Με μεγάλες κουβέντες και ακόμα μεγαλύτερους τίτλους, ο πρόεδρος της ΔΕΕΠ Σάμου, Δημήτρης Ζαφείρης, επέλεξε να παρουσιάσει ως τετελεσμένο γεγονός αυτό που στην πραγματικότητα βρίσκεται ακόμη στο στάδιο των προθέσεων, των εξαγγελιών και των συμφωνιών επί χάρτου. Εξορύξεις «σε χρόνο ρεκόρ», «κουρελόχαρτο» το τουρκολιβυκό μνημόνιο, «άσκηση εθνικής κυριαρχίας επί του πεδίου»· μια εικόνα σχεδόν θριαμβευτική, που όμως δεν αντέχει σε σοβαρό έλεγχο.
Το κείμενο του προέδρου της ΔΕΕΠ Σάμου, Δημήτρη Ζαφείρη, δεν αποτελεί πολιτική ανάλυση· αποτελεί μνημείο υπερβολής και παραπληροφόρησης. Με γλώσσα θριαμβολογίας και χαρακτηρισμούς που δεν στηρίζονται σε κανένα πραγματικό δεδομένο, επιχειρείται να παρουσιαστεί ένα αφήγημα «εθνικής κυριαρχίας», τη στιγμή που τίποτα από όσα περιγράφονται δεν έχει συμβεί στην πράξη.
Δεν υπάρχουν εξορύξεις. Δεν υπάρχει παραγωγή. Δεν υπάρχει ενεργειακή αυτονομία. Υπάρχουν μόνο συμφωνίες επί χάρτου, γεωπολιτικά παζάρια και δηλώσεις προθέσεων. Κι όμως, όλα αυτά βαφτίζονται αυθαίρετα ως «ιστορική άσκηση κυριαρχίας», με τρόπο που προσβάλλει τη νοημοσύνη όποιου παρακολουθεί στοιχειωδώς τις εξελίξεις.
Η κορύφωση της πολιτικής μυθοπλασίας έρχεται με τον ισχυρισμό ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο έχει γίνει «κουρελόχαρτο». Πρόκειται για έναν ισχυρισμό επικίνδυνο, διότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Το μνημόνιο δεν έχει ακυρωθεί διεθνώς, δεν έχει εξαφανιστεί από τον γεωπολιτικό χάρτη και εξακολουθεί να επηρεάζει τις ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Η άρνηση αυτής της πραγματικότητας δεν είναι πατριωτισμός· είναι εθελοτυφλία.
Ακόμη πιο αποκαλυπτική είναι η προσπάθεια να παρουσιαστεί η εμπλοκή αμερικανικών ενεργειακών κολοσσών ως συνώνυμο της εθνικής ανεξαρτησίας. Από πότε η εκχώρηση του ενεργειακού μέλλοντος της χώρας σε πολυεθνικές εταιρείες βαφτίζεται «ελευθερία»; Από πότε ο «επανασχεδιασμός» που αποφασίζεται αλλού και απλώς υλοποιείται εδώ συνιστά κυριαρχία;
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: η Ελλάδα παραμένει ενεργειακά ακριβή, εξαρτημένη και χωρίς δικό της παραγωγικό αποτύπωμα. Όλα τα υπόλοιπα είναι επικοινωνιακός θόρυβος, χρήσιμος για κομματική κατανάλωση, αλλά επικίνδυνος όταν παρουσιάζεται ως εθνικό επίτευγμα.
Οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη από πολιτικούς ύμνους και εύκολες συγκρίσεις με «καφενεία». Έχουν ανάγκη από αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι το κείμενο Ζαφείρη αιωρείται στον αέρα: μεγάλα λόγια, μηδενικά τετελεσμένα, και μια προσπάθεια να καλυφθεί η απουσία αποτελεσμάτων με εθνικά συνθήματα.
Η εθνική κυριαρχία δεν διακηρύσσεται στο Facebook. Χτίζεται με πράξεις, κόστος και ρίσκο. Όταν – και αν – αυτά έρθουν, τότε θα μιλήσουμε για ιστορία. Μέχρι τότε, οι πανηγυρισμοί είναι απλώς πολιτικό θέατρο.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗς ΔΕΕΠ ΔΗΜΗΤΡΗ ΖΑΦΕΙΡΗ
Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κος Σταύρος Παπασταύρου, ο άνθρωπος που υλοποίησε σε χρόνο ρεκόρ τις συμφωνίες με τους αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς για εξορύξεις στα όρια της ελληνικής ΑΟΖ, συμφωνίες που κάνουν κουρελόχαρτο το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Είναι ο ορισμός της άσκησης εθνικής κυριαρχίας, όχι στα εύκολα λόγια του καφενέ και του καναπέ, αλλά επί του πεδίου, στην πράξη, με σκληρή δουλειά και μεγάλη προετοιμασία, χωρίς φανφάρες. Είναι μεγάλη υπόθεση να δηλώνει η ηγεσία των ΗΠΑ ότι "προχωράμε στον επανασχεδιασμό του ενεργειακού χάρτη της Ευρώπης ΜΑΖΙ με την Ελλάδα". Η ενεργειακή αυτονομία είναι ελευθερία και εθνική κυριαρχία.
