Υπογραφή μετά από Δέκα Χρόνια: Όχι Επιτυχία, αλλά καθυστερημένο καθήκον

 

Η ανακοίνωση για την υπογραφή της σύμβασης της Εθνικής Οδού Σάμου – Καρλοβάσι μόνο ως πρόκληση μπορεί να εκληφθεί από τους κατοίκους του νησιού. Ένα έργο που λιμνάζει πάνω από δέκα χρόνια –εκ των οποίων έξι υπό τη σημερινή Περιφερειακή Αρχή– παρουσιάζεται τώρα ως «κορυφαία επιτυχία», συνοδευόμενο μάλιστα από εκφράσεις ικανοποίησης και ευχαριστιών. Η πραγματικότητα, όμως, είναι εντελώς διαφορετική.
Για ένα τόσο κρίσιμο έργο οδικής ασφάλειας και συνοχής του νησιού, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο θριαμβολογίας. Όταν επί χρόνια οι Σαμιώτες κινούνται σε έναν επικίνδυνο δρόμο, όταν η ανάπτυξη και η καθημερινότητα κρατούνται όμηροι της αδράνειας, τότε η υπογραφή μιας σύμβασης δεν αποτελεί επίτευγμα, αλλά καθυστερημένη υποχρέωση. Και στις καθυστερημένες υποχρεώσεις δεν λες «ευχαριστώ» – λες «συγγνώμη».

Αντί να πανηγυρίζουν για κάτι που όφειλε να έχει γίνει εδώ και χρόνια, θα έπρεπε να απολογούνται για το γεγονός ότι ένα έργο ζωτικής σημασίας έμεινε ξεχασμένο στα συρτάρια. Τα μεγάλα έργα δεν τα κορνιζάρεις για τις κάμερες όταν έρθει η ώρα της υπογραφής· τα έχεις καθημερινά μπροστά σου, γιατί αφορούν ανθρώπινες ζωές και την ασφάλεια ενός ολόκληρου νησιού.
Και επειδή η εμπειρία από άλλα «εμβληματικά» έργα μόνο καθησυχαστική δεν είναι, γεννάται εύλογα ο φόβος μήπως και αυτό ακολουθήσει τον δρόμο των ατελείωτων καθυστερήσεων και της ταλαιπωρίας, όπως η παρακαμπτήριος του Πυθαγορείου. Ειδικά σε ένα τμήμα χωρίς εναλλακτική χάραξη, κάθε λάθος θα πληρωθεί ακριβά από τους πολίτες.
Η κοινωνία της Σάμου δεν έχει ανάγκη από πανηγυρικές ανακοινώσεις και αυτοσυγχαρητήρια. Έχει ανάγκη από έργα στην ώρα τους, σοβαρότητα, ευθύνη και σεβασμό. Όλα τα άλλα απλώς επιβεβαιώνουν πόσο αργά κινείται ένα σύστημα που θυμάται τις υποχρεώσεις του μόνο όταν πια δεν μπορεί να τις αποφύγει.