Γιατί ο κ.Χριστόδουλος Στεφανάδης δεν εκφράζει πλέον τη Σάμο
Η περίπτωση Στεφανάδη και το έλλειμμα εκπροσώπησης της Σάμου
Η πολιτική εκπροσώπηση, ιδιαίτερα σε έναν ακριτικό και ευάλωτο νομό όπως η Σάμος, δεν μετριέται με την παρουσία στα έδρανα της Βουλής ούτε με τον αριθμό των θητειών. Μετριέται με το αποτύπωμα, τη διεκδίκηση και —κυρίως— με τη σύγκρουση όταν αυτή είναι αναγκαία.
Μετά από δύο συνεχόμενες κοινοβουλευτικές περιόδους, ο Χριστόδουλος Στεφανάδης καλείται να κριθεί όχι με βάση τις προθέσεις του, αλλά με βάση τα αποτελέσματα. Και τα αποτελέσματα, για τη Σάμο, δεν δικαιολογούν την ανανέωση της εμπιστοσύνης.
Η Σάμος σε διαρκή κρίση – χωρίς αντίστοιχη πολιτική πίεση
Τα τελευταία χρόνια το νησί βρέθηκε στο επίκεντρο αλλεπάλληλων κρίσεων:
διαχείριση του μεταναστευτικού με βαρύ κοινωνικό και οικονομικό κόστος,
σοβαρή υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας,
ακρίβεια και ενεργειακή επιβάρυνση δυσανάλογη για νησιωτικές κοινωνίες,
εγκατάλειψη βασικών υποδομών και συγκοινωνιακών συνδέσεων.
Σε τέτοιες συνθήκες, η αποστολή του βουλευτή δεν είναι διαχειριστική. Είναι πολιτική και συγκρουσιακή. Απαιτεί διαρκή πίεση προς την κυβέρνηση, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ρήξη με κομματικές ισορροπίες.
Αυτή η πίεση δεν ασκήθηκε στον βαθμό που απαιτούσαν οι περιστάσεις.
Δύο θητείες: εμπειρία ή εξάντληση;
Η παραμονή στο Κοινοβούλιο για δύο περιόδους θα έπρεπε να μεταφράζεται σε:
ισχυρό πολιτικό κεφάλαιο,
αυξημένη διαπραγματευτική ισχύ,
δυνατότητα επιβολής θεμάτων στην κυβερνητική ατζέντα.
Αντ’ αυτού, η εικόνα που διαμορφώθηκε είναι αυτή ενός βουλευτή χαμηλής έντασης, προσαρμοσμένου στη λογική της κομματικής πειθαρχίας και όχι της τοπικής διεκδίκησης. Η εμπειρία δεν αξιοποιήθηκε ως εργαλείο πίεσης, αλλά ως μηχανισμός πολιτικής ασφάλειας.
Κομματικός βουλευτής ή βουλευτής του τόπου;
Η βασική πολιτική κριτική δεν αφορά το πρόσωπο, αλλά τον ρόλο.
Όταν ένας βουλευτής επιλέγει συστηματικά να μην διαφοροποιείται, να μην ενοχλεί και να μην συγκρούεται, τότε αντικειμενικά λειτουργεί πρωτίστως ως κομματικός εκπρόσωπος.
Όμως η Σάμος δεν έχει ανάγκη από διαμεσολαβητές καλών σχέσεων. Έχει ανάγκη από πολιτική εκπροσώπηση με κόστος. Από ανθρώπους που θα θέσουν τοπικά ζητήματα πάνω από τη γραμμή, όταν η γραμμή αδικεί το νησί.
Η κοινωνία αλλάζει — η εκπροσώπηση έμεινε πίσω
Η κοινωνική δυσαρέσκεια, η απομάκρυνση από τα κόμματα εξουσίας και η αναζήτηση αυθεντικής φωνής είναι σήμερα πολιτικά δεδομένα. Σε αυτό το περιβάλλον, η στασιμότητα δεν είναι ουδετερότητα. Είναι επιλογή.
Και μετά από δύο κοινοβουλευτικές περιόδους χωρίς σαφές, αναγνωρίσιμο πολιτικό αποτύπωμα, η επιλογή αυτή βαραίνει τον εκπρόσωπο, όχι την κοινωνία.
Η αλλαγή ως δημοκρατική αναγκαιότητα
Η ανανέωση δεν είναι τιμωρία. Δεν είναι προσωπική αντιπαράθεση. Είναι δημοκρατικός μηχανισμός διόρθωσης.
Η Σάμος δεν χρωστά πολιτικές καριέρες.
Χρωστά στον εαυτό της ουσιαστική εκπροσώπηση.
Και αυτή δεν μπορεί να προκύψει όταν η εμπειρία δεν μετατρέπεται σε δύναμη και οι θητείες συσσωρεύονται χωρίς αντίκρισμα.
Το παρόν κείμενο αποτελεί άρθρο γνώμης και εκφράζει πολιτική κριτική.
