Πέντε χρόνια έχουν περάσει από τον φονικό σεισμό που συγκλόνισε τη Σάμο, και η καταστροφή του νησιού παραμένει ορατή. Ο πόνος από τον θάνατο των δύο παιδιών που χάθηκαν, παραμένει ζωντανός στις καρδιές των Σαμίων. Ωστόσο, αντί η τοπική ηγεσία να σταθεί δίπλα στους πολίτες και να αναλάβει τις ευθύνες της, η σιωπή και η αδιαφορία του αντιπεριφερειάρχη Ελισαίου Μαυρατζώτη στέκουν ως μία ανεπανάληπτη ντροπή.
Ενώ ο Μητροπολίτης Σάμου, κ.κ. Ευσέβιος, και οι δήμαρχοι Σάμου, Παπαγεργίου και Παπαθεοφάνους, δεν χάνουν ευκαιρία να υπενθυμίζουν τις τραγικές καθυστερήσεις, την αδυναμία αποκατάστασης και την ανάγκη για άμεση δράση, ο Ελισαίος Μαυρατζώτης φαίνεται να έχει «ξεχάσει» την ίδια την ύπαρξή του στο νησί. Η παραδοχή του καθήκοντός του και η ανάγκη για ενέργειες φαίνεται να είναι έννοιες άγνωστες για εκείνον.
Πέντε χρόνια μετά, και ενώ οι Σαμίοι εξακολουθούν να ζουν στην αβεβαιότητα, ο κ. Μαυρατζώτης δεν έχει κάνει ούτε την παραμικρή δήλωση. Καμία αναφορά, κανένα δελτίο τύπου, καμία ενέργεια για την αποκατάσταση της κατεστραμμένης υποδομής του νησιού, καμία λέξη για τα παιδιά που χάθηκαν
Ο Ελισαίος Μαυρατζώτης έχει αφήσει τη Σάμο να καταρρέει κάτω από το βάρος των καθυστερήσεων και της αδιαφορίας του, χωρίς να ανησυχεί για τις συνέπειες της ηγετικής του αδράνειας.
Αντί να αντιμετωπίσει τις σοβαρές ευθύνες του ως Αντιπεριφερειάρχης, προτιμά να κρυφτεί πίσω από τη σιωπή του και να αφήσει άλλους να κάνουν τη δουλειά. Ο Μητροπολίτης, οι δήμαρχοι και η τοπική κοινωνία τον έχουν υπερκαλύψει σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Σαμίων.
Η δική του αδιαφορία, ωστόσο, παραμένει ακατανόητη και απαράδεκτη.
Δεν μπορεί να υπάρξει άλλοθι για την αδράνεια του κ. Μαυρατζώτη. Πέντε χρόνια χωρίς να βρει το θάρρος να αναλάβει τις ευθύνες του. Πέντε χρόνια χωρίς να βγει μπροστά, να υπερασπιστεί το νησί και να διεκδικήσει αυτό που του ανήκει. Αντί αυτού, παραμένει αόρατος, αφήνοντας τους πολίτες της Σάμου να υποφέρουν.
Η Σάμος δεν χρειάζεται άλλους «ηγέτες» που κρύβονται και παρακολουθούν τη φθορά από την άνεση της σιωπής τους. Η σιωπή του κ. Μαυρατζώτη είναι πιο ηχηρή από οποιονδήποτε λόγο, και αυτή η αδράνεια δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητη.
Είναι καιρός για δράση, και αν ο Ελισαίος Μαυρατζώτης δεν μπορεί να προσφέρει αυτή τη δράση, τότε είναι καιρός να παραδώσει τη θέση του στους ανθρώπους που θα τολμήσουν να σταθούν δίπλα στην κοινωνία και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
