Ανήμερα Χριστουγέννων, δύο ασθενείς –μια ηλικιωμένη γυναίκα με βαριά καρδιολογικά προβλήματα και ένα 9χρονο κορίτσι με σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού– χρειάστηκε να εγκαταλείψουν το νησί για να σωθούν. Όχι επειδή η ιατρική το επιβάλλει πάντα, αλλά επειδή το δημόσιο σύστημα Υγείας στη Σάμο έχει αφεθεί στη μοίρα του.
Η διπλή αεροδιακομιδή από τη Σάμος προς την Αθήνα αποτυπώνει ωμά την πραγματικότητα: ένα νησί-σύνορο χωρίς επαρκή στελέχωση, χωρίς κρίσιμες ειδικότητες, χωρίς εφεδρείες. Το λεγόμενο «δίχτυ ασφαλείας» μετατρέπεται σε αερογέφυρα ανάγκης, επειδή το κράτος απέτυχε να εξασφαλίσει βασικές υπηρεσίες Υγείας.
Η κινητοποίηση του Λιμενικό Σώμα και του ΕΚΑΒ ήταν υποδειγματική. Όμως δεν μπορεί να κρύψει το μείζον: οι γιατροί και οι διασώστες καλούνται να «μπαλώσουν» πολιτικές επιλογές. Η ηλικιωμένη μεταφέρθηκε από την Πάτμο στο Πυθαγόρειο με πλωτό ασθενοφόρο, ενώ το παιδί κρίθηκε ότι δεν μπορεί να νοσηλευτεί τοπικά. Αυτά δεν είναι «σπάνια περιστατικά». Είναι η καθημερινότητα.
Το Νοσοκομείο Σάμου λειτουργεί στα όρια. Κλινικές με ελάχιστο προσωπικό, εξαντλημένοι γιατροί, εφημερίες-λάστιχο, υποδομές που δεν επαρκούν. Κι όμως, η κυβέρνηση επιλέγει την επικοινωνία αντί για τη λύση: εξαγγελίες χωρίς ουσία, «κίνητρα» που δεν φέρνουν προσωπικό, μετακινήσεις γιατρών-πυροσβεστικές λύσεις που απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα.
Η Υγεία στα νησιά δεν μπορεί να είναι θέμα τύχης ή καιρού. Δεν μπορεί ένα παιδί και μια ηλικιωμένη να ταξιδεύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα μέσα στις γιορτές για να λάβουν φροντίδα που θα έπρεπε να παρέχεται στον τόπο τους. Κάθε τέτοια αεροδιακομιδή είναι μια ηχηρή καμπάνα: η πολιτεία εγκαταλείπει τους πολίτες της περιφέρειας.
Αν η κυβέρνηση θέλει πραγματικά να μιλά για «ισχυρό ΕΣΥ», ας ξεκινήσει από τα σύνορα. Με μόνιμες προσλήψεις, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, πλήρη στελέχωση και σύγχρονες υποδομές. Διαφορετικά, οι «αερογέφυρες σωτηρίας» θα παραμένουν σύμβολο αποτυχίας – και όχι επιτυχίας.
