Η εικόνα εγκατάλειψης που επικρατεί σήμερα στη χερσαία ζώνη του λιμένα Σάμου αποτελεί προσβολή για τον τόπο και τους πολίτες του. Στο κεντρικότερο και πιο επισκέψιμο σημείο του νησιού, η αδιαφορία και η ανικανότητα έχουν πλέον πάρει τη θέση της ευθύνης και της διοίκησης.
Στην καρδιά της παραλιακής, μπροστά στα μάτια ντόπιων και επισκεπτών, η παιδική χαρά παραμένει κλειστή, ερμητικά αλυσοδεμένη, με πινακίδα που δηλώνει ξεκάθαρα: «Η παιδική χαρά δεν έχει αδειοδοτηθεί». Ούτε μια ενέργεια δεν στάθηκε ικανή η διοίκηση του Διαδημοτικού Λιμενικού Ταμείου να φέρει εις πέρας, ώστε να αποκτήσει η εγκατάσταση την απαιτούμενη πιστοποίηση. Αντί αυτού, τα παιδιά του νησιού βλέπουν τις κούνιες πίσω από τα κάγκελα.
Ταυτόχρονα, οι φωτιστικοί στύλοι – τέσσερις στον αριθμό – βρίσκονται εκτός λειτουργίας ή τυλιγμένοι πρόχειρα με μαύρες σακούλες, προσβάλλοντας τη δημόσια αισθητική και δημιουργώντας εστίες κινδύνου. Καμία αποκατάσταση, καμία μέριμνα, καμία ευθύνη.
Σαν να μην έφτανε αυτό, οι χώροι πρασίνου στην ίδια ζώνη παρουσιάζουν εικόνα εγκατάλειψης: παρτέρια ξερά, χωρίς ίχνος φύτευσης, και συστήματα ποτίσματος που προφανώς παραμένουν αχρησιμοποίητα. Ακόμα και τα μάρμαρα από βάσεις στην πλατεία Θεμιστοκλή Σοφούλη έχουν ξεκολλήσει, αποτελώντας κίνδυνο για διερχόμενους.
Και ενώ η καθημερινότητα δείχνει το μέγεθος της αποτυχίας, η απάντηση της διοίκησης έρχεται με τον πλέον προκλητικό τρόπο: δαπάνη 9.000 ευρώ για πλακάκια στις τουαλέτες του Λιμεναρχείου. Την ώρα που οι στύλοι σαπίζουν, τα παιδιά δεν έχουν πού να παίξουν και το πράσινο έχει ξεραθεί, η προτεραιότητα δίνεται στα... πλακάκια.
Πού είναι ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου, κ. Ευάγγελος Τσεσμελής;
Ο πρόεδρος, που φέρει ακέραιη την ευθύνη για τη σημερινή ντροπιαστική εικόνα, αποδεικνύεται ανίκανος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Αν δεν γνωρίζει, είναι επικίνδυνος. Αν γνωρίζει και αδιαφορεί, είναι ανεπίτρεπτος. Σε κάθε περίπτωση, οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του και – αν δεν μπορεί – να παραιτηθεί.
Ο τόπος δεν αντέχει άλλη αδιαφορία. Η παραλιακή πρόσοψη του νησιού δεν είναι ούτε ιδιοκτησία, ούτε χώρος πειραματισμού. Είναι καθρέφτης της πόλης μας, της αξιοπρέπειας και του σεβασμού μας προς κατοίκους και επισκέπτες.
Η κοινωνία παρακολουθεί. Και απαιτεί άμεσα έργα – όχι δικαιολογίες.
Πού είναι ο Δήμαρχος Πάρης Παπαγεωργίου;
Ο πρόεδρος του Διαδημοτικού Λιμενικού Ταμείου, κ. Ευάγγελος Τσεσμελής, δεν είναι κάποιος άγνωστος τεχνοκράτης. Είναι εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη του Δημάρχου. Οι ευθύνες του – και κατ’ επέκταση οι ευθύνες του ίδιου του Δημάρχου – είναι σαφείς.
Τι βλέπει ο πολίτης σήμερα:
Παιδική χαρά αλυσοδεμένη με πινακίδα που δηλώνει ξεκάθαρα την ανικανότητα του Ταμείου να την πιστοποιήσει.
Φωτιστικοί στύλοι κατεστραμμένοι και "καλυμμένοι" με μαύρες σακούλες.
Πλήρης εγκατάλειψη στα παρτέρια και τους κοινόχρηστους χώρους πρασίνου.
Επικίνδυνες φθορές σε δημόσια δάπεδα και μάρμαρα.
Και ενώ όλα αυτά μένουν άλυτα, ο κ. Τσεσμελής αποφασίζει να διαθέσει 9.000 ευρώ για πλακάκια στις τουαλέτες του Λιμεναρχείου.
Αυτή είναι η ιεράρχηση των αναγκών; Αυτή είναι η "αναβάθμιση" που υποσχέθηκε η δημοτική αρχή;
Η απουσία αντίδρασης από τον Δήμαρχο Παπαγεωργίου είναι τουλάχιστον εξοργιστική. Αν ο ίδιος δεν βλέπει την κατάρρευση του δημόσιου χώρου, είναι ανεπαρκής. Αν τη βλέπει και την ανέχεται, είναι συνένοχος.
Το Λιμενικό Ταμείο είναι δημοτικό. Άρα η ευθύνη είναι συλλογική. Όχι μόνο του προέδρου, αλλά και εκείνων που τον τοποθέτησαν και τον καλύπτουν.
Η κοινωνία απαιτεί απαντήσεις – και έργα
Ο τόπος δεν αντέχει άλλη απραξία. Ούτε άλλο βόλεμα. Οι πολίτες δεν ζητούν θαύματα – ζητούν τα αυτονόητα: ασφάλεια, λειτουργικότητα, αξιοπρέπεια στον δημόσιο χώρο.
Και τα αυτονόητα δεν παραδίδονται με φιέστες και εγκαίνια, αλλά με καθημερινή δουλειά. Αν κάποιοι δεν είναι ικανοί γι’ αυτό, ας το παραδεχτούν και ας αποχωρήσουν.