Το πολιτικό σκηνικό στη Νέα Δημοκρατία μοιάζει με ένα ταραγμένο «οικοδόμημα» που αρχίζει να καταρρέει, με τα φίδια να έχουν ζώσει τους γαλάζιους. Οι εξαγγελίες και οι δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, γεμάτες από υποσχέσεις και χωρίς ουσιαστική δράση, έχουν απογοητεύσει τους πολίτες, με τα σκάνδαλα να παραμένουν ανεξέλεγκτα και να συσσωρεύονται, παρά την προσπάθεια χειραγώγησης των ΜΜΕ και των υπόγειων διαδρομών της πολιτικής. Η πραγματικότητα διαψεύδει κάθε «πανηγυρισμό» από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος, και η δυσαρέσκεια φτάνει σε ανησυχητικά επίπεδα, όπως δείχνουν και οι μυστικές δημοσκοπήσεις.
Η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να πλησιάζει σε ένα επικίνδυνο πολιτικό σταυροδρόμι. Η πιθανότητα να βρεθεί κάτω από το 25% στις επόμενες εκλογές δεν είναι πλέον κάτι αμελητέο. Αυτό το γεγονός έχει προκαλέσει αναστάτωση στους υποστηρικτές του κόμματος, και ο Άρης Πορτοσάλτε, πάντα υπερασπιστής του κυβερνητικού έργου, προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση, κάνοντας λόγο για «απολιτίκ» και «επικίνδυνη» ψήφο διαμαρτυρίας. Ωστόσο, η προσπάθεια να εξηγηθούν οι αιτίες αυτής της δυσαρέσκειας αποφεύγεται, με τον δημοσιογράφο να αναφέρεται στην κατάσταση μόνο με επιφανειακά σχόλια, χωρίς να μπαίνει στην ουσία του ζητήματος.
Αυτό που δεν λέγεται ξεκάθαρα είναι πως οι πολίτες δεν είναι ιδιοκτησία ενός κόμματος ή ενός προσώπου. Η διαρκής προσπάθεια να παρουσιαστεί η «ψηφοφορία διαμαρτυρίας» ως κάτι ανεύθυνο και επικίνδυνο αγνοεί τη βασική αρχή της Δημοκρατίας: την επιλογή και τον διάλογο. Όταν οι πολίτες απορρίπτουν μια κυβέρνηση, αυτό είναι η πεμπτουσία της δημοκρατικής διαδικασίας. Εάν το μόνο που υπάρχει είναι ο «μονόδρομος» του Μητσοτάκη, τότε δεν μιλάμε για Δημοκρατία, αλλά για μονολιθική εξουσία.
Αν η Νέα Δημοκρατία πραγματικά θέλει να αποφύγει το «πολιτικό μπάχαλο», όπως το χαρακτηρίζει ο Πορτοσάλτε, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα: η δυσαρέσκεια των πολιτών δεν είναι απλώς μια φάση ή μια ατμόσφαιρα για να εξορκιστεί με δηλώσεις. Είναι η βάση πάνω στην οποία πρέπει να αναζητηθούν οι πραγματικές λύσεις. Ειδάλλως, το μόνο που θα μείνει θα είναι μια ακόμα θλιβερή παραδοχή της αποτυχίας της πολιτικής του Μητσοτάκη.
