλειψη στις μέρες μας.
Krikor Tsakitzian
