Πόσοι χειμώνες ακόμα πρέπει να περάσουν για να κάνετε το αυτονόητο;
30 Οκτωβρίου 2020 – Η Σάμος πληγώνεται από έναν καταστροφικό σεισμό.
2025 – Τα επικίνδυνα κτίρια παραμένουν στη θέση τους, μέσα στην πόλη, πάνω σε δρόμους, δίπλα σε σχολεία.
Πέντε χρόνια μετά και τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Ο Δήμος Ανατολικής Σάμου παρακολουθεί αμέτοχος.
Η Κυβέρνηση ανακυκλώνει εξαγγελίες χωρίς καμία πράξη.
Οι κάτοικοι και τα παιδιά τους κυκλοφορούν δίπλα σε ερείπια που μπορεί να καταρρεύσουν οποιαδήποτε στιγμή.
Τα μέτρα προστασίας έχουν καταρρεύσει, όπως και η αξιοπιστία σας.
Η "Επιτροπή Παρακολούθησης" που συγκροτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2024 δεν έχει αποδώσει απολύτως τίποτα.
Ούτε αποφάσεις. Ούτε κατεδαφίσεις. Ούτε αποκαταστάσεις.
Κι όλα αυτά, ενώ οι πολίτες της Σάμου:
περνούν καθημερινά δίπλα σε στατικά επικίνδυνα κτίρια,
βλέπουν τις κορδέλες και τα φράγματα να σαπίζουν,
και περιμένουν ακόμα την υποτιθέμενη “ανάπτυξη” που τους υποσχεθήκατε.
Δεν είστε απλώς αδιάφοροι.
Είστε επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια.
Οι πολίτες δεν ξεχνούν.
Δεν ανέχονται άλλο να ζουν δίπλα στον θάνατο.
Δεν θα δεχτούν άλλες «παρουσίες» μόνο σε εγκαίνια και κάμερες.
Ως πρώην Δήμαρχος Ανατολικής Σάμου, δεν μπορώ να σωπάσω μπροστά σ’ αυτή την προσβολή προς την κοινωνία μας.
Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ δημόσια, μέχρι να γίνει αυτό που έπρεπε να έχει γίνει από την πρώτη στιγμή:
Κατεδάφιση κάθε επικίνδυνου κτίσματος.
Αποκατάσταση όσων κρίνονται στατικά επαρκή.
Πραγματικά μέτρα προστασίας.
Επανεκτίμηση της κατάστασης με νέα αυτοψία τώρα.
Στη Σάμο δεν αξίζει αυτή η εγκατάλειψη.
Οι ζωές των πολιτών δεν είναι στατιστικά σε ένα υπουργικό συρτάρι.
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΓΙΡΓΟΥ ΣΤΑΝΤΖΟΥ
Ο χειμώνας είναι μπροστά μας. Είναι ο 6ος χειμώνας μετά τον καταστροφικό σεισμό της 30/10/2020. Τα κτίρια επιβαρύνονται συνεχώς, χωρίς καμία ουσιαστική πρόοδο. Καμία επιτροπή δεν συνεδρίασε με ουσιαστικό αποτέλεσμα, παρότι συγκροτήθηκε στις 5/6/2024, φαίνεται πως δεν υπήρξε καμία πρόοδος.
Τα κτίρια αυτά βρίσκονται σε πολυσύχναστα εμπορικά σημεία και σε οδικές αρτηρίες, από τις οποίες διέρχονται μόνιμοι κάτοικοι, επισκέπτες και δυστυχώς μαθητές κατά την προσέλευση και αποχώρησή τους από τις σχολικές μονάδες. Επιπλέον, τα καιρικά φαινόμενα τα επιβαρύνουν περαιτέρω, αυξάνοντας την επικινδυνότητα και ενδεχομένως μεταβάλλοντας τον χαρακτηρισμό που είχαν λάβει από τις μετασεισμικές αυτοψίες .
Τα μέτρα αποκλεισμού και προστασίας δείχνουν να αδυνατίζουν, καθώς έχουν αφεθεί στην τύχη τους.
Κι εμείς, σταθερά, στο μονοπάτι της αδράνειας και των παρουσιάσεων – όχι της πραγματικής παρουσίας
