Άλλη μία φωτιά στη Σάμο εχθές και δεκάδες εστίες σε όλη την Ελλάδα. Όμως καμία από τις εκατοντάδες φωτιές του φετινού καλοκαιριού, αλλά ούτε και αυτές των προηγούμενων χρόνων δεν μας έκαναν σοφότερους. Με την υπερπροσπάθεια των πυροσβεστών (επαγγελματιών και εθελοντών), τα χειρότερα συνήθως αποτρέπονται και όλοι είμαστε ευγνώμονες για τη δύσκολη μάχη που δίνουν σε κάθε φωτιά. Όμως οι μηχανισμοί πρόληψης παραμένουν επί χρόνια ανεπαρκείς, θέτοντας σε κίνδυνο δάση, οικήματα και ανθρώπινες ζωές.
Από το φθινόπωρο έως την άνοιξη, οπότε και ο κίνδυνος φωτιάς είναι χαμηλός, προτεραιότητα του κρατικού μηχανισμού θα έπρεπε να αποτελεί η εφαρμογή αποτελεσματικών μέτρων για την πρόληψη των δασικών πυρκαγιών, όπως οι συστηματικοί καθαρισμοί δασών από εύφλεκτη ύλη, η δημιουργία αντιπυρικών ζωνών, η απομάκρυνση δέντρων που έχουν υψηλό κίνδυνο ανάφλεξης, κ.α. Αντί όμως να αποτρέπουν την καταστροφή του δάσους, οι κρατικές υπηρεσίες μοιάζουν να έχουν το ρόλο του "χωροφύλακα του δέντρου"…
Υποκρίνονται ότι προστατεύουν το δάσος όταν κατατρέχουν ακόμα και τους αγρότες ή τους πολίτες που είναι αναγκασμένοι να κόψουν ένα δέντρο (π.χ. για την πυροστασία του σπιτιού ή του χωραφιού τους). Παράλληλα όμως δεν λαβαίνουν μέτρα που να διασφαλίζουν την επιβίωση των δασών και την αποτροπή των δασικών πυρκαγιών, σε μία χώρα που σταδιακά καταστρέφεται καθώς κάθε χρόνο στην Ελλάδα καίγονται κατά μέσο όρο 500.000 στρέμματα γης.
Απέναντι σε αυτή τη διαχρονική ανεπάρκεια της πολιτείας, μήπως είναι καιρός, ως κοινωνία των πολιτών – τουλάχιστον όσοι αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα αυτού του προβλήματος - να λάβουμε δράση και πριν είναι αργά να ασκήσουμε την απαραίτητη πίεση στις κρατικές αρχές;
Archipelagos - Institute of Marine Conservation
