Είναι απογοητευτικό, αλλά ταυτόχρονα απολύτως αναγκαίο να ειπωθεί: ο Δήμος Ανατολικής Σάμου έχει μετατραπεί σε ένα πολιτικό κουφάρι. Στη σκιά των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων και της πλήρους αποτυχίας της δημοτικής αρχής να ανταποκριθεί στις ανάγκες του τόπου, η πραγματικότητα δείχνει μια εικόνα κατάρρευσης. Και η ευθύνη δεν ανήκει μόνο στην κεντρική κυβέρνηση. Η τοπική ηγεσία είναι εξίσου υπεύθυνη για την αναλγησία, την ανικανότητα και την πολιτική αδιαφορία που επικρατεί.
Μετά από πέντε χρόνια από τον καταστροφικό σεισμό, οι μαθητές της Ανατολικής Σάμου εξακολουθούν να στοιβάζονται σε κοντέινερ, που με βεβαιότητα δεν θα έπρεπε ποτέ να θεωρούνται «λύση». Όσο κι αν η δημοτική αρχή προσπαθεί να καλύψει την ανυπαρξία της με δηλώσεις «επιτυχίας» για ασήμαντες μικροεπεμβάσεις – όπως το βάψιμο κάγκελων και η αντικατάσταση λεκανών στις τουαλέτες – η αλήθεια είναι αμείλικτη: τα σχολεία είναι σε πλήρη εγκατάλειψη και η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχει καταφέρει τίποτα για να αλλάξει την κατάσταση.
Η εικόνα είναι απογοητευτική. Οι αποφάσεις για τη δημόσια ζωή, τις υποδομές και την παιδεία στην περιοχή της Ανατολικής Σάμου λαμβάνονται πίσω από κλειστές πόρτες από μια μικρή ομάδα δημοτικών συμβούλων, και αυτές οι αποφάσεις δεν εκπροσωπούν ούτε τις ανάγκες των πολιτών, ούτε τις πραγματικές ανάγκες του Δήμου.
Μια χούφτα άνθρωποι αποφασίζουν για τα πάντα, αδιαφορώντας για τη συμμετοχή του υπόλοιπου Δημοτικού Συμβουλίου ή του κόσμου. Κι όμως, ο Δήμος δεν είναι το προσωπικό τους βασίλειο. Είναι το σπίτι όλων των Σαμίων, και η διαχείριση της τοπικής εξουσίας δεν πρέπει να περιορίζεται σε συναινετικά «παζάρια» και σε επιφανειακή συντήρηση.
Αυτή η πολιτική αδράνεια έχει ξεκάθαρο πρόσημο: εξυπηρετεί την αδυναμία ή την έλλειψη βούλησης να πιέσει την κεντρική εξουσία για τη δίκαιη χρηματοδότηση και την αποκατάσταση των υποδομών που έχει ανάγκη ο τόπος.
Αντί να διεκδικεί σθεναρά τις απαραίτητες χρηματοδοτήσεις για τη δημιουργία νέων σχολικών μονάδων, η δημοτική αρχή συνεχίζει να «θαυμάζει» την κυβερνητική πολιτική και να αποδέχεται τις μίζερες λύσεις. Η επίσημη «συγχαρητήρια» στάση προς την κυβέρνηση και η δικαιολόγηση της αδιαφορίας της για την αποκατάσταση των σχολείων είναι μια καταδίκη. Είναι έμπρακτη παραδοχή της πολιτικής ανικανότητας.
Η απουσία ουσιαστικών δράσεων δεν είναι απλώς μια αβλεψία ή ένα προσωρινό λάθος. Είναι μια συνεχής, συνειδητή επιλογή από την πλευρά της δημοτικής αρχής να προσαρμόζεται και να συμβιβάζεται με τις κυβερνητικές αδυναμίες. Αντί να διεκδικεί για το μέλλον των νέων και των μαθητών της Σάμου, η τοπική εξουσία επιλέγει να παραμείνει σιωπηλή, προσπαθώντας να καλύψει τις εγκληματικές παραλείψεις της με την ανακύκλωση «πτυχών» μιας πολιτικής που διαρκώς αποτυγχάνει.
Όσο και αν η δημοτική αρχή προσπαθεί να «επικοινωνήσει» το έργο της μέσω επικοινωνιακών στρατηγικών, η αλήθεια παραμένει αμείλικτη: ο Δήμος δεν έχει κάνει τίποτα για να λύσει τα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία. Τα σχολεία παραμένουν ανίκανα να παρέχουν ένα αξιοπρεπές εκπαιδευτικό περιβάλλον, οι δημόσιες υποδομές είναι στην κακή κατάσταση που όλοι βλέπουμε και τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Η πραγματικότητα είναι αυτή: η τοπική ηγεσία έχει συμβιβαστεί πλήρως με την πολιτική της αδιαφορίας και της αποδοχής. Και αυτή η κατάσταση είναι όχι μόνο επικίνδυνη για το μέλλον του τόπου, αλλά και εξαιρετικά βλαπτική για την κοινωνία. Η αδράνεια, η υποτέλεια και η πλήρης αδιαφορία για τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών είναι η πηγή του προβλήματος. Είναι καιρός οι δημότες της Ανατολικής Σάμου να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα και να απαιτήσουν το αυτονόητο: αλλαγή, δράση και πραγματική διεκδίκηση για το μέλλον τους.
Αν η δημοτική αρχή δεν είναι διατεθειμένη να διεκδικήσει το καλύτερο για τον τόπο, είναι καιρός οι πολίτες να κάνουν την επιλογή τους. Αυτή η αδράνεια δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η Σάμος αξίζει πολύ περισσότερα.
